Nergal niczego nie wymyślił.
Walka ideologiczna z tymi, którzy ośmielają się mieć inne zdanie za pomocą niszczenia ich dorobku kulturalnego, w tym książek ma swoją długą tradycję.
Już w 213 p.n.e. pierwszy cesarz Chin Qin Shi Huang wydał edykt o spaleniu ksiąg niezgodnych z ówczesną oficjalną ideologią państwową i zawierających inną niż praktyczna wiedzę. Na skutek przeprowadzonego wówczas palenia ksiąg zniszczeniu uległy m.in. oryginalne teksty Pięcioksięgu konfucjańskiego.
Biblioteka Aleksandryjska – największa biblioteka świata starożytnego założona w Aleksandrii przez Ptolemeusza, podczas inwazji Cezara na Egipt (48/47 p.n.e.) spłonęła, gdy od okrętów egipskich zajął się ogniem Pałac. Część zbiorów spłonęła ( ok. 40 tys. woluminów ). Antoniusz tytułem rekompensaty ofiarował królowej Kleopatrze 200 tys. wzwojów biblioteki w Pergamonie. Reszty zniszczeń dopełnił w 642 r. rozkaz kalifa Omara I, który miał powiedzieć: "Albo te księgi zawierają to samo co Koran, więc są niepotrzebne, albo coś innego, więc są szkodliwe".
Cały intelektualny dorobek świata starożytnego został bezpowrotnie stracony najprawdopodobniej w wyniku religijnego fanatyzmu.
Okres działalności "świętej" inkwizycji też obfitował w przypadki palenia ksiąg, czasem nawet wraz z ich autorami na stosie. Oskarżenia dla Świętego Oficjum przeciwko Giordano Bruno sformułował kardynał Bellarmino. Jego ofiara wraz z księgami spłonęła na stosie, a kardynał został świętym. Wszystko co było zapisane i mogło stanowić w ocenie hierarchów najmniejsze zagrożenie kościoła było niszczone w sposób bezwzlędny. Ile książek spalono i zniszczono, tego zapewne nigdy nie uda się ustalić.
Wsród niszczonych przez kościól katolicki ksiąg nie zabrakło również...... biblii. Średniowieczny indeks sięga czasów, gdy waldensi przetłumaczyli Biblię na język prowansalski. W celu zwalczania herezji Synod w Narbonne w 1229 roku wydał zakaz posiadania jakiejkolwiek części Pisma Świętego przez osoby świeckie. Dotyczyło to też przekładów na języki ojczyste. Wynalazek druku umożliwił łatwe i szybkie kopiowanie i rozprzestrzenianie myśli i ideii. Niszczenie pojedyńczych egzemplarzy nie przynosiło już efektów, było nieskuteczne.
Wymyślono zatem inną formę niszczenia książki - Indeks Ksiąg Zakazanych (łac. Index librorum prohibitorum lub Index Expurgatorius) – opracowywany i ogłaszany przez Kościół katolicki, spis książek, których nie wolno było czytać, posiadać i rozpowszechniać wiernym bez zezwolenia władz kościelnych, pod groźbą ekskomuniki. Na spis wciągane były publikacje uznane za niezgodne z doktryną katolicką. Bulla papieska Pawła IV z 5 stycznia 1559 odwołała wszelkie pozwolenia na czytanie zakazanych dzieł. Katolicy mieli nie tylko zakaz czytania i rozpowszechniania zakazanych ksiąg, ale też obowiązek donosu odpowiednim władzom o pojawieniu się ich i obowiązek zniszczenia. Nie było żadnych zwolnień od zakazu, pod groźbą ekskomuniki obowiązywał on urzędników kościelnych, biskupów, arcybiskupów, kardynałów, patriarchów, a także królów i cesarzy. Za złamanie zakazu groziły poważne konsekwencje z karą śmierci włącznie.
Papież Pius XII (1939 - 1958 ) wydał ostatnie, 32. wydanie Indeksu, opublikowane w 1949 roku, które zawierało 4 126 dzieł. Na indeksie znalazło się wiele pozycji nic wspólnego nie mających z religią. Przykładem dzieło Kopernika.
Na indeksie znaleźli się m. in.: Addiso, Bacon, Balzac, Beauvoir, Berkeley, Casanova, Defo, Descartes, Diderot, Duchesne, Alexandre Dumas (ojciec i syn), Erasmus, Flaubert, France, Frycz Modrzewski, Galileusz, Gibbon, Gide, Hugo, Hume, Kalwin, Kant, Kepler, Kopernik, św. Faustyna Kowalska, Locke, Loisy, Luter, Machiavelli, Maeterlinck,Marx, Mickiewicz, Milton, Monteskiusz, Pascal, Rabelais, Richardson, Rousseau, bł. Antonio Rosmini-Serbati, Markiz de Sade, George Sand, Sartre, Spinoza, Sterne, Swedenborg, Swift, Wolter, Zola, Zwingli.
