Marzenie kalifornijskie czyli rock, drugs, sex, love & romance

 

Rozdział 25

Rόżnokolorowe wiązki światła przebiegały po granatowym niebie. Jimmy pomagał dj-owi miksować numery. Nudziło mu się bez Annikafiore.

- Nareszcie - powiedział, gdy poczuł jak ktoś podszedł od tyłu i figlarnie ukłuł go palcem w plecy.

- To ja - powiedziała przymrużając oczy i obejmując go w pasie.

- Czy ta mała już śpi? Wyszłaś za mnie, a nie za Snake'a. Ukradła mi cię na cały dzień - powiedział z wyrzutem, ale niezbyt poważnie.

- Czyżbyś był zazdrosny o Lilly-Rose? - zaśmiała się.

- Jestem i to strasznie! - powiedział pόł żartem pόł serio, przekrzykując decybele muzyki i podniόsł ją do gόry przyciskając do siebie. Stęsknił się.

- Napijesz się czegoś? - zaproponował, kiedy schodzili z podwyższenia, na ktόrym stał stół dyskdżokeja.

- Chętnie - powiedziała, bo po krόtkiej rozmowie ze Snake'`em zaschło jej w gardle z nerwόw.

- Z alkoholem czy bez?

- Ja zawsze bez.

Podszedł do barmana i poprosił go o zrobienie dla niej czegoś bez alkoholu. Podał jej pomarańczowo-czerwony płyn w długiej, wąskiej szklance przyozdobionej kryształkami cukru i kwiatem passiflory. Obserwował jak piła przez słomkę, delektując się. Po chwili podała mu pustą szklankę.

 -Było wspaniałe.

- Zatańczymy? - zapytał. Spojrzała na niego uśmiechając się i uwodzicielsko wyciągnęła rękę porywając go za sobą na taneczny parkiet.

Grali teraz wolniejszą i romantyczną muzykę, a kolorowe światła ustąpiły miejsca płomieniom palących się świec i zapachowi indyjskich kadzidełek. Nie byli jedynymi splecionymi w tańcu osobami. Annikafiore wtuliła się w swojego mężczyznę. Uwielbiał, gdy przytulała się do niego i mόgł zamknąć ją bezpiecznie w swoich ramionach. Oscar właśnie pokłócił się ze swoją aktorką. W ciągu tylko tego jednego dnia zdążyli się już kilka razy ze sobą pokłόcić i pogodzić. Tańczyli, a Natalia zachowywała się przez cały czas wyzywająco.

- Popatrz, Oscar ma znowu nową dziewczynę. Dlaczego on tak często zmienia dziewczyny? - zagadnęła w nadziei, że być może dowie się o nim od Jimmy'ego czegoś interesującego.

- Chce je wszystkie wyprόbować - zażartował. Nie miał chęci rozmawiać na temat miłosnych podbojόw Oscara.

Nie mogła tak całkowicie wyzbyć się uczucia zazdrości, ilekroć widziała jak obejmuje jakąś nową aktorkę, modelkę czy piosenkarkę. 

- Musisz mi coś obiecać - zwrόciła się do Jimmy'ego.

- Czy to, żebym już przenigdy nie oglądał się za długonogimi pięknościami?

- Nie, nie to. Obiecaj mi, że nigdy nie zorganizujesz takiego przyjęcia.

- Chciałaś powiedzieć, że my nigdy nie zorganizujemy takiego przyjęcia. Zawsze poprawiał ją w tej kwestii, od kiedy byli razem. -Masz dosyć? - zapytał.

- Zachowanie się niektόrych ludzi działa mi na nerwy.

- Więc teraz już wiesz, dlaczego z reguły odsyłam zaproszenia z powrotem. Chcę ci przypomnieć, że zawsze mi mόwiłaś, że chcesz iść na przyjęcie. No to, jesteś. Poza tym Snake'owi trudno byłoby odmόwić. 

Natalii imponowało, że była partnerką lidera znanego zespołu rockowego. Uszczknęła dla siebie trochę jego sławy. Przedstawił ją wielu wpływowym ludziom. Byli wśrόd nich reżyserzy, producenci, dyrektorzy kastingu. Wdzięczyła si, pokazując swoje śnieżnobiałe, prościuteńkie zęby, potrząsała kasztanowymi lokami i zniżała ramiączka swojej sukienki, ktόra i tak więcej ciała odkrywała niż zakrywała. Była pewna, że jakiś fotograf zrobił jej niejedno zdjęcie u boku Oscara swoją kamerą i jutro zobaczy je na pierwszej stronie plotkarskiego czasopisma. Upajała się faktem, że napiszą o niej w gazetach i zrobią wspaniałą reklamę dla jej opery mydlanej, podnosząc jednocześnie liczbę oglądalności i przedłużając jej kontrakt na nowy sezon lub nawet owocując nowym, bardziej intratnym. Oscar dostrzegł w tańcu Jimmy'ego. Z resztą z jego stu dziewięćdziesięcioma dwoma  centymetrami wzrostu trudno było go nie dostrzec. Gapił się w ich stronę i zastanawiał o czym oni tak ciągle mogli ze sobą rozmawiać. Im z Natalią szybko wyczerpywały się tematy do rozmόw, chociaż nigdy nie brakowało im powodów do kłótni. Doszedł do wniosku, że Jimmy wcale do niej nie pasuje. Był jak dla niej za wysoki i zbyt atletycznie zbudowany. "Ona pasuje do mnie", stwierdził bez zażenowania i był tego każdego dnia coraz bardziej pewny. Podświadomie odnosił wrażenie, że zostali dla siebie stworzeni. Coraz częściej przyłapywał się na tym, że ją obserwował, a w myślach niby mantrę powtarzał: "One day I will make you mine"*.

- Oscar, jestem tutaj, a nie tam - zwrόciła mu uwagę Natalia, bo w ogόle nie reagował na jej ponętne zachowanie.

- Odczep się - wycedził przez zęby i bezpardonowo odepchnął ją od siebie. Zszedł z parkietu i usiadł przy barze wśrόd znajomych mężczyzn, zostawiając ją kompletnie samą.

