Czy zadałeś sobie kiedykolwiek pytanie - kto jest właścicielem Twojego życia? Kto doprowadził do tego co dziś posiadasz i w którym miejscu jesteś?
Jak wygląda dziś nasz dzień?
06.00 - 08.00 Poranna toaleta, śniadanie, dojazd do pracy
08.00 – 16.00 Praca zawodowa / zarabianie pieniędzy na przeżycie rodziny/
16.00 – 18.00 Powrót do domu – zakupy
18.00 - 22.00 Obiad, kolacja, seriale, seriale,seriale
22.00 – 06.00 Sen...regeneracja sił potrzebnych następnego dnia
Sobotę i niedzielę oczywiście przeznaczamy na przebywanie w gronie rodziny, bo przecież coś jej się od Ciebie należy....prawda?
Oto schemat doby 95 % Polaków. Oto jak spędza swoje życie pracownik, który sprzedaje swój czas po to by szef zmienił swój samochód. Oto również schemat życia samego szefa, bo cóż, może ma więcej pieniędzy, ale wiemy wszyscy, że niestety wydłuża mu się czas pracy, bo przecież musi pilnować „swojego interesu” przez co z czegoś rezygnuje. Z seriali? A może jednak zabiera czas przeznaczony na przebywanie z rodziną?
Mam to szczęście, że trafiam na wspaniałych ludzi w swoim życiu. Pierwszą z nich jest oczywiście moja mamusia, której sobie nie wybierałem, ale którą obdarzył mnie Stwórca, Bóg, a może „miłość” mojego Ojca do kobiety, którą spotkał na swojej drodze?
Drugą najwspanialszą osobą w moim życiu jest moja żoneczka, o której długo by pisać i nie wyczerpało by się zasobu cudownych słów jakimi mógłbym ją określić.
Pewnie gdybym chciał, a może gdyby wypadało wykorzystał bym je obie, aby przedstawić dokładnie to co chcę Wam dzisiaj opisać, ale myślę że mogło by to zostać odebrane jako podlizywanie?
Jak każdy a Was mam swoją cudowną babcię, dziadka, wspaniałego sąsiada, przyjaciół z rodziny dziennikarskiej, których historie i walka mogłyby posłużyć mi dla opisania tego co chcę Wam dziś przedstawić jednak zadecydowałem, że opiszę tu i teraz inny przykład na to, że wszystko co nas w życiu spotyka jest wyłącznie naszą zasługą.
Oto, co zdarzyło się jednemu z nich
...i oczywiście jego wspaniałej żonce udały się w życiu trzy „rzeczy”. Otóż wychowali trzy wspaniałe córeczki, których prawie całe dotychczasowe życie miałem szczęście obserwować. Oczywiście wszystkie są wspaniałe i wszystkie mają wielkie osiągnięcia w pewnej dziedzinie sportu,oraz różnych dziedzinach życia i o każdej mógłbym napisać książkę, jednak losy jednej z nich chciałbym Wam dziś pokazać jako wzór . Jej przykładem chciałbym udowodnić , że można jak się wie co chce się osiągnąć zostać Mistrzem Europy i vice Mistrzem Świata.
Cóż takiego zrobiła nasza Małgosia czego nie robi 99 % jej koleżanek?
Przypominacie sobie może ileż to razy podejmowaliśmy w życiu decyzje? A to postanowiliśmy wstąpić do kółka recytatorskiego, a to zapisaliśmy się do chóru, a to zostawaliśmy piłkarzami i marzyło nam się zagranie w reprezentacji kraju. Nasze życie składa się z takich właśnie decyzji - że przeczytamy książkę, że pójdziemy na korepetycje, że zdamy maturę, że ukończymy kurs Prawo Jazdy. Jednak chciałbym abyśmy zdali sobie sprawę z tego jak nazywa się to co chcemy osiągnąć? Matura, Prawo Jazdy, gra w reprezentacji... oczywiście, to jest nasze marzenie.
Takim właśnie marzeniem dla Małgosi było zdobycie Mistrzostwa Świata.
Wiele razy rozmawiałem z Małgosią, gdy miała jeszcze naście lat i zawsze czułem w niej to dążenie , tę walkę, tę wytrwałość. Zawsze widziałem w niej konsekwencję w realizacji swojego planu. Nie zawsze tatuś mógł zawieźć ją na trening , bo nie zawsze był samochód, nie zawsze był kierowca, a może i nie zawsze było „na paliwo” Jednak co robiła Małgosia....szła w skwar i upał, szła w zawieje i zamiecie... na trening szła, bo przecież wiedziała, że nie ma innej drogi. Wiedziała, że tylko trening uczyni z Niej mistrza.
