JustPaste.it

" Nasze marzenia"

Na co dzień marzymy o różnych rzeczach. Jedni marzą o spokoju, a inni o luksusowym samochodzie. Kiedy jednak stają się one oceną nas samych?Czy warto dopomagać marzeniom

Na co dzień marzymy o różnych rzeczach. Jedni marzą o spokoju, a inni o luksusowym samochodzie. Kiedy jednak stają się one oceną nas samych?Czy warto dopomagać marzeniom

 

Czy warto nas oceniac po marzeniach?

Czy marzenia są wykładnikiem nas samych?

Czy warto marzyc?

 

 

 

Na co dzień jestem osobą upartą i zdeterminowaną. Dobrze czuję się w towarzystwie i mam dużo przyjaciół. Problem zaczyna się gdy mówię im jakie mam cele, po za tymi życiowymi, jak praca, rodzina i zdrowie. Wydaje mi się wtedy że pod maską słów " tak, wierzę Ci , że Ci się uda" kryje się opinia o mnie jako osoby niedojrzałej i niepoważnej. Podczas gdy ja, wolę zdecydowanie szczerośc do bólu, niż słodkie kłamstwa. Moją pasją jest pisanie książek, piszę między innymi opowiadania, drabble, miniaturki i czasem do fandomu. Pisanie, to dla mnie sposób wyrażania siebie i swoich opinii. Mottem mojego życia jest że " wiara czyni cuda" i że " nie ma rzeczy nie możliwych" Dlatego ufam, że zdobędę osobę, którą kocham, a jest ona z innego świata, niż ten który znamy na co dzień. To świat sławy luksusów i dobrobytu. Nie uważam się za fankę tej osoby, ani nie pragnę jego podpisu. Wydaje mi się to mierne i nie właściwe, jeżeli poczyniło się już o wiele dojrzalsze kroki jakimi jest najpierw pokazanie, że samemu się coś znaczy i że jest się wartościową osobą. Moim zdanie by dotrzec do takiej osoby, najpierw trzeba się stac osobą z jego pokroju, dlatego też zaczęłam studia aktorskie i turystykę, co w pewien sposób ułatwi mi zadanie. Staram się też dbac o swoje ciało i dobre odżywanie, ale z kolei robię to dla siebie, co nie oznacza, że nie jest to pomocne. Moje zdanie jest takie, że sami stawiamy sobie granice i tworzymy w społeczeństwie osobne światy, do których potem nie mamy dostępu. Jeżeli każdy się będzie ich bał i jego podstawową myślą będzie" jestem tylko szarym człowiekiem i nic nie wskóram" to zawsze pozostaną one dla nas nie dostępne i będziemy bic brawo takim samym ludziom jak my ( czyt. też dotyczą ich choroby, depresje rozterki). Postanowiłam, że będę starała się obalic ten " mur", nie wiem, czy jestem pierwszą, czy może tylko kolejną osobą, która próbuje i albo jej się uda albo nie.

Moim zdaniem nie warto oceniac po marzeniach, to co prawda trochę o nas mówi, ale to nie wszystko, jesteśmy zmienni i tak naprawdę cały czas "dorastamy"

W jakimś senie tak, ale też nie dokońca, to zależy czy dopomagamy szczęsciu.

Warto, czasami marzymy o czymś, by miec marzenie i po prostu móc marzyc.

Pozdrawiam.