Brzoza - niezwykłe drzewo

Drzewo znane już w starożytności. Słowianie uważali brzozę za zwiastunkę wiosny i symbol wieczności. Tradycja ludowa przypisywała brzozie magiczną moc. Uważano, że jest ona skutecznym środkiem chroniącym zabudowania i ludzi. Jej gałązkami przystrajano domy, zagrody, zatykano je na polach, by chroniły przed złem. Wierzono, że takie właściwości mają również przedmioty wykonane z brzozy. Miotła wykonana zrobiona z jej gałęzi spełniała nie tylko funkcje użytkową, lecz postawiona przed domem, miął zabezpieczać wejście przed demonami i złodziejami.

 

Brzozę uważano za roślinę leczniczą, Cenionym napojem wzmacniającym i czyszczącym krew była "oskoła", czyli sok brzozowy, używany też przy chorobach płucnych i na porost włosów. Sok taki nazywano również "brzozownikiem" i uważano za "napój boski", służący do utrzymania siły, piękność i jędrności ciała. Zbierano go z drzew starych, co najmniej dziesięcioletnich, spuszczając go wyłącznie od strony południowej pnia. Zabiegu tego dokonywano tylko na drzewach przeznaczonych do wyrębu, w ściśle ustalony sposób, zabezpieczając jednocześnie drzewo przed uschnięciem. Sok taki zalecany był szczególnie na złą przemianę materii. Z kory brzozowej wycinano wkładki do butów, jako "skutecznie wstrzymujące poty nóg i prędko od wyczerpania uwalniające".

 

Do dzisiaj ludzie stosują okłady z jej liści na ból głowy oraz dolegliwości reumatyczne. W rosyjskich łaźniach parowych gałązkami brzozowymi chłosta się ciała dla jego rozgrzania. Według współczesnych różdżkarzy i bioenergoterapeutów niekorzystny wpływ wielkich żył wodnych można neutralizować liśćmi i gałązkami brzozy.

 

Liść brzozy jest cennym surowcem o dużym zastosowaniu we współczesnym lecznictwie. Napary i odwary z liści brzozy mają zastosowanie jako naturalny, nietoksyczny lek, podawany doustnie w niektórych przewlekłych chorobach dróg moczowych, połączonych ze zmniejszonym wydzielaniem moczu, obrzękach na tle niewydolności nerkowej, a zwłaszcza w zmniejszonym wydzieleniu moczu, obrzękach na tle niewydolności nerkowej, a zwłaszcza w zmniejszonym wydalaniu kwasu moczowego i moczanów (skaza moczanowa), również w kamicy moczowej.

Przetwory z liści brzozy przyśpieszają usuwanie z moczem i potem szkodliwych produktów przemiany materii. Dzięki temu często są stosowane w chorobie gośćcowej, skazie moczanowej oraz w niektórych chorobach skórnych, jak trądzik młodzieńczy, zapalenie łojotokowe skóry, łuszczyca a także w lekkich schorzeniach wątroby. Napary i odwary z liści brzozy są również stosowane zewnętrznie do okładów w zaczerwieniu skóry, wysychaniu i łuszczeniu się naskórka oraz zapaleniu węzłów chłonnych.

 

Brzoza służy również do produkcji kosmetyków do pielęgnacji włosów przetłuszczających się, wypadających (wzmacnia je, nadaje im elastyczność i połysk) oraz mydeł.

Stosuje się ją dla oczyszczenia i regeneracji skóry, a także likwidacji plam spowodowanych złym rozłożeniem pigmentu.

Poleca się stosowanie kąpieli z naparu liści brzozowych (100 g liści na 1 l wrzątku pozostawić pod przykryciem do naparzenia przez 20 minut i po odcedzeniu dodać do kąpieli)

Przy niewłaściwie rozkładającej się podskórnej tkance tłuszczowej u kobiet (na udach i biodrach) można stosować wiosenną kurację ze świeżych, młodych jeszcze, lepkich listeczków brzozowych. Napar przygotowuje się z 40 g liści na 1 l wrzątku i pije 3 razy dziennie po filiżance

• Z sadzy brzozowej można sporządzać czarną farbę drukarską
• Wodny odwar z brunatnej części kory z domieszką popiołu daje barwnik czerwony
• Drewno brzozowe stosowane jest w stolarstwie, tokarstwie i kołodziejstwie
• Dziegieć brzozowy służył kiedyś w garbarstwie do nadawania trwałości i elastyczności skórom
• Gałązki brzozy służą do odpromieniowania pomieszczeń, gdyż wysyłają promienie ujemne, korzystne dla człowieka; rozkładane pod łóżkiem lub w tapczanie ułatwiają wypoczynek i dobry sen