- O, Oscar chyba  pokłόcił się ze swoją dziewczyną - zauważyła Annikafiore, ale Jimmy nie podjął tego tematu rozmowy. Plotkowanie nie było w jego stylu.

Oscar śmiał się i żartował razem z innymi przy barze i jak gdyby nigdy nic. Od czasu do czasu szukał ich wśrόd tańczących i zamglonym od alkoholu wzrokiem patrzył na zgrabną sylwetkę Annikafiore i jej harmonijne taneczne ruchy. W myślach ściągał z niej sukienkę, ktόra choć idealnie podkreślała jej piękno, to dokładnie wszystko przed jego oczami ukrywała. Dostrzegł jak Annikafiore oparła głowę na ramieniu Jimmy'ego, a on pocałował ją we włosy. Wyciągnął rękę z pustą szklanką i barman ponownie ją napełnił. Był pijany.

- Jimmy, idź i powiedz Oscarowi, żeby już więcej nie pił - poprosiła Annikafiore.

- Jest dorosły, wie co robi - odpowiedział Jimmy.

- Jeżeli nie zainterweniujesz, to za chwilę będzie tak pijany, że straci przytomność. 

- Nie będę się ośmieszał. Nie jestem jego niańką.

- Pomyśl o jego wątrobie, będzie wkrόtce jak sito.

- Przestań martwić się o Oscara. Nie uda ci się naprawić tego świata. On zmierza po rόwni pochyłej do samozagłady.

- Sprόbuj mu coś powiedzieć, jest twoim przyjacielem - nie poddawała się.

- Sama mu powiedz – Jimmy nie miał najmniejszej chęci na rozmowę z Oscarem.

- Mnie nie wypada, a tobie tak, jeżeli nie chcesz tego zrobić dla niego, zrόb to dla dobra grupy.

- Powinnaś poślubić pastora, a nie perkusistę. Moglibyście razem prawić kazania i naprowadzać na właściwą drogę zbłąkane owieczki.

- Ach, Jimmy nie złość się, proszę - powiedziała, żeby go udobruchać. Odprowadził ją do stolika i nic więcej nie mόwiąc, poszedł w kierunku lidera.

Natalia niezbyt długo rozpaczała po odejściu Oscara. Nieomal w tej samej chwili wpadła w ramiona nowego partnera, chętnego do tańca.

- Wracamy? - Annikafiore zwrόciła się do Jimmy'ego.

- Jak chcesz, to możemy zostać na noc u Snake'a.

- Nie chcę - powiedziała zdecydowanie. 

- W porządku. Tylko się na mnie nie złość.

- Skoro i tak jest już tak pόźno, to mόgłbyś mnie zabrać, wiesz gdzie?

- Gdzie mόgłbym cię zabrać? - zapytał obejmując ją w pasie. 

- Jeszcze nigdy nie byłam o drugiej w nocy na Sunset Boulevard - stwierdziła pełna entuzjazmu.

Nie potrafił jej niczego odmόwić, chociaż miał chęć na coś zupełnie innego. Później zaparkował kabriolet na parkingu z widokiem na ocean i objął ją ramieniem. W jego uszach ciągle jeszcze brzmiał stary przebόj "Because the night belongs to lovers"*, w ktόrego dj pchnął nowe życie, miksując go w rytmie disco. Pocałował ją i ona odpowiedziała mu pocałunkiem. Dotknęła językiem jego warg. Z przyjemnością wpuścił ją do środka. Wyczuł smak bakaliowych lodόw, ktόre zjedli po drodze. Pożądał jej. Dotykał jej wypukłości, oczarowany ich pięknem i odurzony zapachem jej włosόw. Nie chciał już dłużej czekać. Miał dość tego, że ciągle go zwodziła. Całował ją intensywnie, mocno przyciskając do siebie. Zaczął ściągać z niej ubranie. Kiedy jej zdaniem sprawy zaczęły posuwać się za daleko, to coraz częściej chwytała go za rękę, żeby go powstrzymać. Odwracała głowę i odpychała go od siebie.

- Jimmy, przestań.

- Kocham cię.

- Jimmy, nie teraz. Nie tu w samochodzie.

- Ależ ja cię kocham. Bόg jeden wie jak bardzo. Pragnę być razem z tobą.

Wziął jej odmowę za słodkie przekomarzanie się, droczenie dwojga zakochanych, ktόre jeszcze bardziej wzmogło w nim pożądanie.

- Jim, zostaw mnie! Nie chcę! - krzyknęła.

Zamarł w bezruchu. Poczuł się, jakby ktoś wylał mu kubeł lodowatej wody na głowę. Nie był to pierwszy raz, gdy mu odmόwiła. Uzmysłowił sobie, że odmawiała mu od samego początku. Domyślał się, że coś było nie tak, ale nie tracił nadziei. W tej chwili nie miał już żadnych wątpliwości. Wyszedł na zewnątrz zostawiając ją samą. Oparł się rękami o dach samochodu. Był rozczarowany, pokiwał głową z dezaprobatą i wziął głęboki oddech. Popatrzył w dal. Jak tylko trochę ochłonął, wrόcił do samochodu. Annikafiore siedziała nieruchomo, wpatrując się przed siebie.

- Annikafiore, jestem facetem i jak każdy inny mam swoje potrzeby. Kiedy my wreszcie zrobimy to razem, no kiedy, powiedz kiedy?!

- Nie wiem. Nie teraz - usiłowała się wykręcić.

- Tylko mną manipulujesz. Rozpalasz we mnie namiętność i pożądanie, a potem odmawiasz. Dlaczego?

- Daj mi spokόj.

- Pomyśl tylko, jak ja się czuję w takiej sytuacji, jak skończony dureń.

- Nie musisz. Nie robię tego celowo.

- Jesteśmy już tyle czasu po ślubie i nic. Gdyby ktoś to wiedział, po prostu wyśmiałby nas. Historycznie rzecz biorąc, nawet papież mόgłby unieważnić nasz związek, bo nie został skonsumowany.

- Ale nikt tego nie wie. To nasza tajemnica. I nie strasz mnie Watykanem.

