Jeśli jesteś w związku lub jeszcze nie i nie chcesz popełnić pewnych błędów to powinnaś przeczytać te parę zdań....Mam nadzieję, że docenisz ich sens i potraktujesz to jako naukę.
Kiedy wydaje Ci się, że to już ten jedyny na całe życie i zapominasz o świecie jaki był przed tym gdy go poznałaś to artykuł jest dla Ciebie. Jesteśmy w stanie poświęcić się całkowicie dla mężczyzny i myślimy, że to doceni i będzie taki sam dla nas jak my dla niego. Jest to najbardziej błędna rzecz na świecie, w ten sposób stajemy się popychadłem nie kobietą, o którą trzeba dalej zabiegać. Mężczyźni odpuszczają starania o nas, ponieważ myślą, że skoro nam bardziej zależy to po co się męczyć. Można to przyrównać do złapanej myszy w potrzasku. Skoro pułapka już się zamknęła to dlaczego znowu ją nastawiać i tracić kawałek sera, aby znowu ją złapać. Jeśli wejdziemy w związek i nasze emocje pójdą górą, mężczyzna albo nas zostawi albo będzie nas traktował jak coś bezwartościowego. Będziemy dla niego czymś o co nie trzeba się starać, nieustannie zdobywać, bo przecież oni kochają zdobywać. Gdy kobiety się zakochują nie myślą rozumem lecz sercem. Uważają, że zawsze będzie pięknie tak jak na początku. Niestety później zaczynają się komplikacje. Gdy nasz wybranek okazuje większe zadowolenie swoim kolegom czy piwie i przestaje się starać. Czujemy się wtedy takie przegrane a przecież tak o wszystko dbałyśmy. Okazuje się, że było błędem to, że chciałyśmy im z każdej strony dogodzić, aby czuli się wyjątkowi. Może na początku jest im miło, czują się wyróżnieni, ale później niestety zaczyna się robić to nudne i szukają czegoś innego. Nie potrzebują drugiej matki, która wszystko poda. Pragną kobiety, którą będzie dla nich zagadką, którą będą odkrywać po kolei i będzie niedostępna dla nich, co najbardziej kręci. Jeśli jednak kobieta stanie się tytułowym popychadłem trzeba szybko działać, żeby nie było za późno. Taka zmiana na pewno musi szokować, mężczyzna nie będzie na to przygotowany a my musimy działać tak, aby zmienił się nasz wizerunek w jego oczach o 180 stopni. Po pierwsze przestajemy być miłe i zaczynamy wymagać, nie tylko dawać. Musimy przypomnieć sobie jak żyłyśmy gdy go nie było. Jak spędzałyśmy wolne chwile jakie miałyśmy hobby i uzmysłowić sobie gdzie to wszystko się podziało. Dlaczego tak się zaniedbałyśmy przez niego? Zaczynamy rozumieć, że miłość nie na tym polega. Żyjmy swoim życiem, miejmy swoje plany, ambicje i znajomych. Zaczynamy żyć dla siebie, jego odkładamy na bok aż zauważy, że coś się zmieniło i on już nie jest najważniejszy. Musi zrozumieć, że my również mamy uczucia, potrzeby i chcemy być tak traktowane jak na to zasługujemy. Czyli z szacunkiem i miłością, którą dałyśmy na początku.