Taki tam pierwszy wierszyk na eiobie
"O tym co w powietrzu"
Leże i pierdzę
Pierdzę i twierdze
ze bąk mój w powietrzu, czuje sié bąkiem
Jak kwiat na polanie był kiedyś pąkiem
Czemu o bąku? Czemu tak pierdzę?
przecież nie twierdzę, ze leżę i śmierdzę!
a wręcz przeciwnie, a wręcz odwrotnie
Mój bąk dziś pachnie różą pierwotnie
taką co kiedyś stała w wazonie
tą, którą mąż dawał swojej zonie
aby powiedzieć "bardzo Cię kocham"
"bardzo Cię kocham, wielce, szalenie.."
więc wybacz skarbie na boku pierdzenie
ono jest tylko ubocznym skutkiem
słabym wołaniem mej dupy ze smutkiem
ze te obiady nie były tak pyszne
przez nie, już nie wiem czy widzę Krisznę
czy to on właśnie stoi, na słoniu białym?
i w bąkach mych tonie, w bąkach jest cały?
czy to ja odleciałem?....gdy poczułem dyma
cały ten morał się kupy nie trzyma!?
to chyba koniec! bąka nie czuje
bąk już mój umarł lub uciekł na mile
usiądź! i w ciszy uszanuj tą chwile
....
..frrryttt !?....ups;)