Jest wiele wersji imienia Zbawiciela: Jezus, Jesus. Iesus, Yahshuah, Yehshuah, Yahuszua, Jeszu, Hesus, po grecku: Ἰησοῦς - Iesus, po łacinie - IESVS, Iesus... i żadna oryginalna.
W jaki sposób jesteśmy oszukiwani?
Jest kilka poziomów owych oszustw. Głównym oszustwem jest imię - Jezus.
Jeżeli ktoś zaczyna poszukiwać znaczenia tego imienia, wtedy świat szatana podsuwa nam drugie wersje, czyli tzw. wersje hebrajskie (a raczej aramejskie - babilońskie) - czyli Yahshuah, Yehshuah, Yahuszua, Jeszu, Yeshua HaMashiach, Jaszua,
"Eksperci' synagogi szatana tłumaczą nam, że owe imiona oznaczają - Yah lub Jehowa jest zbawieniem. Czyli ponownie wpadamy z deszczu pod rynnę.
Imię Boga Ojca nie jest Yah! Jest to imię egipskiego boga księżyca. Dlatego propagowane imiona, jak Jah-szuah są wysoce skażonymi imionami, których celem jest zsatanizowanie imienia, w którym jest zbawienie.
Tzw. nowoczesny hebrajski jest dialektem aramejskim, czyli dialektem języka Babilonu. To w Babilonie Izraelici spędzili 70 lat niewoli za odstępstwo od Boga i Jego Prawa. Czyli ponownie, jak w przypadku rzekomego imienia Boga, słudzy szatana chcą nam sprzedać fałszywe imię, które PONOWNIE jest jedną z wielu wersji imienia szatana. Owe zniekształcenia mają wiele różnych form.
Skoro Yah jest imieniem szatana, imię Zbawiciela w tym kontekście oznacza - (Lucyfer) jest zbawieniem.
Zachęca się usilnie poszukiwaczy Prawdy do studiowania języka hebrajskiego, ponieważ według 'ekspertów' Biblia była pisana po hebrajsku i jedynie oryginalny hebrajski oraz znajomość zwyczajów i tradycji żydowskich pozwala nam rzekomo zrozumieć rzeczywiste posłanie Boga, jego Przykazania oraz Ewangelię Jezusa.
Nic dalszego od prawdy!
Biblia była pisana głównie alfabetem greckim w dialekcie greckim, zwanym paleo-hebrajskim. Potem przetłumaczono ją na grekę koine - Septuagintę, z której cytował Jezus i ewangeliści. W końcu powstały Chrześcijańskie Pisma Greckie, zwane także Nowym Testamentem.
Współczesny hebrajski jest w rzeczywistości dialektem aramejskim, czyli językiem Babilonu. Świat ukrywa to przed nami!
Nie ma on nic wspólnego ze starożytnym paleo-hebrajskim, który jest odmianą starożytnej greki. Żydzi przyjęli język aramejski podczas niewoli w Babilonie i trwa on z małymi zmianami aż do dzisiaj.
Natomiast Biblia była spisywana alfabetem greckim, który posiada samogłoski oraz pochodzi od alfabetu fenickiego. Pierwotnym językiem Biblii była starożytna greka, która także pochodzi od języka i alfabetu fenickiego.
Odnośnie zwyczajów żydowskich - najlepiej będzie, jeżeli będziemy się od nich trzymać z daleka. Biblia jest przepełniona owymi zwyczajami, za które Bóg dwukrotnie zniszczył Jerozolimę a Izrael rozproszył po całej ziemi.
Gdyby imię - Jezus - było imieniem aramejskim, Ewangeliści zrobili by to, co jest już zrobione z innymi oryginalnymi imionami hebrajskimi czy tekstami aramejskimi.
Mat 1:23 Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami.
Mar 5:41 I ująwszy dziewczynkę ze rękę, rzekł jej: Talita kumi! Co znaczy: Dziewczynko, mówię ci, wstań.
Jan 1:42 I przyprowadził go do Jezusa. Jezus, spojrzawszy na niego, rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazwany Kefas (to znaczy: Piotr). Kefas H3710 - aramejskie słowo oznaczające kamień.
Takich przykładów jest znacznie więcej - Jana 5:2, Jana 9:13, Obj 9:11, Obj 16:16 (Armageddon).