To im kościół katolicki " podarł " ich książki, nigdy za to nie przepraszając.
Uzasadnienie było następujące :
" Przez stulecia Kościół święty był ofiarą prześladowań, z wolna pomnażających szeregi bohaterów, którzy wiarę chrześcijańską pieczętowali własną krwią; ale dzisiaj piekło wspiera straszniejszy jeszcze oręż przeciw Kościołowi, zdradliwy, banalny i szkodliwy: złowrogą maszynę drukarską. Nie było w przeszłości większego zagrożenia spoistości Kościoła i moralności, zatem święty Kościół nigdy nie zaprzestanie podtrzymywać tej świadomości wśród chrześcijan (...) Kościół ustanowiony został przez Boga, jako nieomylny przewodnik dla wiernych i z tego powodu, wyposażony w niezbędną władzę, nie może uczynić inaczej; ma obowiązek, a w konsekwencji uświęcone prawo, do zapobiegania, jakkolwiek zamaskowanym, błędom i zgorszeniu trzody Jezusa Chrystusa (...) Nie wolno również twierdzić, że zakaz dotyczący szkodliwych książek jest naruszeniem wolności, kampanią przeciwko światłu prawdy, oraz że `Lista` jest występkiem przeciw erudycji i nauce (...) Ateistyczne i niemoralne książki są często pisane w ujmującym stylu, poruszają tematy pobudzające żądze cielesne, zarozumiałość ducha i zawsze są zamierzone jako ziarno zepsucia w umysłach i sercach czytelników, przez swą ozdobność i chwytliwość; dlatego Kościół, jako troskliwa matka, strzeże wiernych przez stosowne zakazy, ażeby nie przykładali warg do czary z trucizną. Nie z lęku przed światłem Kościół zabrania czytania pewnych książek, ale z ogromnej gorliwości, rozgorzałej przez Boga, nie toleruje utraty dusz wiernych, nauczając, że człowiek upadły w pierwotnej prawości, ulega silnej skłonności do zła, a zatem znajduje się w potrzebie opieki i ochrony "
dość pokrętne, cyniczne, by nie powiedzieć plugawe, pełne pychy i pogardy dla innego człowieka. Swobodny przepływ informacji zawsze jest śmiertelnym zagrożeniem dla dupków tego świata, bez względu na to, czy ubrani są w mundury, uniformy czy w sutanny.
Ameryka została podbita przez chrześcijan, którzy bezpowrotnie zniszczyli cały dorobek kulturalny, wierzenia, zwyczaje i podstawy bytu ich dotychczasowych mieszkańców. W swej gorliwej troskliwości nawracali ich, przy okazji pozbawiając ich wszystkiego co im pozostało łącznie z godnością.
Innym najbardziej znanym przykładem było publiczne palenie książek w 1933 r. w III Rzeszy. Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera i jego partii NSDAP, w marcu 1933 Niemieckie Zrzeszenie Studentów rozpoczęło kampanię "Przeciw nie-niemieckiemu duchowi". W myśl tej akcji bioblioteki miały być oczyszczane z "destrukcyjnego piśmiennictwa". Punktem szczytowym były publiczne palenia książek w licznych niemieckich miastach uniwersyteckich w dniu 10 marca 1933. Dzieła wielu pisarzy palono. Obok studentów, w paleniu książek uczestniczyli także rektorzy i profesorowie najlepszych niemieckich uczelni.
Najbardziej konsekwentni w dziele niszczeń "nieprawidłowych " treści byli sowieci. Tam setki milionów egzemplarzy szło na przemiał.To samo dotyczyło innych totalitarnych państw, niewielkie ilości zamykali jako zbiory specjalne do dyspozycji władz i dyspozycyjnych naukowców.
Przykładem niszczenia dorobku kultury, w tym książek na ogromną skalę były Chiny w okresie rządów Mao Zedonga.
Wszędzie, gdzie próbowano zniewolić człowieka zaczynano od niszczenia książek. Pierwszym symptomem jest właśnie atak na książki i jego autorów. Dziś potraktowanie biblii przez Nergala jest szeroko komentowane, wywołuje oburzenie i obraża uczucia.
Raz swawolny Tadeuszek,
nawsadzał w flaszeczkę muszek,
a nie chcąc ich morzyć głodem,
ponawrzucał chleba z miodem,
Widząc to ojciec przyniósł mu piernika,
I nic nie mówiąc, drzwi na klucz zamyka,
Zaczął się prosić, płakać Tadeuszek,
a ojciec na to: "- nie więź biednych muszek",
Siedział dzień cały. To go nauczyło:
Nie czyń drugiemu, co tobie nie miło. - Stanisław Jachowicz
A morał z wierszyka jest oczywisty
Wpierw samemu trzeba być czysty.
Adam Darski ( Nergal ) niczego nowego nie wymyślił. Powielił tylko stare, kretyńskie wzorce.
Licencja: Creative Commons - bez utworów zależnych