„Ceglany mur obronny ze strzelnicami, stosowany w fortyfikacji pierwszej połowy XIX wieku, lokalizowany na stoku wału obronnego lub u jego podnóża w rowie fortecznym. W murze mogły znajdować się strzelnice dla broni ręcznej....” Tyle mówi o nim wikipedia.
Nic nie wspomina o tym, że każde trzy strzelnice były oddzielone od siebie specjalnym filarem, którego zadaniem miało być ograniczenie strat. W przypadku bezpośredniego trafienia filar miał osłaniać obsługę dalszych stanowisk strzeleckich (otworów strzelniczych) ograniczając straty do trafionego odcinka.
Być może zdawało to egzamin w przypadku prymitywnych, niegwintowanych armat. Rozwój artylerii jednak ciągle postępował i już w połowie XIX wieku udowodniono nieskuteczność muru Carnota, rozbijając doszczętnie jego fragment ogniem z nowoczesnych dział w ramach doświadczenia poligonowego. Pomimo tego faktu, dzięki bezwładowi biurokratycznemu, który jest znamienny dla wszystkich armii na świecie, długo jeszcze taki mur stosowano. Taki mur Canota można obejrzeć na przykład w Toruniu.