- Nie straszę cię. Wszyscy to robią, więc dlaczego my nie możemy?! 

- Robią, robią i rozchodzą się. Jak sam widzisz, seks nie gwarantuje szczęścia. Tylko pomyśl o Oscarze. Tyle niezliczonych związkόw i wszystkie nieudane, choć każdy przesycony seksem. Nie dawała za wygraną.

- Nie obchodzi mnie to, co robi Oscar. Ja kocham ciebie i chcę zrobić to razem z tobą, tylko z tobą, z nikim innym. Pragnę, żebyśmy zrobili to razem.

Rozpłakała się. Wiedziała, że kochał ją jak szalony. Nie była w stanie przemόc się i wyrazić zgodę. Nie potrafiła oddać mu się całkowicie. Jimmy kochał się ze swoimi poprzednimi dziewczynami i nigdy nie miał z tym problemu. Ani on, ani one. Lubił seks, przynosił mu odprężenie i zadowolenie. Uważał intymne bycie we dwoje za dowόd miłości. Nigdy nie robił tego dla sportu jak Oscar, z byle kim, byle gdzie, byle kiedy, byle tylko zaspokoić zwierzęcy popęd płciowy. Zgrabna figura Annikafiore, jej pięknie ukształtowane piersi, magiczne oczy i spontaniczna żywiołowość wyzwalały w nim chęć zbliżenia. Jego ciało reagowało erekcją. Po raz pierwszy od początku trwania ich znajomości pokłόcili się. Chciał ją przekonać, że taka sytuacja jest nienormalna. Nie chciał dłużej godzić się na to. Stracił cierpliwość.

- Ja nie mogę. Ja po prostu nie mogę. My nie pasujemy do siebie. Mόj otwόr jest za mały, a twόj penis za duży.

- Są na to sposoby, żeby się wzajemnie dopasować i mogę ci w tym pomόc.

- Ja nie chcę. Boję się.

- Czy to oznacza, że mam to robić poza domem? - zapytał rozeźlony.

- Nie to miałam na myśli. Nie umiałabym przytulić się do ciebie, gdybym wiedziała, że robisz to z inną. Może musimy się rozstać? Wypowiedzenie tego przyszło jej z trudem, bo przecież, jak na ironię losu, wszystkie inne sprawy układały się między nimi bardzo dobrze. Popatrzył na nią. Doszedł do wniosku, że za bardzo ją kocha, żeby mόgł zdradzić ją z kimś innym. Nie mόgłby zostawić jej i tak po prostu odejść. Siedziała skulona i płakała. Chciał objąć ją ramieniem, ale odsunęła się. Po chwili ponowił swoją prόbę. Nigdy nie poddawał się po pierwszym, nieudanym podejściu. Tym razem nie odepchnęła go. Bliskość jego ciała, ciepło jego rąk i delikatny dotyk ukoiły jej smutek.

- Już dobrze, dobrze. Splótł ręce na jej biodrach i pochylił się, całując jej twarz mokrą od łez. Odwrόciła się w jego stronę i zarzuciła mu ręce na szyję. Zadarła głowę do gόry i popatrzyli sobie prosto w oczy. Jej były lśniące i smutne, jego nieprzenikliwe. Nie chciała go stracić. "Kocham go, przecież wie, że go kocham", pomyślała.

- Czy nie możemy być razem bez tego?

- Nie chcesz tego zrobić ze mną, czy w ogόle nie chcesz tego zrobić?

- Jimmy, ja się po prostu boję i nie jestem w stanie przezwyciężyć tego strachu. Ja w ogόle nie powinnam wychodzić za mąż. Mόwiąc to otarła łzy i pociągnęła nosem. Chłopcy zawsze jej się podobali. Pod tym względem diametralnie rόżniła się od Ellinor.

- Powinnem upić cię szampanem do nieprzytomności, zanieść na rękach do łόżka, rozebrać do naga i kochać się z tobą aż do świtu.

- Jimmy, to byłby gwałt.

- Wiem i dlatego tego nie zrobiłem.

- Chyba za dużo naczytałam się w książkach medycyny sądowej o najrόżniejszych wypaczeniach w seksie.

- Nie opowiadaj bzdur. Ja jeszcze nigdy nie zadałem ci bόlu. Czyż nie?

- Wiem Jimmy i dlatego właśnie cię kocham.

- Więc jak dalej z nami będzie?

- Nie wiem.

- Co zrobimy w tej sprawie? Czy myślałaś o rozmowie z psychologiem lub seksuologiem? Pόjdziemy we dwoje.

- Nie mogę ci obiecać, że to mi pomoże, ale mogę sprόbować. Jeszcze raz. Dla ciebie. Ja mogę żyć bez tego - oznajmiła wykrzywiając swoje usta w grymasie.

Była przekonana, że seks nie był najważniejszy w związku dwojga kochających się ludzi i nic ani nikt nie był w stanie jej przekonać, że tak nie było. "Dlaczego właśnie ja muszę być taka skomplikowana jak ulotka do lekarstwa", zastanawiała się. Po wizycie u ginekologa naprawdę zaczęła bać się, że straci Jimmy'ego. "Tyle poświęciłam, żeby być razem z nim w L.A. albo włόczyć się za nim po całym świecie, a teraz miałabym go stracić tylko dlatego, że nie potrafię tak, jak inne dziewczyny położyć się na łόżku i rozstawić szeroko nóg? Czysty absurd!", pomyślała. Była zła na samą siebie, że to właśnie jej przytrafiła się pochwica, choroba, na ktόrą nie wymyślono jak do tej pory żadnego lekarstwa. "Co za pieprzony świat, bez ładu i składu", płakała zrozpaczona. W tym momencie nienawidziła samej siebie. Nigdy nie przypuszczała, że tak podle zakończy się dla nich barbecue u Snake'a.

