Albinizm - jak to funkcjonuje w świecie
Albinizm
Jest znaną medycznie przypadłością, choć nie są znane wszystkie etapy powstawania tej choroby, zwanej także bielactwem. Jest niewiele osób, które nie słyszały o jej istnieniu, ale bowiem dotyka ona zarówno ludzi jak i zwierzęta. Występują dwie odmiany albinizmu, mające podłoże dziedziczne: wrodzone uogólnione, które dziedziczy się w sposób recesywny z obojga rodziców oraz wrodzone częściowe. W przypadku drugiej odmiany nie zawsze widoczne są jego skutki, lecz wybarwienie skóry jest widoczne najczęściej na linii środkowej czoła i wzdłuż przebiegu nerwów. Bielactwo wrodzone częściowe wymaga ochrony przed promieniowaniem słonecznym jedynie ognisk pozbawionych barwnika.
Bielactwo wrodzone polega na niemożności wytwarzania przez melanocyty melaniny – barwnika odpowiadającego za kolor naszej skóry, włosów i oczu oraz jego intensywność. Osoby, które są dotknięte tą przypadłością mają intensywnie jasną skórę (prawie różową), czerwone źrenice (przez te narządy „prześwieca” krew i stąd taka ich barwa), oraz białe włosy, gdyż melaniny pozbawione są wszystkie narządy. Bielactwo wrodzone jest nieuleczalne. Pojawia się od urodzenia i utrzymuje przez całe życie chorego, lecz zazwyczaj nie powoduje upośledzeń w sprawności psychomotorycznej człowieka. W przypadku bielactwa wrodzonego całkowitego chorzy powinni unikać przebywania w miejscach dobrze nasłonecznionych, gdyż nie posiadają ochrony przed szkodliwym działaniem promieni ultrafioletowych oraz są w znacznym stopniu narażoni za raka skóry.
Albinizmem jest dotkniętych około 1% ludzkości na świecie, zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Choroba ta jest zauważana najbardziej na kontynencie afrykańskim i tam budzi najwięcej kontrowersji wśród rdzennej ludności. W niektórych plemionach panuje przekonanie, iż albinos jest dzieckiem „złego ducha”. Taki osobnik jest posądzany przez radykalne społeczeństwa o posiadanie magicznej mocy, mogącej zagrozić bezpieczeństwu innych mieszkańców, lecz po śmierci owa moc staje się użyteczna dla każdego, kto posiada choćby fragment ciała albinosa, stąd niejednokrotnie zdarzały się i zdarzają „polowania na odmieńców”. Ofiary zostają śmiertelnie okaleczane przez napastników, którzy dzielą między siebie części ich ciała. Włosy, skóra, kości i krew albinosów wykorzystywane są przez szamanów do sporządzania magicznych eliksirów, które, zgodnie z wierzeniami, zapewniają bogactwo i szczęście. Najcenniejszą częścią ciała albinosów są kończyny. Górnicy poszukujący złota w regionie Mwanzy, dysponujący prymitywnymi narzędziami i wykonujący większość pracy ręcznie, używają ich, jako talizmanów zwiększających szanse na znalezisko. By ułatwić sobie poszukiwania, rozlewają też w kopalni krew albinosów. Z kolei rybacy z nad Jeziora Wiktorii wierzą, że głowa albo włosy albinosa zaplątane w sieci gwarantują obfity połów. Jest to wielki problem, z jakim muszą spotykać się osoby dotknięte bielactwem, bowiem niejednokrotnie pozostawiają tym świecie swoje żony, mężów i własne dzieci, którzy z troski o bezpieczeństwo ciała zmarłego chowają je w tajemnicy w betonowych grobowcach.
Nie tylko ludzie o takim schorzeniu mają problemy z powodu swojego wyglądu. Zwierzęta-albinosy także nie mają łatwego życia, gdyż albinizm wśród roślinożerców skutkuje tym, że staja się łatwiejszym łupem dla drapieżców niż swoi współplemieńcy, są bowiem widoczne z daleka, lecz działa to także w drugą stronę – drapieżniki także są łatwiej zauważalne. Utrudnione kamuflowanie w terenie przyczynia i do cierpienia większego głodu oraz staje powodem do polowań myśliwskich, w celu zdobycia unikalnego trofeum lub zamykania w ogrodach zoologicznych (w których przynajmniej nie staną się ofiarami). Zwierzęta-albinosy nie są na szczęście dyskryminowane wśród ludzi, którzy najczęściej selekcjonują je w swoich hodowlach, przez co niejednokrotnie stają się sławne: białe gołębie – symbole pokoju, nieżyjący już Płatek Śniegu – jedyny biały goryl, biały słoń Karola Wielkiego, kaszalot Mocha Dick, który był wzorem dla Moby Dick’a z powieści Hermana Melville’a, delfin Pinky.
Podobieństwem albinizmu jest leucyzm. To schorzenie to brak jakichkolwiek pigmentów w skórze, włosach i piórach, natomiast przeciwieństwem albinizmu jest melanizm – choroba, w przypadku której osobnik wytwarza nadmierne ilości melaniny.
Najbardziej znanymi albinosami, jakich udało mi się znaleźć są:
- Johnny i Edgar Winter’s – amerykańscy muzycy multiinstrumentaliści
- Salif Keita – malajski muzyk, potomek cesarza Mali, odrzucony przez rodzinę z powodu albinizmu
- Darnell Swallow – gwiazda angielskiego reality-tv
Źródła:
http://www.resmedica.pl/pl/archiwum/zdart80012.html
http://www.slownikmedyczny.edu.pl/bielactwo_nabyte_244.html
http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,5630519,Przeklenstwo_bialej_skory.html
http://www.focus.pl/cywilizacja/zobacz/publikacje/polowanie-na-bialych-murzynow/nc/1/do-druku/1/
http://biomist.pl/biologia/anatomia-czlowieka/przypadek-albinizm/583
http://www.polityka.pl/nauka/natura/287208,1,kiedy-czarny-jest-bialy.read