W Pismach Greckich nie ma ani jednej wzmianki o aramejskich formach imienia Jezusa czy w jakiekolwiek innej, formie, którą się dzisiaj nam usilnie propaguje.
Mat 1:21 A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.
Luk 1:31 I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus.
Zeus w imieniu Jezusa
Napis na tej starożytnej wazie - IEYS to nikt inny, jak ZEUS! W tym przypadku Y czytamy jak U.
Rdz 36:18 A oto synowie Oholibamy, żony Ezawa: naczelnik Jeusz, naczelnik Jalam, naczelnik Korach. To są naczelnicy rodów, potomkowie Oholibamy, córki Any, żony Ezawa.
Widać wyraźnie zapis tego imienia w dwóch różnych alfabetach. IEYS to Zeus w klasycznej grece. Powyższy tekst biblijny jest tłumaczeniem ze skażonego tekstu masoreckiego w języku Babilonu, czyli tzw. 'nowoczesnym hebrajskim i dlatego mamy na końcu dźwięk - sz. Jeusz.
W tekście z greckiej Septuaginty mamy takie nieco inne tłumaczenie na angielski. (Niema jeszcze Septuaginty po polsku).
Rdz 36:18 And these [are] the sons of Olibema, wife of Esau; chief Jeus, chief Jeglom, chief Core. These [are] the chiefs of Olibema, daughter of Ana, wife of Esau.
W języku greckim nie ma dźwięku sz! Dlatego w Chrześcijańskich Pismach Greckich nigdzie nie mamy żadnych wersji babilońskich/aramejskich imion jak Jaszua, czy Jeszua, czy Jeszu.
Jeus to grecki Zeus!
Dodajmy tylko jedną literę - z, i mamy nasze polskie czy angielskie Jezus.
Ἰησοῦς z greckej Septuaginty- oznacza - Jozue a także - Isus. Jest to identyczne imię.
Dlaczego mamy to samo imię w dwóch różnych formach?
Jozue w ST wymawia się w tekście masoreckim jako Joszua. Zatem mamy aramejski dźwięk sz, którego nigdy nie było w Septuagincie ani w języku paleo-hebrajskim.
Nowy Testament był pisany tylko i wyłącznie po grecku i z tej przyczyny to samo słowo - Ἰησοῦς jest tłumaczone fałszywie na - Jesus.
Dlaczego fałszywie?
Galia, dzisiejsza Francja i Belgia została podbita przez Rzym w 52 p.n.e. , a galijski Esus wpięto do panteonu bóstw Rzymu. Kiedy powstało fałszywe chrześcijaństwo - Esus został ....zasymilowany z Pomazańcem. Proces nazywa się... synkretyzmem.
Dlatego przyjęto w Rzymie (po łacinie IESVS) imię Iesus, początkowo dodając do esus literę I, a z czasem za pomocą pisma gotyckiego zamieniono I na J.
Z Wikipedii - Esus...
Esus - bóstwo galijskie. Ze względu na podobieństwo etymologiczne ( ie. esu - dobry, geniusz, pan ?), łączy się Esusa z Ahura Mazdą i z germańskim rodem bogów - Azami. Był przedstawiany jako postawny mężczyzna ścinający drzewo. To bardzo logiczne bo Esusowi składano ofiarę poprzez wieszanie ofiar na drzewach. Najprawdopodobniej jeden z najważniejszych bogów, łączony w trójcę z Taranisem i Teutatesem.
PS. Zmiana wymowy każdego imienia jest pewnego rodzaju skażeniem jego pierwotnego brzmienia, czyli wibracji, a przez to energii, jaką przy jego artykulacji, dany wyraz niesie. Tak jak razi nas fałszywy dźwięk w odbiorze znanej nam melodii, tak samo reagujemy, gdy ktoś przekręca nasze imię, czy nazwisko. Nie trzeba chyba nikomu długo dowodzić, że wraz ze zmianą liter i sposobu wymowy wyrazu, zmienia się też i jego moc oddziaływania. Czy się to większości podoba, czy nie, uważam, że nie jest to obojętne, czy modlimy się do Miriam, Marii, czy Maryji... wzywamy Jezusa, Jeshuę, Jesusa, Yahshuah, Yehshuah, Yahuszua, Jeszu, Hesusa - fonetycznie tym nazwom odpowiadają inne istoty, inne byty, inne wyobrażenia...
Źródło: Henry Kubik