"Nadajemy światu znaczenia przez odwagę naszych pytań i głębię naszych odpowiedzi. Nie chcę wierzyć. Chcę WIEDZIEĆ." Carl Sagan

     07    -    2012       (   71   )

Rodzaje spotkań z UFO

Termin "bliskie spotkanie" owiany jest tajemnicą. Dziś większości ludzi kojarzy się ze słynnym filmem "Bliskie Spotkania Trzeciego Stopnia" Spielberga. Liczba i zróżnicowanie obserwacji UFO sprawiły, że należało jakoś poradzić sobie z problemem ich klasyfikacji.

Przyglądając się ilości kształtów i form niezidentyfikowanych pojazdów latających, a także różnorodności ich rzekomych pasażerów możemy odnieść wrażenie, że w ufologicznych opowieściach wszystko jakby łączy się ze sobą, jednak nie do końca. UFO ewoluuje, głównie w oczach społeczeństwa, co sprawia, że czynnik społeczno-psychologiczny, a nawet kulturowy jest w tym zjawisku szczególnie ważny. Znany ufolog Jacques Vallee stwierdził nawet, że ufologia to mitologia, która "dzieje się teraz".

Allen Hynek - twórca klasyfikacji

Nie mniej jednak trzeba było poradzić sobie z kwestią klasyfikacji obserwacji. Problem ten w ciekawy sposób rozwiązał J. Allen Hynek - astronom i jeden z prekursorów badań nad UFO, który zaproponował nadanie różnym kontaktom z kosmitami odpowiednich stopni. W skali tej dokonano następnie modyfikacji, ale główna koncepcja pozostała bez zmian.

Dalekie spotkania

Po pierwsze, istnieją spotkania bliskie i dalekie. Najprościej można podsumować to w następujący sposób - w spotkaniach dalekich, jak sama nazwa wskazuje, najłatwiej o błąd. Dzieli się je na dzienne i nocne, kolejno na typ NL (nocturnal lights) - czyli nocne światła oraz DD (daylight discs) - dzienne dyski (choć dyski to określenie umowne). Kolejny rodzaj to rzadkie obserwacje typu RV czyli radarowo-wizualne, w czasie których dany NOL widziany jest równocześnie na ekranie radaru i obserwowany przez świadków.

Granica to 200 metrów

Druga część klasyfikacji dotyczy tzw. bliskich spotkań (Close Encounters, w skrócie CE I,II lub III). Przybyszów obserwuje się z małej odległości a im wyższy stopień, tym ciekawsza historia. Za umowną odległość w przypadkach bliskich spotkań przyjmuje się w Polsce mniej niż 200 m. Pierwsza dwa rodzaje CE obejmują obserwacje obiektów UFO, przy czym w przypadku CE-II mamy do czynienia z incydentami, w których dany obiekt oddziałuje na otoczenie.

Kosmici opuszczają statek

Jeszcze ciekawiej sprawa wygląda w przypadku CE-III. Bliskie spotkania trzeciego stopnia obejmują bowiem przypadki obserwacji UFO i jego pasażerów. W związku z wielkim zróżnicowaniem relacji, podzielono je dodatkowo na 7 podgrup oznaczanych literami A-G (choć CE III G określa się niekiedy jako CE-IV).

I tak, CE-III A to przypadek, w którym świadek obserwuje istotę wewnątrz pojazdu latającego. Przykładem może być tu Adam Popiołek - drugi świadek słynnego polskiego incydentu w Emilcinie, który widział przelot obiektu z wyglądającą z niego istotą. CE III B, C i D obejmują z kolei zdarzenia, w których istota (lub istoty) były widziane podczas wchodzenia/ wychodzenia z UFO, znajdowały się w pobliżu lub też (w przypadku D) zaobserwowano je w rejonie, w którym widziano UFO

.

UFO ostrzega!

Istnieją także przypadki trudne do sklasyfikowania, choć zaliczane do CE-3. Oznacza się je literami E i F. Pierwsza z nich mówi o obserwacji domniemanego ufonauty bez jednoczesnej obserwacji UFO. Jest to zatem nieco folklorystyczna kategoria, która klasyfikuje wszelkiego rodzaju stwory do wielkiej rodziny kosmitów.

Z kolei w przypadku spraw F mamy do czynienia z obserwacją UFO i słyszeniem przez świadka "głosu w głowie" mimo braku obserwacji pasażera niezidentyfikowanego obiektu. Przykładem takiego bliskiego spotkania może być incydent, jaki miał miejsce na jednym z polskich lotnisk, kiedy to wojskowy obserwujący przelot dziwnego obiektu miał usłyszeć w głowie ostrzeżenie: "Nie rusz, bo będziesz porażony". Była to odpowiedź na jego próbę strzelenia do obiektu.

Tajemnicza postać

Jako przypadek typu E możemy sklasyfikować wydarzenie, które miało miejsce w Bornem Sulinowie w 2008 r., kiedy pewna starsza pani stanęła oko w oko z niezidentyfikowaną "istotą" unoszącą się w powietrzu. Postać miała formę przezroczystej wielkiej męskiej sylwetki. Obserwacji owego fenomenu towarzyszyło silne uczucie strachu lub tymczasowego paraliżu, dopóki istota nie odfrunęła do pobliskiego lasu.

Przypadki "abdukcji"

Najbardziej kontrowersyjna grupa opowieści to przypadki CE-3 G lub CE-IV. Istnieje tam spore pole do snucia różnych teorii, jak też duża możliwość fałszywego zinterpretowania marzeń sennych czy zaburzeń psychicznych jako kontaktów z obcymi. Wszyscy zainteresowani ufologią są z pewnością w stanie wymienić przypadki określane mianem "abdukcji" - uprowadzenia przez obcych. Istnieje jednak kolejny stopień, a mianowicie CE-V, gdzie świadek komunikuje się z pasażerem UFO.

Inne klasyfikacje

Swój własny system klasyfikacji obserwacji UFO wprowadził także cytowany powyżej Jacques Vallee, jeden z bliskich współpracowników Hyneka. W swym ujęciu podkreśla kilka charakterystycznych cech, ze zwróceniem uwagi m.in. na kwestię "zmiany świadomości" u świadka, a także możliwych uszkodzeń ciała w wyniku spotkania z UFO. Oczywiście to tylko najbardziej charakterystyczne elementy tego złożonego systemu klasyfikacji. Jednak mimo to "stopniowanie" przypadków spotkań z UFO i jego pasażerami jest jak na razie najbardziej rozpowszechnione.

Ania-Nibiru
Anna Modrzejewska

Źródło: Niewiarygodne.pl