Mimo wszystko warto było pojechać do Elgol.
Skye, dość powszechnie, nazywana jest Wyspą Mgieł. Nie doświadczyłem ich. Za to wiał lodowaty, polarny wiatr. Było bardzo zimno. Nawet słońce, które raz po raz, przebijało się przez chmury, było słońcem zimnym, nieprzyjaznym, złym...
Zgodnie z “podręcznikową wiedzą” udaliśmy się do osady Elgol, gdzie, podobno, można cieszyć oczy “jednym z najpiękniejszych krajobrazów w Wielkiej Brytanii”. I co?
Owszem. Ładnie ale d... nie urywa. Ileż to razy przewodniki zrobiły mnie w konia. Muszę napisać własny:-)
W Elgol można wynająć łódź i od kwietnia do października wypływać na obserwacje wielorybów. Mam szczęście, że nie jestem fanem. Cena od osoby to 20 funtów. Licząc rodzinę, mało nie jest.
Wolę, zdecydowanie to, co obok.
O! Tak! Tak! To mi pasi. Przecież po prawej stronie widać jak byk Świnicę, na lewo Przełęcz Zawrat i dalej Wielki Kozi. No jak nie, jak tak? W rzeczywistości to Cuilin. Tatry i Alpy w miniaturze. Liczący ok. 12 km masyw jest kwintesencją tego, co spotykamy w górach wysokich.
Tak. To są moje klimaty. I kiedy znów tu się pojawię muszę tam wleźć. Koniecznie. Tym razem nie było okoliczności.
A tak to wygląda zimą. Albo jesienią? Pamiętajcie, że tu "nasza" jesień ani, "nasza" zima nie istnieją.
Tak więc, mimo wszystko, warto było pojechać do Elgol...
Nasza baza prezentowała się tak:
Gdym ją ujrzał powiedziałem, że: “Tu mi dobrze, tu się rozmnożę”... Stary tekst, który sam, od czasu do czasu, mi się wyrywa, kiedy coś sprawia, że się zacukam... Bo się zacukałem istotnie:-)
A o tym, co było później, napiszę wkrótce. Żyję w jakimś dziwnym niedoczasie...