Zazdrość jest tak silną emocją, że często myli się ją z zawiścią. Zazdrość czyli Zielonooki Potwór jak pisał o niej Wiliam Szekspir jest uczuciem bardziej złożonym niż zawiść.
Zawiść też błędnie interpretuje się jako synonim chciwości i żądzy. W zawiści mamy ochotę czynienia szkód lub doprowadzenia do zguby czego nie ma w chciwości.
Słowo zawiść pochodzi z łacińskiego „invidere” co oznacza patrzeć z nienawiścią na kogoś. Zawiść możemy definiować jako odczuwanie antagonizmu wobec osoby lub rzeczy z powodu takiego że nie ma się samemu takiej cechy lub danego dobra.
Słabo nasilona zawiść może motywować do działania w osiągnięciu wyznaczonego celu. Z drugiej strony zawiść często jest powiązana z innymi cechami osobowości takimi jak; wrogość, złość, lęk czy depresja. Zawistna osobowość może prowadzić do nieprzystosowania społecznego (zachowania przestępcze, wandalizm).
Jak by się mogło wydawać zawiść nie jest tak rzadkim uczuciem w dzisiejszym społeczeństwie. Co więcej to destruktywne uczucie potrafi zatruć nasze myśli i działania. Odczuwając swój brak obwiniamy innych za własne niepowodzenia szukając przy tym „racjonalnych” wytłumaczeń.
Na zawiść z punktu widzenia naukowego patrzono nie tylko jak na emocje ale również jak na zachowanie społeczne. To w „Piekle” Dantego zawiść jest jednym z siedmiu grzechów głównych.
Zawiść kąsa nas w serce i niewiele ma wspólnego z naszym ego. Przeżywając zawiść przeżywamy poczucie frustracji i obsesji. Człowiek zawistny sądzi, że jest ofiarą losu – nie zgadza się na własny los a z drugiej strony nie widzi swojego zachowania i złożoności swojej natury.
Do uczucia zawiści tak jak do uczucia zazdrości bardzo się przywiązujemy i chcemy aby cały świat dzielił je z nami. Człowiek przeżywający zawiść i go relacjonujący zachowuje się często jak misjonarz który chce nawrócić pogan.
Ludzie tknięci zawiścią nierzadko mają za sobą trudne bolesne doświadczenia opuszczenia, różnego rodzaju deprywacje, przeżywają przy tym głęboko ukryty smutek i nie mogą sobie poradzić z własną pustką czy rozpaczą.
W zawiści jesteśmy odcięci od własnego życia, przeżywamy fantazje na temat niespełnionych pragnień i możliwości.
Praca nad własnymi emocjami zazdrością, zawiścią umożliwia nam głębszy wgląd w siebie, gdzie możemy odzyskać utraconą wieź i miłość. Te trudne emocje pozwalają nam przeżywać swoje własne życie z większą dojrzałością i elastycznością.
Źródło: http://tomaszsobolewski.pl/