Jak przyciągnąć więcej "wiary" do Kościoła czyli Jezus z(a)bawia... za 40zł

Polska jest państwem prawa (... kanonicznego).

Ewangelia według arcybiskupa Henryka Hosera

 

"Szatan jest istotą inteligentną i człowiek nie jest w stanie go przechytrzyć. Dlatego właśnie najrozsądniejszą rzeczą jest dla katolika trzymać się z daleka od wszystkiego, co może mieć związek z jego działaniem - łącznie z wyłączeniem telewizora i nie kupowaniem żadnych publikacji, w których ludzie jawnie opowiadający się po stronie szatana zabierają głos w roli mistrzów i autorytetów. Nikt nigdy nie może odebrać Kościołowi prawa głosu i ostrzegania: uważajcie, bo cokolwiek szatan wam mówi - kłamie. Gdyby nie kłamał, nie byłby szatanem, ale nadal aniołem." - abp Józef Kowalczyk - 2011, doktor prawa (kanonicznego), nagrodzony przez prezydenta III RP Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, kolekcjoner licznych doktoratów honoris causa, obecny Prymas Polski...

Kontakty Lemańskiego z osobami i ośrodkami wrogimi Kościołowi w Polsce jak i za granicą były dla Episkopatu pierwszym sygnałem do podjęcia zdecydowanych kroków prewencyjnych.

 

"Wypełnij swój patriotyczno-chrześcijański obowiązek. Bezzwłocznie zgłaszaj najmniejsze przypadki łamania zarządzeń Episkopatu do najbliższej placówki parafialnej.

Nadszedł czas ostatecznego wyboru: 

Albo jesteś z Chrystusem albo przeciwko Niemu! 

Zapamiętajcie Prawdziwi Polacy: miłość do bliźniego MA SWOJE GRANICE !"

☆

Arcybiskup Henryk Hoser otwiera nowy rozdział w relacjach Polskiego Kościoła Katolickiego z Afryką.

-Ojcze, jestem głodny...

-Nie lękaj się, moje dziecko. Pomodlę się za Ciebie...

 

"- Czego tak patrzysz? - zapytał Staś - czy myślisz, że drugi wąż

może się ukrywać w drzewie?

- Nie; Kali bać się Mzimu.

- Cóż to jest Mzimu?

- Zły duch.

- Widziałeś kiedy w życiu Mzimu?

- Nie, ale Kali słyszał okropny hałas, który Mzimu robi w chatach

czarowników.

- To jednak wasi czarownicy się go nie boją?

- Czarownicy umieją go zakląć, a potem chodzą po chatach i

mówią, że Mzimu się gniewa, więc Murzyni znoszą im banany, miód,

pombę, jaja i mięso, aby przebłagać Mzimu.

Staś ruszył ramionami.

- Widać dobrze być u was czarownikiem."

(...)

