JustPaste.it

Fenomenologia wartości. Skupienie (2).

              Skupienie! To stan wewnętrznej koncentracji, przeciwieństwo rozproszenia. Skupienie to czysty i jasny umysł, którego nie zanieczyszczają udręki, złe wspomnienia ani obawy dotyczące przeszłości. Skupieniem rządzi zasada teraźniejszości. Daje ono człowiekowi duchową siłę, potęguje ją.

              Wewnętrzna koncentracja jest warunkiem poznania i niczym niezmąconego doświadczenia, Jest gromadzeniem energii potrzebnej do przełamywania oporu, jaki stawia nam rzeczywistość. Skupienie plus praca generują zdrowe zasady każdej ludzkiej egzystencji. Duchowe skupienie zawsze okupione jest wysiłkiem, ponieważ wymaga ciągłego pogłębiania umiejętności odcinania się od bodźców, które stale nas bombardują - tych zewnętrznych, ale także tych wewnętrznych.

            Umysł skupiony  zostaje na jednym celu, na jednej operacji. Uwaga, jaka temu towarzyszy, zwielokrotnia szansę osiągnięcia sukcesu, wymaga bowiem wytrwałości.

            Skupienie umożliwia zbudowanie właściwej hierarchii wartości, czyli następujący porządek działania:

            - robienie tego co konieczne

           - tego, co jest powinnością

            - tego, co jest przyjemnością i rozrywką

            Umożliwia to wypracowanie pewnego mechanizmu, który ową hierarchię wdraża w życie. Wówczas świadomość manifestuje się w czynach, który nadają zdrowy rytm istnieniu.

            Skupienie, zwłaszcza jego religijna (resp. modlitewna) forma, nadaje każdej czynności człowieka nadrzędny, rytualny wymiar.

           W taki sposób uczymy się sztuki wpisywania własnej egzystencji w wyższy, uniwersalny sens. Przyjmując taką perspektywę odkrywamy, że nie ma znaczenia obiekt, który jest przedmiotem koncentracji, lecz pewien stan umysłu i serca pozwalający "całe piękno stworzonego profanum przenieść w doskonałość sacrum" (William Blake)

autor - Jan Stasica

kolejny opis będzie dotyczył skromności.