Pamiętam ...wtedy we dwie z siostrą Kasią zdobywały pasy, które swoimi kolorami ogłaszały jaki poziom umiejętności właśnie osiągnęły. Był kolor żółty, pomarańczowy, brązowy, zielony , niebieski /pewnie pomyliłem kolejność/ potem był czarny.
Był taki czas, że przez dwa lata obserwowałem je praktycznie na każdym treningu, bo i moi synowie zarazili się tym sportem i obserwowałem jak dziesiątki, a nawet setki ich koleżanek i kolegów rezygnowało jeden po drugim, bo to za ciężko, to za nudno, to za dużo pracy, to zbyt często....a potem... po zawodach mówili... Tak Małgosia wygrała bo jest zdolna, bo ma szczęście, bo jej się udało...
Kiedyś po pewnym koncercie skrzypcowym pewna kobieta podeszła do mistrza i mówi jak pan cudownie gra na tych skrzypcach...wszystko bym oddała, żeby tak grać jak pan... na co skrzypek odpowiedział – ja właśnie to zrobiłem – oddałem wszystko, aby tak grać.
Zadajmy dziś to samo pytanie Małgosi, co takiego zrobiłaś Małgosiu... że zostałaś Mistrzem ? Czyż Ona właśnie nie oddała wszystkiego ?
Zadajmy dziś takie pytanie Krzysztofowi Pałuch, który w trzy lata zarobił milion osiemset tysięcy złotych, a dziś jego miesięczne dochody wynoszą ponad 70 tysięcy zł. Czy jest od nas młodszy? A może przystojniejszy? Czy Krzysztof może ma rodzinę, która mu pomogła osiągnąć sukces?
Owa pani powiedziała, że oddała by „wszystko” jednak okazuje się, że nie wystarczy powiedzieć, że się coś zrobi, trzeba jeszcze to zrobić.
Powiem Wam co zrobiła Małgosia, co zrobił ów skrzypek, co zrobił Krzysztof Pałuch – wtedy gdy wszyscy trenowali dwa razy w tygodniu Oni trenowali pięć razy. Wtedy gdy inni postanowili trenować trzy razy w tygodniu, Oni postanowili trenować sześć razy, bo co tam sobotnia dyskoteka, w której bawili się ich przyjaciele, bo co tam grill w gronie rodziny, bo co tam udział w wycieczce szkolnej, bo jakie to wszystko ma znaczenie gdy widzi się swoje marzenie. Bo jakie to ma znaczenie kiedy obrało się cel ?
Przypominacie sobie, ile razy po źle napisanej klasówce obiecywaliśmy sobie, że następną napiszemy lepiej? I co się działo? Następna poszła nam tak samo, dlaczego? Bo nie zapisaliśmy sobie tego celu. Bo nie zaplanowaliśmy sobie w jaki sposób opanujemy wiedzę, aby następną klasówkę napisać lepiej. Tylko zdawkowo...palnęliśmy sobie "pod nosem" - następną klasówkę napiszę lepiej.
Ile razy szliśmy na wagary i mówiliśmy , że to już ostatni raz? Ile razy otrzymując niesłuszna reprymendę od szefa obiecywaliśmy sobie, że to już ostatni raz jak milczymy? I co ?
Byłem dziś u szefa w biurze i mu nawtykałem - mówimy do żony, mówię Ci tak mu nawtykałem... wygarnąłem mu wszystko co leżało mi na "wątrobie" - a co szef na to ? pyta żona. Szef? Na szczęście go tam nie było.
Ileż to razy podejmowaliśmy Noworoczną obietnicę że rzucasz palenie...i to już trzydzieści pięć lat jak rzucasz.
Czy zadałeś sobie kiedyś pytanie co takiego ma w sobie ten, który osiągnął swój cel...czego Ty nie masz?
Dlaczego odpuszczamy, chociaż jeszcze miesiąc temu, jeszcze tydzień, dzień, a może nawet godzinę temu tak bardzo chcieliśmy czegoś innego niż mamy?
Dlaczego w niektórych rzeczach potrafimy być konsekwentni i cierpliwi, a w innych nagle chcielibyśmy sukcesu w niewiarygodnie krótkim czasie.
