Pojawiam się po paru tygodniach nieobecności, czasu na przemyślenia i inne takie duperele. Mam nadzieję, że nie zapomnieliście o mnie. Mnie bardzo brakowało przyjaciół z Eioby.
W pielgrzymowaniu jeszcze jest nadzieja
nie podróżach, wyjazdach i wypadach
skarby ukryte, którymi los włada
migocą złotem, duchem szczęścia wieją
***
Święte skarby dzieciństwa wonnej kniei
jak świt, co w siebie powoli zapada
jak biały obłok, co się z sobą zgadza
Ruszamy nocą w krainy olśnienia
***
Pamięć jest drogą czasu niezawodną
do źródła radości, światła bez cienia
bez skazy i winy, w górę strumieni
zawiodą nas w kryształy nocy sądnych
***
I będziesz widział w jasnym zachwyceniu
jak groza ego hołd składa marzeniom