Niczym małe dziecko utulił ją w swoich ramionach. Głaskał delikatnie po włosach. Uspokoiła się i wpatrywała w rozgwieżdżone niebo. Oparta o niego plecami zadarła do gόry głowę, szukając jego ust. Pocałował ją. Ochłonął, przeszła mu cała złość. Nie miał jej niczego za złe. Ludziom przytrafiały się rόżne nieszczęścia i musieli z tym jakoś dalej żyć, radzić sobie z przeciwnościami losu.  Zamyślony nawet nie zauważył, gdy usnęła w jego objęciach. Wsłuchiwał się w jej rytmiczny oddech i patrzył jak w oddali zaczyna wschodzć słońce. Nie chciał się poruszyć, żeby jej nie obudzić, chociaż pozycja stawała się coraz bardziej niewygodna. Zsunął jej letnie sandałki i ogrzewał zimne stopy ciepłem swoich rąk. Opierała się na nim, a on chronił ja przed wiatrem, deszczem i palącym słońcem niby  delikatny biały mak, ktόry wyrόsł w łanie zboża. Pomyślał, że po tym wszystkim, co wspόlnie przeszli nie byłby w stanie jej opuścić i zacząć od nowa z kimś innym. Po Annikafiore byłoby mu bardzo trudno znaleźć dziewczynę dorόwnującą jej pod każdym względem. Większość to były głupie i prόżne krόwska latające do psychoanalityka i chirurga plastycznego. "A może Annikafiore ma rację mόwiąc, że seks nie jest najważniejszy w relacji dwojga osόb? Czy intymne zbliżenie zawsze musi zostać zakończone wprowadzeniem penisa do pochwy?", zastanawiał się. Nagle było mu wszystko jedno. Najważniejsze, że byli razem. Postanowił dać jej jeszcze trochę czasu i łudził się nadzieją, że być może w przyszłości uda im się jak innym zakochanym.

Po kilkunastu nieudanych wizytach u rόżnych seksuologόw razem z Jimmy’m i osobno, Annikafiore zrezygnowała, zniechęcona brakiem efektόw. Zapowiedziała, że już nigdy więcej nie pόjdzie do żadnego seksuologa ani do żadnego psychologa. Zaproponowała, że jak chce, to spakuje swoje osobiste rzeczy i wrόci tam, skąd przyjechała.

- Rozstaniemy się jak dwoje przyjaciόł - powiedziała ktόregoś dnia. 

Dodała, że nie będzie robić jakichkolwiek trudności w sprawie rozwodowej i nie zażąda rekompensaty finansowej, odjedzie do Europy tak, jak przyjechała. Jimmy uznał, że widać nie zostało im dane, aby odbyć we dwoje pełny stosunek seksualny. Pogodził się z tym. Nie zmuszał jej. Czerpał radość i zadowolenie z bycia we dwoje, z bliskości ich ciał, dotykόw, pocałunkόw i romantycznych pieszczot. Zawsze marzył o związku jedynym na całe życie, takim na dobre i na złe. Poważnie traktował ślubną przysięgę. Pod tym względem należał do gatunku mężczyzn znajdującego się na wymarciu. Annikafiore była dla niego jedyna i na całe życie. Jego wielka miłość od pierwszego wejrzenia. On wybrał ją, spośrόd wielu innych chętnych dziewcząt na całym świecie. Właśnie ona została miłością jego życia.

- Nie złość się. Już nigdy nie pόjdziemy ani do seksuologa ani do psychologa, ani do żadnego innego ~oga, ~oga. Kocham cię taką jaka jesteś. I nie uciekaj do Sztokholmu, bo i tak po ciebie przyjadę - zakomunikował Jimmy.

Rozpłakała się, trochę z radości i trochę ze smutku. Przytulił ją do siebie. Widać tak musiało już być. Wziął ją na ręce i zaniόsł do sypialni. Leżeli obok siebie. Trzymał ją mocno w ramionach. Gładził ją lekko po włosach i po całym ciele. Kiedy ochłonęła ze zdenerwowania, kochali się na swόj własny sposόb. Miał gdzieś krytykę seksuologa i to, że odstają od normy. Im było we dwoje dobrze.

Następnego dnia obudziła się pierwsza na kilkanaście minut przed alarmem budzika. Zobaczyła jego poranną erekcję. Ten widok wywołał u niej wyrzuty sumienia, bo nie była w stanie pokonać wszechogarniającego lęku i spełnić jego oczekiwań. Kochała Jimmy'ego i nie chciała sprawiać mu przykrości. Delikatnie pogłaskała jego sztywny penis i okolice podbrzusza, powoli wybudzając go z głębokiego snu. Sprawiła mu nieoczekiwanie olbrzymią przyjemność. Przeciągnął się. Ubόstwiał swoją dziewczynę. Wziął ją w ramiona i położył na sobie. Przytulał i pieścił, całując jej usta. Czuł się szczęśliwy.

O pochwicy  Annikafiore nie powiedziała ani matce, ani Ellinor. Być może poradziłaby się w tej sprawie Brigitty. Nie mijał dzień, żeby  nie wspomniała przyjaciółki, choćby przez krótką chwilę. Bardzo brakowało jej Brigitty. Do tej pory nie udało jej się spotkać godnej następczyni. Doszła do wniosku, że niektόrzy ludzie byli nie do zastąpienia.

 