Zapytałem dziś Małgosię, co sprawiło, jakich kilku słów dziś użyłaby, aby dać nam receptę na osiągnięcie sukcesu. Wiecie jakich trzech słów Użyła?
1. Marzenie – plan
2. Marzenie – trening
3. Marzenie – konsekwencja
Wiecie co jeszcze dodała mistrzyni świata?
Miałam przed sobą cel i wcale nie zastanawiałam się jak mam to zrobić, od tego byli inni. To moi trenerzy mówili mi zrób Małgosiu dzisiaj tak.... jak myślisz co zrobiłam? Zrobiłam dokładnie tak jak powiedział trener. Czy czasami nie zrobiłam? Oczywiście, że czasami nie zrobiłam, ale potem musiałam to nadrobić,musiałam za to zapłacić... jak myślisz dlaczego nie zostałam Mistrzem tylko vice mistrzem? Właśnie dlatego, że chciałam iść na skróty. Jednak to nadrabiam, płacę jednak większą cenę. Dziś wiem, że nie warto iść na skróty.
Tak właśnie mówi Mistrzyni, robiłam to co powiedział trener, a jak nie zrobiłam to sama za to zapłaciłam, ale wiedziałam jaki mam cel, bo gdybym na moment o nim zapomniała z pewnością nie było by mnie na podium.
Wiecie jak Małgosia zdobyła tytuł Mistrzyni ? Chcecie poznać następny sekret ?
Trenowała ponad 6 tysięcy godzin, a to można sobie rozłożyć tak jak się chce.
Wiemy już jak zostać mistrzem więc zróbmy plan.
- Jeden rok po szesnaście godzin treningu na dobę, albo
- Dwa lata po osiem godzin dziennie,
- Cztery lata po 4 godziny każdego dnia
- Osiem lat trenować po 2 godziny dziennie, lub
- Szesnaście lat trenować po 1 godzinie dziennie.
Jak to nazwiecie? Wiem, wielu z nas podziwia Małgosię, ale uważa to za Szaleństwo?
Dla innej części jest to Mistrzostwo i wielu z nas oddało by wszystko, żeby poczuć to co się czuje stojąc na podium słuchając Mazurka Dąbrowskiego.
Dlaczego napisałem historię Małgosi wielokrotnej Mistrzyni Polski, Europy i vice Mistrzyni Świata w Karate ? Bo mam dziś do zakomunikowania, że każdy z nas może zmienić swoje życie inwestując tylko 180 godzin w ciągu pół roku swojego życia.
Jak sobie zaplanujemy tę inwestycję naszego czasu?
- Czy będzie to 6 godzin dziennie przez 30 dni jednego miesiąca?
- albo, 3 godziny dziennie przez okres dwóch miesięcy?
- a może zainwestujemy po 1.5 h dziennie w ciągu 4 miesięcy?
- lub po jednej godzinie dziennie przez 180 dni czyli sześć miesięcy?
Oczywiście możemy tę inwestycję czasową rozłożyć na 1/2 h dziennie i wtedy zajmie nam rok dochodzenie do celu jaki sobie postawimy, jednak nie jest tu najważniejsze jak długo, ważne jest jaki cel sobie postawimy aby go osiągnąć, a potem to już tylko:
Marzenie - trening - Marzenie - konsekwencja...no i do roboty
Może więc dziś właśnie postanowimy zacząć uczyć się języka francuskiego? Jedna godzina dziennie?
Może postanowimy nadrobić zaległości w czytaniu i w tym czasie każdego dnia zamiast serialu przeznaczymy założony czas na lekturę, jedna godzina dziennie?
Pewnie można by tę godzinę zainwestować w codzienny spacer, który pozwoli nam utrzymać w kondycji nasze pewnie już nie całkiem idealne ciało? Jedna godzina dziennie?
Wiem, że są wśród nas tacy, którzy postanowili zadbać o swoje dodatkowe dochody i jakoś nie potrafią się zorganizować czasowo....może to właśnie jest metoda aby ruszyć swoje cztery litery sprzed telewizora i przestać używać wymówek....nie mam czasu, nie mam pieniędzy, nie mam zdrowia, nie mam ochoty...?
Nie płyńmy dalej z nurtem tej rzeki...dajcie sobie podać rękę, uwierzcie że z jego pomocą dacie radę. Bo na to - żeby zmienić coś w swoim życiu, jest tylko jedna rada. Trzeba zmienić coś w swoim życiu. Ale najpierw, trzeba mieć marzenie, do niego napisać sobie plan, a potem to już tylko - trening, trening i trening.