"Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej twierdzą, że nigdzie nie ma miłości szczęśliwej. Z tą wiarą lżej im będzie żyć i umierać." (Wisława Szymborska)
Piosenka na czasie
Moje, twoje, wasze życie
to wszechświaty nasze są.
Choć w nich bywa rozmaicie,
radość przepleciona łzą;
tylko miłość im nadaje cały sens,
kto jej nie doświadczy, ten nędzarzem jest.
Czy krotko, czy dłużej wciąż przy tobie trwa,
nie ważne, że później tyle bólu da.
Byle była – pierwsza, kolejna – jej fart
dla szczęścia każdego wyrzeczenia wart.
Ten kto pyta, gdzie ta miłość,
w czarną dziurę smutku wpadł.
Nieporadną rzeczywistość
komplikuje dziś ten świat;
ale tylko miłość nadaje mu sens
kto jej nie doświadcza, ten nędzarzem jest.
Czy krótko, czy dłużej wciąż przy tobie trwa,
nieważne, że później tyle bólu da.
Gdy odejdzie, śmiało o następną dbaj,
bierz dar pełną garścią; od siebie też daj.
Przyjdzie starość i samotność,
lecz wspomnienia mają gest,
przyzywają losu szczodrość;
można godnie finał znieść;
bo tylko miłość nadaje życiu sens,
kto jej nie doświadczył ten nędzarzem jest.
Czy krótko, czy dłużej wciąż przy tobie trwa,
nieważne, ze później tyle bólu da.
Gdy zmilknie ostatni twego serca ton,
niebieskiej miłości ogłuszy cię dzwon.
Autor: Piotr Stanisław Issel
zdjęcie zapożyczone z Internetu