Kurs jazdy na rowerze

I

Po przeczytaniu takiej zachęty, niezwłocznie udałem się do tej szkółki, gnany ciekawością, jak

oni uczą jazdy na rowerze. Zaszedłem i podglądam: "Ten pedał, który jest na górze, naciskasz w

dół. Teraz unosi się ten, który jest po drugiej stronie, więc teraz, tego naciskasz w dół. Robisz to

naprzemiennie. Zobacz - ja pedałuję naprzemiennie i jeżdżę, więc gdy ty się nauczysz

pedałować naprzemiennie, też będziesz potrafił jeździć. Teraz następują próby. Kursant chwieje

się, gubi, podpiera, nauczyciel go podtrzymuje, aż w końcu, po długim czasie, zaczyna jeździć i

jest święcie przekonany, że jeździ, ponieważ nauczył się pedałować naprzemiennie. Tak,

również, wygląda "to coś", co wszyscy nazywają "nauką pływania”.

II

Żył sobie mały, szary wróbelek. Nic nie było by w tym dziwnego, gdyby nie to, że ten wróbelek

zapałał nieodpartą namiętnością do kobyły. Codziennie przylatywał, szeptał jej coś do uszka, a

ona tylko kręciła głową. Pewnego razu zapytał: kobyłko – a dasz mi, jak nazbieram ci worek

owsa? Kobyła uśmiechnęła się przymilnie i rzekła – ja, ja gut. Wróbel dziarsko zabrał się do

pracy i po dwóch tygodniach, nazbierał cały worek owsa i dostał to, o czym marzył. Gdy kobyła

się dobrze najadła, stęknęła sobie i usiadła. Wówczas wróbel wyskoczył – a widzisz, a poznaj

starego jebakę! W takiej samej sytuacji znajdują się wszyscy, którzy myślą, że kiedykolwiek

nauczyli kogokolwiek pływać. Po prostu, popławili, w sposób mniej lub bardziej głupi, kursantów

a ci, siłą rzeczy, coś tam się poprawili. Teraz, ci niby- nauczyciele-wróble są święcie przekonani,

że to oni sprawili.

III

Gdy kupiłem sobie komputer, zacząłem uczyć się angielskiego (pewne przygotowanie miałem z

młodych lat). Nawciskałem siedem programów, ale wybrałem jeden, bo był obszerny i miał dużo

obrazków. W niedługim czasie, wiedziałem jak nazywa się zderzak samochodu, lusterko boczne,

podwozie, później – pardwa, łasica, kozica górska. Gdy doszedłem do wiązań narciarskich, coś

mnie tknęło – przecież to jest kompletne idioctwo. Ja nie wiem, w którym miejscu jest „on”, at, of,

off a ci mi każą zakuwać, jak się nazywają wiązania narciarskie. Dowiedziałem się i uznałem za

słuszne, że języka obcego należy uczyć się od rdzenia tzn. najpierw, najczęściej używane

wyrażenia i zwroty, a następnie, zataczać coraz większe koła. Podobnie jest z nauką pływania.

Rdzeniem jest wypracowanie mechanizmów obronnych, czyli przystosowanie zmysłów do

działania W obcym środowisku (nie NA) i właściwy oddech.

Ten amerykański instruktor z powyższego filmu też nie będzie uczył oddechu. On, po pokazie,

weźmie kursanta do wody i będzie kazał mu pływać. Kursantowi długo będzie się kićkało -

"acha, teraz oddech, nie, nie - teraz ruch" - i tak przez długi czas, a licznik będzie bił. Co na to

mówi Leszek Małkowski, który wie jak nabywa się umiejętności złożone i co to jest symulacja.

Chcesz się nauczyć pływać - poćwicz oddech. Najpierw, w domu, na spacerze etc. kilka tysięcy

razy, popowstrzymuj sobie oddech w różnych stadiach wdechu i wydechu, żeby uzyskać czucie

mięśnia, który bierze w tym udział. Następnie, mając wypełnione płuca (nie do pełna, nie do

bólu), stosując częściowy wydech, wykonuj sobie różne, normalne codzienne czynności. Gdy już

ten oddech stanie się czymś normalnym i przyjdzie Ci wykonać jakiekolwiek ruchy pływackie, to

będziesz mógł skoncentrować się tylko na nich i nie musisz nikomu za to płacić. Oczywiście,

 Każdy rodzic, który

IV

Pewien Koreańczyk uczył się języka angielskiego. Nauczył się tysiące słów i zwrotów, zaliczył

kilka egzaminów, więc jak jechał do USA, to jechał na pewniaka, a tam - szok - on ni w ząb nie

rozumie co ci ludzie mówią. Tak samo jest z nauką pływania. Ludzie nie są przygotowywani na

spotkanie z realnym obcym środowiskiem.
W lecie, jak każdego roku, straci życie pięćset osób.

„Piękna pani z telewizji”, z udanie smutną miną, będzie o tym informowała niemal każdego dnia,

mądrzy panowie będą rozważać czy zabraniać kąpieli, czy zwiększać kary, czy może ogrodzić

wszelkie kamionki, glinianki, stawy i postawić rosłych mężczyzn w uniformach z owczarkami

przy nodze, bo przecież - „ludzie, ludzie się liczą”. Wielokrotnie padnie idiotyczne zdanie - „umiał

pływać a się utopił”. To tak, jakby można się było oduczyć chodzić albo jeździć na rowerze i

nikomu nie wpadnie do głowy, że należy rozpocząć rzeczywistą naukę pływania. Do tego trzeba mieć wiedzę - jak się nabywa umiejętności złożone, jakie zadanie spełnia symulacja i jak człowiek przygotowuje się do działania w obcym środowisku. Żadnego z tych punktów nie znają tzw. "instruktorzy pływania".

Więcej: http://leszekm.blogspot.com/

              

PS.  Apel do Ciebie, Szanowny Internauto.

Działanie pt. "nauka pływania" jest, w rzeczywistości gigantycznym oszustwem, w konsekwencji, zbrodnią. Cały "oficjalny", "formalny", "urzędowy", "uczelniany", "medialny" świat przyłączył się do tej zbrodni. Chcesz powalczyć z całym światem i zakończyć tę zbrodnię, roześlij ten materiał po całej sieci.