Zapewne każdy z nas przeżył w swym życiu chwile, o których wolałby zapomnieć, które chciałby, aby nigdy się nie wydarzyły.... A jednak się je pamięta i nigdy się ich nie zapomni….
Właśnie wróciłam z dalekiej podróży...
Byłam na dnie swojego życia tak głęboko na dnie, że chyba już głębiej się nie da, ale wróciłam pomimo wszystko, pomimo tego, że kilka miesięcy temu nie widziałam w niczym sensu. Takie chwile zdarzają się wielu osobom, ale najczęściej o tym nie mówią tylko skrywają swoje sekrety wewnątrz obolałej duszy.
Chcę powiedzieć, że kiedy zamykają się drzwi a na głowę wali się sufit zawsze mamy jeszcze okno, o którym wiele osób zapomina. Kiedy jest trudno to nie widzimy wielu możliwości, bo nasze słońce zaciemniają chmury rozpaczy i trzeba czasu i cierpliwości, aby niebo się przetarło. Wiem, co to znaczy, bo sama doświadczyłam tej niemocy i poczucia, że czas się zatrzymał i dalej już nie ma nic. Chociaż dzisiaj jeszcze leczę poranioną duszę to wiem, że okno nadziei istnieje. Zobaczyłam je w pewnym momencie i otwierając je wpuściłam do środka promyk słońca, który powoli i cierpliwie rozświetlał mrok mej duszy. Dzisiaj jeszcze nie mogę powiedzieć, że wygrałam na nowo swoje życie, ale mogę powiedzieć, że sukcesywnie wygrywam kolejne bitwy o moje jestestwo a tym samym buduję powoli siebie na nowo.
Ten fragment wielokrotnie przywracał mi sens istnienia. Każdy z nas, ja czy Ty, jesteśmy elementami niepowtarzalnej układanki tego świata, bez których wszechświat nie będzie już ten sam. Pamiętaj, to Ty jesteś jedyny i niepowtarzalny – właśnie Ty…..
"Gdyby nuta powiedziała: jedna nuta nie czyni muzyki
...nie było by symfonii
Gdyby słowo powiedziało: jedno słowo nie tworzy stronicy
...nie było by książki
Gdyby cegła powiedziała: jedna cegła nie czyni muru
...nie było by domu
Gdyby kropla powiedziała: jedna kropla wody nie może utworzyć rzeki
...nie było by oceanu
Gdyby ziarno zboża powiedziało: jedno ziarno nie może obsiać pola
...nie było by żniwa
Gdyby człowiek powiedział: jeden gest miłości nie ocali ludzkości
...nie byłoby nigdy na ziemi sprawiedliwości i pokoju, godności i szczęścia"
Jak symfonia potrzebuje każdej nuty,
Jak książka potrzebuje każdego słowa,
Jak dom potrzebuje każdej cegły,
Jak ocean potrzebuje każdej kropli wody,
Jak żniwo potrzebuje każdego ziarna zboża,
Tak cała ludzkość potrzebuje Ciebie tam, gdzie jesteś jedyny a więc niezastąpiony.
Michel Quoist
Posłuchajcie mej opowieści Wy, którzy siedzicie w zamkniętym pokoju i nie widzicie jeszcze w nim okna – rozejrzyjcie się, bo ono tam jest a otwierając je wpuścicie do środka światło, które ogrzewając Wasze zbolałe dusze sprawi, że życie na nowo zacznie nabierać sensu. Trzeba iść zawsze w stronę światła a nie w stronę ciemności….
Pozdrawiam
Kwiat Lotosu