Rozdział 26

W czasie przerw między koncertami na trasie słuchali wspόlnie muzyki. Nie tylko rocka. Byli otwarci na każdy styl. Chcieli jak najwięcej dowiedzieć się, poznać, usłyszeć. Oczywiście każdy z nich miał swόj ulubiony rodzaj, ulubione grupy i artystόw. Byli niczym kosmonauci, poruszający się we wszechświecie dźwiękόw. Usiłowali zgłębić jego tajniki i wykorzystać we własnej twόrczości. Nigdy nie stali w miejscu. Każdy nowy album był inny od poprzedniego. Zawsze rόwnie zaskakujący. Fani z niecierpliwością czekali na nowy materiał. Byli ciekawi nowych tekstόw Oscara i ich oprawy muzycznej. Zawsze z łatwością mogli rozpoznać ich utwόr po elementach charakterystycznych dla grupy. Zarόwno solowe partie gitarowe, jak i gitarowe duety Snake'a i Bryana zdążyły już przejść do historii. Jednym razem wspόłbrzmiące ze sobą, innym razem rywalizujące niby w pojedynku. Raz dzikie i dynamiczne, innym razem romantyczne i wysublimowane. Naśladowane z mniejszym lub większym sukcesem przez adeptόw gry na gitarze. Odejście od funk rocka w kierunku melodyjnego rocka okazało się strzałem w dziesiątkę. Plus ten niepowtarzalny głos Oscara, brzmiący z każdym rokiem coraz lepiej niczym wino dojrzewające w chłodnej piwnicy. Annikafiore nie zawsze podobały się utwory, ktόrych słuchali. Nie miała swojego ulubionego stylu. Mogła powiedzieć, że podobają jej się tylko wybrane piosenki rόżnych artystόw od popu po heavy metal. Ostatnimi czasy zaczęła coraz częściej doceniać kojący wpływ jaki miała na nią muzyka klasyczna, obecna w jej rodzinnym domu. Kiedy wymyślali nowe melodie do tekstów, to usuwała się w cień. Dużo czytała i obserwowała krajobrazy za oknem, zwykłe codzienne życie w Ameryce oraz pomagała Lilly-Rose w lekcjach. Wyszukiwała w książkach astrologiczne charakterystyki Jailbirdsόw. Chciała wiedzieć, co kryło się w duszy każdego z chłopcόw, co sprawiało, że już od lat byli razem, podczas gdy inne grupy pojawiały się niczym grzyby po deszczu i ulatniały się z muzycznego świata tak szybko jak kamfora. Obserwowała ich i starała się odgadnąć, w jakim stopniu sceniczna postać artysty odpowiadała jego wnętrzu. Jaki człowiek, mężczyzna i przyjaciel krył się pod maską dzikiego rockera. Już dawno odkryła, że astrologicznie świetnie do siebie pasowali z Oscarem. Wyszukała nawet pewne anatomiczne zbieżności w ich wyglądzie. Śmieszyło ją, że ich przednie zęby, jedynki, zachodziły na siebie w taki sam sposόb, oraz że obydwoje mieli jedną dziurkę od nosa węższą.

- Ciociu Annikafiore! Zrόby dziś coś dziwacznego! - zaproponowała Lilly-Rose, podczas gdy Jailbirdsi jeszcze odsypiali wczorajszy koncert.

- Ale co? Annikafiore zawsze była skora do niewinnych żartόw.

- A zgadzasz się?

- Powiedz mi najpierw co chcesz, żebyśmy zrobiły. Nie mogę zgodzić się na coś, nie wiedząc co to ma być.

- Ufarbuj mi włosy - powiedziała szeptem, podskakując prosto do ucha Annikafiore. Annikafiore uśmiechnęła się. Zaraz pomyślała o pasji z jaką Snake zmieniał co raz kolor włosόw. Na myśl przyszło jej powiedzenie, że jabłko nie pada daleko od jabłoni.

- Hym … Na jaki kolor?

Lilly-Rose jeszcze raz podskoczyła i uścisnęła ją z całej siły aż do bόlu, wieszając się jej na szyi. Wyciągnęła z kieszeni swetra dwie tubki farby do włosόw.

- Jasny blond - przeczytała na opakowaniu.

- A co powie na to twόj tato? - Annikafiore uważała, że jedenaście lat to trochę za mało, żeby niszczyć włosy chemicznym paskudztwem do rozjaśniania.

- On? Nic. On też farbuje sobie włosy. Bo wiesz my mamy rude, a rude są brzydkie.

- Rude brzydkie?! Rude są oryginalne. Macie piękne, gęste włosy, a w dodatku kręcone, najprawdopodobniej odziedziczyliście je po waszych przodkach z Irlandii.

- Annikafiore, proszę. Ja cię tak bardzo proszę. Dzieci dokuczają mi w szkole - nie ustępowała. Patrzyła błagalnym wzrokiem, nerwowo ugniatając i obracając tubki w palcach.

- A jeżeli nie będzie ci się podobało?

- Wtedy przemalujemy z powrotem na rudo! - powiedziała wesoła, bo wyczuła, że Annikafiore się zgodziła. Pociągnęła ją za rękaw  w kierunku małej łazienki w tyle autobusu. Annikafiore umyła jej włosy i nałożyła farbę. Wielokrotnie obserwowała, jak robią to fryzjerzy. Nie miała z tym problemu. Odczekały te kilkanaście minut, chichocząc się przy tym, po czym Annikafiore dokładnie wypłukała farbę i rozczesała jej włosy.

- Jeszcze nie patrz w lustro - mόwiąc to zasłoniła je plecami. Okrągła buzia Lilly-Rose z małym zadartym do gόry noskiem pokrytym piegami, otoczona blond lokami sięgającymi do ramion wyglądała prześlicznie. 

- Czy już mogę popatrzeć w lustro?

-Jeszcze nie. Za chwilę. Wysuszyła jej ufarbowane włosy i uczesała w dwie kitki, wiążąc kolorowymi gumkami.

- Już? - dopytywała się z niecierpliwością.

- Teraz popatrz - powiedziała, gdy fryzura była gotowa.

Lilly-Rose było do twarzy w jasnych włosach. Dotykała ich z niedowierzaniem i przystawiała do policzkόw końcόwki kitek.

- Ale jestem teraz piękna. Podobam się sama sobie – stwierdziła, strojąc do lustra najprzerόżniejsze miny.

W tym samym momencie autobus zatrzymał się ostro i stanął nieruchomo na samym środku drogi, na całkowitym odludziu. Pobiegły sprawdzić, co się stało.

- Złapaliśmy gumę - wyjaśnił kierowca i razem z kolegą zabrał się do wymiany koła.

Oscar już nie spał. Nie zauważył zmiany w kolorze włosόw Lilly-Rose. Rozmawiał z kierowcami. Czuł się odpowiedzialny za całość.

- Ile to może potrwać? - zapytał.

- W tym upale ze dwie godziny.

W oddali dostrzegły stado koni. Na horyzoncie nie było widać farmy. Najprawdopodobniej mieściła się za jednym ze wzgόrz. Pobiegły w ich kierunku. Stara klacz podeszła do nich i wystawiła łeb. Pogłaskały ją. Jej źrebak zachowywał się nieufnie. Z czasem i inne konie podeszły do ogrodzenia z drewnianych belek i patrzyły zaciekawione.

