„Syberia” to tytuł kultowej już dzisiaj gry komputerowej. Znają ją wszyscy fani przygotówek. Mimo, iż premiera pierwszej części miała miejsce w 2002 roku, gra ciągle utrzymuje się w rankingach na czołowych pozycjach.
Ja również należę do zagorzałych wielbicieli „Syberii”. Zakochałam się w niej od pierwszego wejrzenia. Sądzę, że mogę śmiało użyć tego określenia, bo gracze zachwycają się przede wszystkim oryginalną, wysmakowaną grafiką.
Na stronie Gry-online znalazłam niedawno wspaniałą wiadomość o rozpoczęciu prac nad trzecią częścią gry. Pamiętam dywagacje towarzyszące oczekiwaniom na drugą. Z kontynuacjami bywa, bowiem różnie i gracze obawiali się, czy twórcy sprostają ich oczekiwaniom, jako, że część pierwsza ustawiła poprzeczkę bardzo wysoko. W tym przypadku wątpliwości okazały się niepotrzebne. Do dzisiaj na forach trwa dyskusja i fani gry, porównując obie części, zastanawiają się, która z nich jest lepsza.
Grę uważam pod każdym względem za doskonałą. Wspominałam już o grafice, to chyba najbardziej wyrazisty element każdej przygotówki. Podstawą jest jednak scenariusz. Fabuła „Syberii” mogłaby stanowić świetny materiał na film. Takie przedsięwzięcie nie byłoby niczym nowym. Słynne horrory science fiction „Resident Evil” powstały na podstawie japońskiej gry komputerowej.
Na szczególną uwagę zasługuje główna bohaterka – nowojorska prawniczka Kate Walker. Banalna z pozoru misja, którą powierza jej firma, przekształca się w nostalgiczną, pełną przygód podróż. Kate odkrywa nie tylko tajemnice rodu Volarbergów, odkrywa też samą siebie.
Muszę przyznać, jako weteranka przygotówek, że rzadko zdarzają się tak zachwycające lokacje, z jakimi spotykamy się w grze. Nieco senna i malownicza alpejska wioska. Monumentalny uniwersytet ze wspaniałym ogrodem. Ponure, opuszczone rosyjskie miasto z kosmodromem pełnym pokrytych rdzą urządzeń. Słynne niegdyś luksusowe uzdrowisko z resztkami dawnej wspaniałości. Mnie najbardziej podobał się uniwersytet.
Wydarzenia w pierwszej części rozgrywają się jesienią, co potęguje szczególny nastrój i klimat gry. W części drugiej mamy scenerię zimową.
Szczegóły dotyczące części trzeciej owiane są, jak na razie, tajemnicą. Wiadomo tylko, że gra zrealizowana będzie w trójwymiarowej grafice. Nie będzie ręcznie tworzonego dwuwymiarowego tła, jak w poprzednich odsłonach. Czy gra nie straci przez to swego szczególnego uroku? Te obawy wyraża wielu jej fanów.
Premiera przewidziana jest na 2015 rok, więc wielbicielom „Syberii” pozostaje uzbroić się w cierpliwość.
Z grami jest podobnie jak z książkami. Są takie, które wzbudzają nasze zainteresowanie tylko na jeden raz, ale są i takie, do których chętnie powracamy. Czekając na kontynuację przygód Kate Walker, z pewnością nie raz jeszcze wyruszę wraz z nią w cudowną podróż.
Alicja Minicka
http://mysli-o-ludziach.blog.onet.pl