Wiersz o stworzeniu, które wiersza spodziewa się najmniej.
Mrówka"
Niektóre zwierzęta pełzną, wiją się, biegną, latają.
Mrówka w zwartym szyku zaś biegnie 
niby do Ziemi Obiecanej.
Odnóża jej cienkie poczują jednak plastik rozgrzany,
blat stołu w upalną pogodę.
Palce czyjeś zdradliwe,
Dziecka młodego zapewne,
pozbawione delikatności skrytej i wrodzonej
niechybnie chwycą za coś, co pełznie, wije się, biegnie, lata.
I tutaj kończy się podróż bezkresna mrówki owej,
która w zwartym szyku biegnie niby do Ziemi Obiecanej.