 -Polecę do autobusu po kostki cukru dla nich. Dobrze? - nie czekając na odpowiedź Lilly-Rose popędziła do przodu, zanim Annikafiore zdążyła zaprotestować.

Bała się całkiem sama, tak daleko od głόwnej drogi. Nerwowo rozglądała się na boki, reagując na najdrobniejszy nawet szelest.

Oscar poinformował chłopcόw wybitych ze snu o usterce. Rzucił okiem na prerię. Zobaczył, jak pobiegły w kierunku koni. Poszedł za nimi. W połowie drogi minął Lilly-Rose.

- Idę po cukier - krzyknęła w biegu.

Snake nie umył się wczoraj po koncercie w hotelu. Improwizowali do pόźna w nocy. Postanowił wziąć prysznic w autobusowej mini-łazience. Zimna woda orzeźwiła go. Namydlił się i ponownie odkręcił kran. Po chwili strumień wody urwał się. Kręcenie kurkami ani pukanie w rurę nic nie pomogło. Woda najwyraźniej się skończyła. Starł ręcznikiem mydło z ciała, klnąc przy tym przeokropnie.

- Kto do cholery zużył całą wodę?! - krzyczał, niezbyt szczelnie osłonięty ręcznikiem.

- Annikafiore i Lilly-Rose okupowały przez cały ranek łazienkę - zdradził Bryan, gdy ten przycisnął go do muru. Miał im za złe, że wygłupiały się w łazience, odgrodzonej tylko cienką ścianką od jego łόżka. Wybudziły go ze snu i już nie udało mu się zasnąć.

- Ależ oczywiście, ktόżby inny! Mogłem domyślić się sam. Annikafiore! - wydzierał się na cały autobus. Krew bulgotała mu w żyłach. Rzucił zwinięty, mokry ręcznik na jej nocną szafkę.Usiadł na kanapie, nie dbając o to, że był całkiem nagi. Jimmy pomagał przy zmianie koła. Usłyszał Snake'a wydzierającego się na całe gardło, ale nie zareagował. Basista zawsze miał coś przeciwko jego dziewczynie, od samego początku. Ignorował to, żeby nie doprowadzić do eskalacji. Wiedział, że zaraz mu przejdzie.

W międzyczasie Annikafiore dostrzegła sylwetkę zbliżającego się Oscara. Po raz pierwszy byli tylko we dwoje, gdzieś tu w USA.

- Lubisz konie? - zapytał, posyłając jej szeroki uśmiech.

- Lubię - powiedziała nie patrząc mu w oczy, speszona wzajemną bliskością.

Oscar zgrabnie przeskoczył przez ogrodzenie i wybrał jednego z koni. Wskoczył na jego grzbiet bez problemu, odjechał kawałek, trzymając ogiera za grzywę, po czym zagalopował i przeskoczył przez ogrodzenie. Patrzyła z niedowierzaniem, bo był to nie lada wyczyn. "Ma więcej szczęścia niż rozumu", pomyślała. Brawury, odwagi i pewności siebie nigdy mu nie brakowało. Podjechał i wyciągnął do niej rękę. Pomόgł jej wsiąść. Nie wzbraniała się. Oparła się plecami o Oscara. Przyciągnął ją do siebie i ruszył kłusem. Wiatr rozwiewał jej włosy. Łaskotały go po twarzy. Przycisnął ją mocniej do siebie. Nie odepchnęła go. Nie zaprotestowała. Wsparła na jego ramieniu swoją głowę. Wzdrygnęła się, gdy lekko pocałował ją w szyję. Pocałunek przypominał muśnięcie piόrkiem. "A może tak mi się tylko zdawało? Może w rzeczywistości wcale tak nie było? Może ten pocałunek miał miejsce tylko w mojej wyobraźni?", zastanawiała się. "Być może wcale nie zauważyła", pomyślał, kiedy zdał sobie sprawę z tego co zrobił. Ukradł jej ten pocałunek, bo nie mόgł nad sobą zapanować. Była tak blisko, a zarazem była taka nieosiągalna dla niego. Należała do innego mężczyzny. Gdyby tylko Oscar wiedział, co się z nią działo, gdy poczuła dotyk jego ust na szyi. Dwie wielkie łzy wypłynęły jej z oczu. Wiatr rozmazał je po policzkach, a promienie słoneczne szybko osuszyły. "Dobrze, że tego nie widział, bo mόgłby się czegoś domyślić", pomyślała. Lekko drżała w jego objęciach. Pragnęła, żeby ta chwila trwała wiecznie. Wreszcie zdrowy rozsądek przezwyciężył jej sentymentalną wyobraźnię.

- Musimy wracać - powiedziała zmienionym głosem, gdy tylko zwolnił. Bez sprzeciwu zawrόcił konia i pokłusował w kierunku stada.

- Czekam na was i czekam - powiedziała Lilly-Rose, która zdążyła rozdać koniom cały zapas cukru z autobusu. Oscar zeskoczył z konia i wyciągnął ręce po Annikafiore. Trzymał ją w ramionach i bezczelnie gapił się w jej szafirowe oczy, ktόre teraz wydawały mu się jeszcze piękniejsze niż zwykle. Postawił ją na ziemi i jeszcze przez moment trzymał dłonie na jej wysmukłej talii. "Boże, żeby tylko Lilly-Rose niczego nie zauważyła, jest taka sprytna i spostrzegawcza", pomyślała Annikafiore bliska omdlenia.

- Wujku Oscarze, teraz ja! Teraz ja chcę się z tobą przejechać na koniku - dopominała się przejażdżki.

Posadził ją na koniu i oprowadził dookoła. Lilly-Rose nie posiadała się z radości. Annikafiore została sama. Krew pulsowała jej w skroniach, a serce biło jak oszalałe. W dalszym ciągu nie wiedziała, czy to co się stało, naprawdę miało miejsce, czy też był to wytwόr jej wybujałej wyobraźni. Nie mogła otrząsnąć się z wrażenia. W trόjkę wrόcili do autobusu. Milczeli i tylko Lilly-Rose podskakiwała i podśpiewywała sobie z radości.

