Wielki podróżnik James Cook i planeta Wenus.
Obserwacje astronomiczne wymagają cierpliwości, a fakt, że niektóre zjawiska powtarzają się w odstępach czasu dłuższych niż życie człowieka zmusza do refleksji na temat znikomości, albo może bardziej poetycko – zwiewności – ludzkiego życia z punktu widzenia kosmosu. Tak właśnie przedstawia się sprawa przejścia Wenus pomiędzy Ziemią i Słońcem. Z Ziemi można wtedy obserwować Wenus na tle tarczy słonecznej. Zjawisko takie będzie miało miejsce 6 czerwca bieżącego roku. Zdjęcie, które skopiowałem z wikipedii zostało wykonane 8 czerwca 2004 roku, ale następne takie przejście będzie miało miejsce dopiero 11 grudnia 2117 roku.
Częstotliwość występowania tego zjawiska od dawna znana jest astronomom. Miało ono na przykład miejsce w dniu 6 czerwca 1761 roku. W dziedzinie astronomii przodowali wtedy Anglicy i Francuzi. Obserwacje miały ogromne znaczenie dla ustalenia odległości Ziemi od Słońca. Wykonanie odpowiednich obliczeń było jednak możliwe pod warunkiem wykonania jednocześnie dwóch pomiarów z dwóch możliwie jak najdalej od siebie oddalonych punktów na powierzchni Ziemi. Po raz chyba pierwszy w historii zaistniało wtedy coś w rodzaju współpracy między różnymi państwami.
W celu zapewnienia obserwacji tego zjawiska podczas kolejnego przejścia Wenus przed Słońcem w dniu 3 czerwca 1769, James Cook odbył wyprawę na świeżo odkrytą wyspę Tahiti i zbudował na niej Fort Wenus, żeby prowadzić z niego obserwacje astronomiczne, które udało się wtedy przeprowadzić z kilku różnych punktów Ziemi.