Herbert Nagrody Nobla nie dostał, Różewicz pewnie już nie dostanie. Otrzymała ją natomiast poetka, której wiersze są dopracowane do perfekcji, budowane na zaskakujących barokowych konceptach, łatwe w lekturze. Jest to jednak poezja mało oryginalna i pozbawiona wewnętrznego żaru. Czytając wiersze Noblistki mam nieodparte wrażenie zabawy słowem kogoś, kto opanował doskonale warsztat, czuje poetycką frazę i sprawnie żongluje formą.
Szymborska stała się ikoną III Rzeczpospolitej, moralnym autorytetem podpisującym kolejne listy pod protestem albo w sprawie. Często też wyrażała moralne oburzenie. W Krakowie, z innym Noblistą, toczyła pasjonujące dyskusje o tym, w jaki sposób lata nad wodą zimorodek.
W dorobku Herberta czy Różewicza podobnych tekstów jak ten, który pozwalam sobie dołączyć, nie znajdziemy.
"Ten dzień" (fragment, wiersz opublikowany po śmierci Stalina)
Jaki rozkaz przekazuje nam
na sztandarach rewolucji profil czwarty?
- Pod sztandarem rewolucji wzmacniać warty!
Wzmocnić warty u wszystkich bram!
Oto Partia - ludzkości wzrok.
Oto Partia: siła ludów i sumienie.
Nic nie pójdzie z jego życia w zapomnienie.
Jego Partia rozgarnia mrok.
Niewzruszony drukarski znak
drżenia ręki mej piszącej nie przekaże,
nie wykrzywi go ból, łza nie zmaże.
A to słusznie. A to nawet lepiej tak.
autor - Jan Stasica