- Snake! Snake! Tylko popatrz, jak ładnie wyglądam. Annikafiore ufarbowała mi włosy. A wujek Oscar przewiόzł mnie na koniku. Dla niej i nie tylko dla niej, ten dzień był niezwykły i pełen wrażeń. Widząc radosną buzię cόrki, Snake zapomniał o resztkach mydła piekących go na skόrze i pozlepianych szamponem kosmykach włosόw. Spojrzał spode łba na Annikafiore. Była bladła i drżała ze strachu, co było widoczne dla każdego. Postanowił, że tym razem jej podaruje i nie będzie się z nią awanturował.

Annikafiore nie myślała o ufarbowanych włosach Lilly-Rose ani nie obawiała się wybuchu złości Snake'a. Myślami była w dalszym ciągu przy Oscarze. Wieczorem dostała okres, o trzy dni za wcześnie. Leżała pod kocem. Miała nudności i wiła się z bόlu brzucha tak silnego, że paraliżował jej myśli. Jimmy siedział obok na łόżku i rozcierał jej lodowate stopy. Tym sposobem uśmierzał choć na trochę jej nieznośny bόl. Wiedział, że gdy jej stopy rozgrzeją się, pojawi się mocne krwawienie i bόl ustąpi. Ten sam scenariusz powtarzał się przecież regularnie co miesiąc. Jimmy znał te menstruacyjne problemy z domu, bo miał dwie przyrodnie siostry. Zrobił dla niej ekspresową herbatę z dzikiej rόży i podał do picia. Za wszelką cenę chciał jej ulżyć w cierpieniu. Opowiadał zasłyszane żarty i inne bzdury, żeby tylko odwrόcić jej uwagę od bólu. Snake uważał jej zachowanie za zwykłe babskie fanaberie. Jimmy'ego krytykował za nadopiekuńczość, zaś w duchu obawiał się, co to będzie, gdy Lilly-Rose dostanie pierwszą w życiu miesiączkę. Nie wiedział, jak powinien się wtedy zachować. Niektόre problemy wychowawcze przerastały jego zdolności rodzicielskie. Bryan przeżywał bόl razem z Annikafiore. Miał wrażenie, że też boli go w podbrzuszu. Nic nie mόgł poradzić na to, że wczuwał się w cierpienie innych i cierpiał razem z nimi. Pełen wspόłczucia czekał, kiedy wreszcie poczuje się lepiej, a wtedy i jemu polepszało się samopoczucie. W międzyczasie nerwowo poruszał palcami i przekładał z kupki na kupkę zapisane nutami papiery. Oscar czekał na ten moment, bo wtedy był pewny, że nie była z Jimmy'm w ciąży. Był o nią zazdrosny do kwadratu, lecz kontrolował swoje zachowanie, aby nie zdradzić się przed nikim. Dobrze wiedział, że zostałby wyśmiany przez kolegόw. Nikt nie wiedział, nikt nie podejrzewał, nikt nie znał jego tajemnicy, a on od pewnego czasu marzył o niej na jawie i we śnie, potajemnie podkochiwał się w żonie swojego perkusisty. Tylko słowa nowej piosenki mόwiły o jego uczuciu do Annikafiore. Napisał je pόźno w nocy po koncercie, gdy wszyscy inni już dawno spali. On w dalszym ciągu myślał tylko o niej. Tam w prażącym słońcu, na prerii, gdy trzymał ją tak blisko siebie, że przez tkaninę czuł bicie jej serca, przywołała w nim wspomnienie z pobytu na Kostaryce. Zwiedzając hodowlę egzotycznych motyli, uwięził jeden w zamkniętej dłoni. Czuł jak zlękniony trzepotał skrzydełkami, prόbując za wszelką cenę oswobodzić się i wydostać na wolność. Pragnął mieć motyla tylko dla siebie, ale pokonał własny egoizm, otworzył dłoń i podarował mu wolność. Motyl odleciał. Odświeżył swόj francuski i wstawił do tekstu kilka zwrotόw w tym języku, żeby nadać mu jeszcze bardziej romantyczne brzmienie. Język francuski zawsze kojarzył mu się ze zmysłową miłością. Na samej gόrze, na środku kartki papieru napisał tytuł piosenki swoim charakterystycznym pismem, używając drukowanych liter: Mademoisselle Papillon czyli Panna Motyl.

 

"Mademoisselle Papillon".

 

 My butterfly lady

Flying all around

In the blue sky

Dancing on the flowers

Drinking the liquor of love

Magnificent beauty

Unreachable for me.

 

I fell in love

With a butterfly

So colorful, so vulnerable

Rouge, bleu, jaune

Vert, noir, blanc

Crazy fantasy

Unfulfilled dream of mine.

 

The way she flies

She moves her wings

Her sweet seduction

Such a sweet seduction

I can't refuse

I can't deny

I love my butterfly.

 

Refrain: Mademoisselle Papillon

Ma papillon du paradies

A girl like you is difficult to find

Aimez moi ou

Arretez de me seduirre

It's so impossible to resist you

Sweet, sweet seduction

Such a sweet seduction.

 

 

"Panna Motyl".

 

Moja Panna Motyl

Lata dookoła

Po błękitnym niebie

Tańczy na kwiatach

Spijając nektar miłości

Niedościgniona jej piękność

Dla mnie nieosiągalna.

 

Zakochałem się

W Pannie Motyl

Tak kolorowej, tak delikatnej

Czerwony, niebieski, żόłty

Zielony, czarny, biały

Szalona fantazja

Moje niespełnione marzenie.

 

Sposόb w jaki lata

Porusza skrzydełkami

Jej zmysłowe uwodzenie

Tak słodkie uwodzenie

Nie mogę się oprzeć

Nie mogę zaprzeczyć

Kocham mojego motyla.

 

Refren: Moja Panna Motyl

Mόj rajski motyl

Dziewczynę taką jak ty trudno znaleźć

Pokochaj mnie

Lub przestań mnie uwodzić

Niemożliwością jest nie pragnąć cię

Zmysłowe, zmysłowe uwodzenie

Tak słodkie uwodzenie.

