Własnego autorstwa wiersz.. Do oceny - pozytywna krytyka jak najbardziej :)
Naiwne Pragnienie
Uciekam w daleką przestrzeń od wszystkich.
Wszystkich, którzy czegoś chcą ode mnie.
Trafiam do krainy nadziei płytkich,
Które zaraz idą w zapomnienie.
Pragnę ukryć się od rzeczywistości.
Wszystkie te sprawy przytłaczają mnie.
A barwne uśmiechy giną w szarości,
Będącej w środku, jasnym pozornie.
Zepsuta wewnątrz niczym zgnity owoc,
Bez życia jestem, gdy tak boję się.
Nie umiem inaczej, biegnę po pomoc,
Której dostać nie mogę – daremnie.
Żadna czynność nie daje ukojenia,
Gdy wszystko takie zawiłe jest!
Nie mogę ugasić tego pragnienia -
Pragnienia ucieczki spełnionej mnie.
Raz się chowam, uciekam innym razem.
Znów silniejsi jak łodzią szarpią mną.
Chciałabym móc zawładnać czasem,
By cofnąć się przed tą wielką powodzią.