Muzeum Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej wydało część pierwszą obrazkowej biografii Henryka Sienkiewicza - „Pamiętnik mojego życia”.
„Pamiętnik mojego życia” napisała Anna Cybulska, a ilustracjami tekst opatrzył Zbigniew Kołodziej.
„Działo się we wsi Okrzei, dnia siódmego maja tysiąc ośmset czterdziestego szóstego roku, o godzinie siódmej wieczór. Stawił się Wielmożny Józef Sienkiewicz, ojciec, dziedzic Grotek, lat trzydzieści dwa mający, [...] okazał nam dziecię płci męskiej, urodzone we wsi Woli Okrzejskiej dnia piątego bieżącego miesiąca i roku, o godzinie szóstej wieczór, z Jego małżonki Wielmożnej Stefanii z Cieciszowskich, lat dwadzieścia ośm mającej....” – tak rozpoczyna się pierwszy zapis, dokumentujący żywot Henryka Sienkiewicza. Tak też zaczyna się jego życie, które miało zaowocować szeregiem nieprzecenionych ksiąg, zajmujących w niewznawianej, a niepełnej edycji Dzieł wszystkich 56 tomów.
Gdzież, jeśli nie na Podlasiu, w Woli Okrzejskiej mogłaby powstać pierwsza obrazkowa historia życia pisarza? Otóż, tylko tu najlepiej wyobrazić sobie można spotkanie z młodym Henrykiem, zawsze żywo związanym z ziemią swego dzieciństwa. Wyłania się tu bez przeszkód ze szczątkowych wspomnień jako chłopak buszujący po polach i lasach, odkrywca nieznanych lądów za sprawą Robinsona Crusoe i Szwajcarskiego, słuchacz ludowych podań, miłośnik języka staropolskiego. Pierwsze wrażenia, przeżycia przyszłego pisarza unaocznić można sobie tylko w miejscach, gdzie się zrodziły.
Książka Anny Cybulskiej i Zbigniewa Kołodzieja doskonale daje wyobrażenie o dzieciństwie i młodości Henryka Sienkiewicza. Już na okładce ilustracyjnej opowieści widnieje charakterystyczna scena, którą można odczytać dosłownie i symbolicznie zarazem. Nie jest to zwykła łobuzerska zabawa w ogrodzie, choć na pierwszy rzut oka siedzący na pniu drzewa wyrostek sprawia wrażenie niecnoty. Henryczek śni na jawie swoje marzenie o rycerstwie, brawurowo dosiada rumaka z mieczem w dłoni. Widać w tym obrazie nie tylko przejaw pasji do odgrywania działań rycerskich, ale także metaforyczną zapowiedź roli życiowej. Była nią służba pisarska pojmowana jako walka piórem o niepodległość ujarzmionej ojczyzny.
Szereg ilustracji wraz ze szczegółowym komentarzem układa się w chronologicznie snutą pamiętnikarską opowieść samego bohatera. Ujęcie to ułatwia zbliżenie się do historii, o której jeszcze kiedyś krążyło wiele legend, anegdot, dziś zaś zupełnie w obiegu powszechnym nieznanych. Bezpośrednie opowiadanie młodego Henryka znakomicie wprowadza w koleje jego losu. Przebiega ono przede wszystkim na Podlasiu, ale gdy dzieciństwo dobiega końca w 1858 r., wkraczają późniejsze historie warszawskie, a także epizody z Poświętnego pod Płońskiem, ze Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz Paryża. Wszystkie obrazy mają wartość poznawczą, bo opierają się na obserwacjach, autentycznych przekazach, fotografiach.
Dzieciństwo sławnego pisarza zazwyczaj zaciekawia młodych odbiorców jego książek. Czy był podobny do nas, czy był cudownym dzieckiem - małym geniuszem? Jak zrodziły się jego pasje, jak kształtowały się jego zdolności? Co było dla niego ważne, a co najważniejsze? Na te wszystkie pytania znaleźć można odpowiedzi w „Pamiętniku mojego życia” Anny Cybulskiej. Ilustrowana biografia Sienkiewicza jest wyraźnie adresowana do dzieci – dedykowana jest wnuczkom autorki: Zuzi, Tosi, Hani, Marysi – ale wciąga w dramatyczną opowieść także odbiorcę dorosłego.
Anna Cybulska, Pamiętnik mojego życia. Rzecz o Henryku Sienkiewiczu, rysunki Zbigniew Kołodziej, cz. I, Wydawca: Muzeum Henryka Sienkiewicza, Wola Okrzejska 2011, s. 40.