 

- Popatrz tylko, w tej gazecie nazywają Oscara "California King" – powiedziała Annikafiore do Jimmy'ego, przeglądając czasopisma, ktόre kupiła w sklepie na stacji benzynowej, gdy  tankowali paliwo do autobusu.

W tym roku zostali nominowani przez angielskojęzyczny kanał telewizji muzycznej do nagrody za najlepszy album, za najlepszą piosenkę rockową oraz jako najlepszy zespόł. Nagrody zdobywali na wszystkich kontynentach. Czasami ze względu na brak czasu nie byli w stanie być wszędzie obecni, aby osobiście odebrać statuetki. W kilkunastu krajach ich album osiągnął status platynowy, w pozostałych co najmniej złoty. Stali się niezwykle popularni. Stosunki w grupie układały się lepiej niż kiedykolwiek. Robili to, co zawsze chcieli robić. Byli sławni i w sile wieku. Oscar kupił dom z widokiem na Pacyfik. Jimmy łόdź motorową i planował razem z Annikafiore zwiedzić całe zachodnie wybrzeże. Bryan wspomagał finansowo organizację zielonych i brał udział w projektach na rzecz ocalenia środowiska naturalnego. Sam niewiele potrzebował do życia. Nie zależało mu na modnych ciuchach czy szybkich samochodach, nawet nie miał prawa jazdy. Nie imponowało mu szastanie forsą w kasynie ani otaczanie się przesadnym luksusem. Był minimalistą i wegetarianinem. Snake odkrył w sobie talent nauczycielski, gdy tylko pozwalał mu na to czas, uczył gry na gitarze basowej w szkole muzycznej, ktόrą rόwnież wspomagał finansowo. W trakcie trasy koncertowej po Stanach pracowali jednocześnie nad następnym albumem. Oscar napisał do niego już kilka tekstόw, nie licząc tego, ktόry dostali od Annikafiore. Muzykę komponowali wspόlnie. Oscar często wymyślał melodię. Pozostali podchwytywali rytm, wzbogacali go, ulepszali i doprowadzali do perfekcji. Bryan zapisywał nuty. Wspomagał też Oscara swoim miękkim głosem w refrenie. Snake dodawał pikantne co nieco na gitarze basowej. Często wprowadzał do utworu brzmienie innego instrumentu. Uwielbiał grać na saksofonie i trąbce. I w taki sposόb rodziła się nowa piosenka. Czasami w pięć minut, czasami trwało to kilka dni, zanim wreszcie ktoś odkrył brakujący element i wykrzyknął słowo Eureka. Absolutnie nie chcieli zawieść swoich fanόw. Wspόlne życie na trasie nie było łatwe. Mała przestrzeń potęgowała konflikty na tle odmiennych potrzeb i upodobań. Mieszanka znużenia pakowaniem i rozpakowywaniem torby podrόżnej za każdym razem w innym hotelu oraz euforii po udanym koncercie, ktόrego w żaden sposόb nie można było opisać słowami, wypełniała ich codzienny byt. Annikafiore przypominało to obόz harcerski z dzieciństwa, z ktόrego wrόciła bardzo niezadowolona, albowiem była przyzwyczajona do życia w komforcie. Tym razem jednak świadomie wolała tułać się razem z nimi, niż być samotnie uwięzioną w mieszkaniu w Los Angeles, niczym w twierdzy. W autobusie raczej trudno byłoby cierpieć z powodu depresji. Ciągle coś się działo i dreptali sobie wzajemnie po piętach. Nie można było narzekać na brak towarzystwa.

- Ktoś podbiera mi moje książki. Wiem to, bo nie obchodzi się z nimi tak, jak należy. O, proszę jakieś okruchy i plama z musztardy ma czterdziestej szόstej stronie. Kto jadł wczoraj hot dogi?! - Annikafiore skarżyła się przy śniadaniu, kiedy wszyscy siedzieli przy stoliku.

- Wszyscy jedliśmy hot dogi - powiedział Jimmy i wzruszył ramionami.

- Ty też jadłaś hot doga – zauważył Snake. Sama zrobiłaś plamę, a teraz jak każda baba szukasz winnego – dodał.

Annikafiore odwrόciła książkę grzbietem do gόry i ostentacyjnie wysypała okruchy na podłogę, po czym odstawiła książkę na pόłkę. Była zła.

- Czyżby ktoś z ekipy technicznej? - dopytywała się.

Snake władował do gęby pόł bułki obficie obłożonej plasterkami wędliny i podrapał się po prawym ramieniu, na ktόrym już od lat miał wytatuowanego węża. Węże fascynowały go już od dziecka. Nie poczuwał się do odpowiedzialności za zniszczenie książki. Był głodny, ale i ciekawy dalszych losόw bohatera. Ukradkiem podkradał co wieczόr książkę z jej pόłki. Nazywał to samo-dokształcaniem, bo będąc w szkole nigdy nie miał czasu na czytanie. Czytelniczy smak Annikafiore najwyraźniej mu odpowiadał.

W klimatyzowanym autobusie na trasie nie czuli ponad trzydziestostopniowego upału. Kiedy zatrzymywali się w mieście na koncert i czwόrka Jailbirdsόw odbywała repetycję, Annikafiore z Lilly-Rose wymykały się do centrum na zakupy. Uśmiechały się do siebie, widząc na ulicach fanόw w podkoszulkach z napisem L.A. Jailbirds i ich emblematem. W niezbyt często zdarzających się momentach bycia sam na sam,  Annikafiore i Jimmy kochali się razem na swόj własny sposόb, pogodzeni z losem. Każdej nocy po koncercie Jimmy kładł się spać obok niej i całował ją w policzek. Przebudzona wtulała się w swojego czarnego mężczyznę. Kładła mu głowę na ramieniu, a on obejmował ją w talii. W tej czułej pozycji zasypiali. Jeżeli obudził się w środku nocy i leżeli osobno, wtedy szukał jej w pościeli i delikatnie przyciągał do siebie. Należała do niego, kochał ją ponad wszystko i nie wyobrażał sobie swojego życia bez niej.