Ziemianie - to do Was. (Takie rozważania ku zastanowieniu)
Żyję z bólem w sercu i muszę go ukrywać, by unikać niepotrzebnych łatek. W wielkim poniżeniu żyje, bowiem człowiek a mnie jest dane to widzieć, czy to przywilej czy raczej przekleństwo takie widzenie świata? Nie wiem, ale mogę zabrać głos i to jest ważne.
Człowiek jest wspaniałą duchową istotą ubraną w ciało, czemu zatem zachowuje się tak jak gdyby był samym ciałem? Bo nie wie, nie pamięta, bo został poddany manipulacji, bo został wymodelowany na podobieństwo trybiku w maszynie, pozbawiony poczucia prawdziwej swojej wartości, włączony w absurdalną rywalizację, uczyniony wiecznym konsumentem dóbr doczesnych. Widzi w drugim człowieku rywala, przeciwnika, wroga i jak dziecko w piaskownicy wali łopatką po głowie konkurenta, który mu niszczy babki z piasku, tylko, że wyćwiczony umysł pozwolił zamienić mu łopatkę na nowoczesny, bezlitosny system zabijania, mogący w każdej chwili unicestwić całą Naszą Piękną Planetę.
Duchowość - to pojęcie w naszych nowoczesnych czasach pobrzmiewa jak wezwanie egzotycznych religii, jak westchnienie poetów lub nawiedzonych a nie jak konieczność, której brak zapędził człowieka w ślepy zaułek. Czemu w tych nieznośnych czasach, niszczących naszą psychikę i obciążających nas stresem i uczuciem zagrożenia nie umiemy sobie z tym stresem poradzić? A medytacja i umiejętność wyciszenia wpajane już od dziecka zaradziłoby nadmiernemu obciążeniu systemu nerwowego. Nadmierny stres to choroby i agresja.
Czemu człowiek postawił się w centrum poznania, sądząc, iż dane jest mu obiektywnie poznawać rzeczywistość, posiadając tak zawodny i obciążony ograniczeniami umysł i zmysły? Dysponując tak zawodnym instrumentem nie możemy ogłaszać prawd niezależnych. Cała nasza nauka to nie obiektywna prawda, lecz funkcja naszych ludzkich możliwości. Na wskroś ludzka nawet, gdy jest dziełem geniuszy. Racjonalny umysł badający i opisujący naszą rzeczywistość nieraz dostaje czkawki, gdy nowo poznane za pomocą badań naukowych fakty są sprzeczne z dotychczasową wiedzą. Opisywanie naszej rzeczywistości za pomocą "obiektywnej nauki" jest niewystarczające i oto nasuwa się pytanie czy pomoże nam w tym duchowość.
Ludzie to zróżnicowana jedność. Rodzą się, dojrzewają, mają swoje cele, uczucia, pracują, poznają i w końcu umierają. Uśmiech jest uniwersalnym przekazem na całym świecie, tak samo płacz. Wszyscy zamieszkują tę samą Planetę, która jest Naszą Prawdziwą Ojczyzną. Czemu więc WZAJEMNIE SIĘ ZABIJAJĄ? DLACZEGO?!!!
Przyszedł już czas na świadomość kosmiczną. Najpierw My Ludzie jesteśmy Ziemianami, potem mieszkańcami swoich mniejszych ojczyzn. W czasach tak szybko rozchodzącej się informacji, gdy natychmiast dowiadujemy się o katastrofach i nieszczęściach trapiących ludzi w najdalszych zakątkach świata, którym to ludziom nierzadko w różny sposób staramy się pomóc, to już powinniśmy zacząć patrzeć na świat jak na Nasz Wspólny Dar, którym należy się cieszyć i mądrze wykorzystać. Jako indywidualna istota ludzka zostaliśmy powołani na chwilkę z otchłani wieczności i zamiast tę chwilę świadomie wykorzystać niszczymy się wzajemnie.
Boska Farma - z tym kojarzy mi się Ziemia. Z biegiem lat coraz wyraźniej dociera do mnie konkluzja, że Ziemia wraz z Układem Słonecznym to nie jest dzieło przypadku. Ziemia jest cudownym systemem, w którym utrzymują się na zasadzie równowagi warunki mające na celu utrzymanie przy życiu tak kruche, materialne istoty, którymi wraz z całą fauną i florą jesteśmy. Został uruchomiony cały skomplikowany mechanizm zależności, żeby życie na Naszej Planecie mogło się rozwijać. Na przykład – wiatr słoneczny chroni Nas przed promieniowaniem kosmicznym, pole magnetyczne Ziemi chroni nas z kolei przed wiatrem słonecznym. Obracająca się Planeta na przemian daje dzień i noc oraz pory roku, ogromna i w odpowiedniej proporcji zgromadzona na Planecie Cudowna Woda umożliwia rozwój i przetrwanie Życia. Prądy oceaniczne wraz z wiatrami umożliwiają zachowanie odpowiednich warunków temperaturowych na całej Ziemi. Natomiast znajdujący się w odpowiedniej odległości i odpowiedniej wielkości satelita, czyli nasz Księżyc stabilizuje ruch obrotowy Ziemi wraz z jej ogromnymi oceanami.
I oto my Ludzie, czyli duchowe istoty ubrane w materialne ciała dopełniamy tu w trudzie swoją edukację. Ciała materialne poddane swojej ograniczoności to dla ducha prawdziwa lekcja pokory i zrozumienia. Każdy z Nas w Tej Ziemskiej Szkole Życia ma do przerobienia swoją indywidualną lekcję. Ale wiem to z całą stanowczością, że jesteśmy tu po to zdobywać wiedzę a nie po to by bezmyślnie niszczyć.
A zatem koniecznym jest otwarcie się na duchowość, która nie rozróżnia religii, lecz jest utraconą ojczyzną wszystkich ludzi.
Ziemianie obudźcie się. Już czas!