"I nagle ogarnął go gniew na przewrotność i chciwość czarownika, a niespodziane niebezpieczeństwo wzburzyło go do dna duszy. Smagła twarz jego zmieniła się zupełnie tak samo jak wówczas, gdy zastrzelił Gebhra, Chamisa i dwóch Beduinów. Oczy błysnęły mu złowrogo, zacisnęły się wargi i pięści, a policzki pobladły.
— Ach, ja ich uspokoję! — rzekł.
I bez namysłu pognał słonia ku chacie.
Kali nie chcąc pozostać sam wśród Murzynów ruszył za nim. Z piersi dzikich wojowników wydarł się okrzyk — nie wiadomo: czy trwogi, czy wściekłości lecz zanim się opamiętali, trzasnął i runął pod naciskiem głowy słonia częstokół, potem rozsypały się gliniane ściany chaty i dach wyleciał wśród kurzawy w powietrze, a jeszcze po chwili M'Rua i jego ludzie ujrzeli czarną trąbę wzniesioną do góry, na końcu zaś trąby — czarownika Kambę.
A Staś spostrzegłszy na podłodze wielki bęben, uczyniony z pnia wypróchniałego drzewa i obciągnięty małpią skórą, kazał go sobie podać Kalemu i zawróciwszy stanął wprost zdumionych wojowników.
— Ludzie — rzekł donośnym głosem — to nie wasze Mzimu ryczy, to ten łotr huczy na bębnie, by wyłudzać od was dary, a wy boicie się jak dzieci!
To rzekłszy chwycił za sznur przewleczony przez wyschniętą skórę w bębnie i począł nim z całej siły kręcić w koło. Te same głosy, które poprzednio tak przeraziły Murzynów, rozległy się i teraz, a nawet jeszcze przeraźliwiej, gdyż nie tłumiły ich ściany chaty.
— O, jakże głupi jest M'Rua i jego dzieci! — zakrzyknął Kali.
Staś oddał mu bęben, Kali zaś począł hałasować na nim z takim zapałem, że przez chwilę nie można było dosłyszeć ani słowa. Aż nareszcie miał dosyć, cisnął bęben pod nogi M'Ruy.
— Oto jest wasze Mzimu! — zawołał z wielkim śmiechem.
Po czym jął ze zwykłą Murzynom obfitością słów przemawiać do wojowników nie żałując przy tym wcale drwin i z nich, i z M'Ruy. Oświadczył im wskazując na Kambę, że „ów złodziej w czapce ze szczurów” oszukiwał ich przez wiele pór dżdżystych i suchych, a oni paśli go fasolą, koźlętami i miodem."

 

- H.Sienkiewicz - "W Pustyni i w puszczy". 

"Kościół afrykański, młody i bardzo dynamiczny, jest nadzieją dla Kościoła powszechnego. Dzisiaj nie zdziwiłbym się, gdyby wybrany zostałby papież spoza Europy. 

Wśród kardynałów reprezentujących inne kontynenty jest kilku poważnych kandydatów z Afryki. Peter Turksona z Ghany, przewodniczący Papieskiej Rady Iustitia et Pax ma duże doświadczenie pastoralne, a przy tym jest poliglotą i gruntownie wykształconym człowiekiem". 

- ordynariusz warszawsko-praski abp Henryk Hoser

 

 

Polski Kościół  wiąże swoje duchowe odrodzenie i przyszłość z kontynentem Afrykańskim, który ostatnimi czasy przeżywa iście religijny renesans. Obecność tłumów wiernych i poszukujących na stadionowych rekolekcjach i mszach księdza doktora Baszobory w Polsce potwierdza te optymistyczne prognozy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Symboliczne związki duchowe katolicyzmu z staoryżytnymi cywilizacjami krajów Trzeciego Świata pozostają trwałe do dnia dzisiejszego. Są one oczywiste nawet dla osób, które nie dostąpiły błogosławienstwa wiary.

Właśnie w Afryce Kościół Powszechny miałby największe szanse na utrzymanie swojego niekwestionowanego moralnego autorytetu poprzez rozwój intelektualno-cywilizacyjny i prawie nieograniczone możliwości ewangelizacyjne.

 

Bazylika Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro - administracyjnej stolicy Wybrzeża Kości Słoniowej to największy kościół na świecie i najwyższa świątynia w Afryce wzorowana na Bazylice sw Piotra w Watykanie - owoc dalekwzroczności poprzednika Benedykta XVI. Kamień węgielny pod Bazylikę położono 10 sierpnia 1985 roku, a jej konsekrecję 10 września 1990 zaszczycił swoją obecnością "Polski Papież".

Ten symbol chrześcijańskiego etosu i misji ewangelizacyjnej Kościoła naturalnie wtapia się w skromne otoczenie - ubóstwem i ascetyzmem - przypominające kolonie pierwszych wyznawców Chrystusa. 

Warto nadmienić, że Bazylika w Jamasukro zarządzana jest przez Ojców Pallotynów z dalekiej Polski, którzy podkreślają zaskakujące podobieństwa kulturowo-krajobrazowe tego regionu do siostrzanej Bazyliki Matki Boskiej Bolesnej Królowej Polski w Licheniu