JustPaste.it

Religia Chrześcijańska w świetle religji solarnych. Mity, podania legendy?

Witam Państwa.

Słowem wstępu. Chciałbym wyjaśnić cóż „zmusiło” mnie do napisania tych artykułów. Tych artykułów? Tak, ponieważ będzie to cykl, na podstawie mojej książki.

 Jakiś czas temu w trakcie moich badań nad religiami solarnymi, znalazłem się w miejscu, w którym musiałem uznać religie chrześcijańska za jeden z systemów wiary helioliatralnych (gr. helio – słońce latreia – służba bogom)

Nadmieniam iż nie będą to artykuły mające na celu walkę z wiarą!

Wiara to coś pięknego.

To religia jest źródłem zła, wojen i cierpienia.

Do rzeczy. Na podstawie  dowodów i faktów, postaram się Państwu pokazać ileż to religia chrześcijańska ma wspólnego z religią starożytnego Egiptu.

A większość legend i mitów zawartych w ewangeliach, jest zapożyczonych z wierzeń egipskich.

Proszę się w tym momencie nie obruszać. Rozmawiamy o faktach.

Nie jest to spór- Czy? Ale -  jak?

 

Możemy wierzyć w istnienie Jezusa! To jest kwestia wiary.

Możemy w Niego wierzyć, pomimo iż  nie ma udowodnionego Jego istnienia w źródłach Rzymskich. Pomijając takie „rewelacyjne” informacje, jak te zawarte w „Dziejach dawnego Izraela” znanej też pod tytułem „ Starożytności żydowskiej”  Juliusza Flawiusza, gdzie we fragmencie Testimonium Flavianum (XVIII 63-64) wspomina on o postaci zwanej Jezus.

W obecnych czasach wielu badaczy uważa   Testimonium Flavianum za późniejszy dodatek, interpelacje . Orygnes (185-254) najbardziej płodny komentator pisma świętego, pisze iż Juliusz Flawiusz nie uważał Jezusa za Mesjasza. Nawet zestawiając dzieło Flawiusza z Agapiuszem który to cytował  np. stwierdzenie iż: Nie Jezus ukazał się na trzeci dzień, TYLKO ŻE TAK TWIERDZILI JEGO UCZNIOWIE.

Kolejne „Źródło” Roczniki Tacyta (55-120) gdzie pisał  ów Tacyt: cyt.:

„Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany został na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata, a przytłumiony na razie zgubny zabobon znowu wybuchnął” (Roczniki, księga XV rozdz. 44 w przekładzie Seweryna Hammera)

Czytając cały tekst, tak naprawdę nie dostajemy informacji co było uważane za zabobon. Fakt istnienia Jezusa, czy też religii chrześcijańskiej?

Tak naprawdę nie ma informacji w tekstach rzymskich o istnieniu Jezusa, ale jak napisałem wcześniej: To kwestia wiary!

Jednakże Biblia podobno jest napisana przez Boga , ludzką ręką. Tam to znajdziemy Boskie wytyczne, jak żyć? Kim jest dla Nas Bóg. Jak się on nam objawił.

Gdyby tak było, to dlaczego lwia większość z informacji zawartych w czterech ewangeliach, jest wierna kopią, mitów starożytnych Egipcjan?

Rozpatrzmy na początek czy religia Egipska była to religia monoteistyczna, czy też , jak powszechnie się uważa - politeistyczna?

 

Przeczytajmy  hieratyczny tekst z Papirusu Turyńskiego. Papirusu pochodzącego z czasów panowania Ramzesa II Koronowanego na króla po śmierci ojca w czerwcu 1279 r. p.n.e.  Tekst  historii  opublikowanej przez Pleyte i Rossi, Le Papyrus de Turynie , 1869-1876, pll. 31-77 i 131-138

  ." Następnie powiedziała, Isis do Ra, "Co ty mówisz:  Czyż nie jest to imię twoje, O powiedz mi je , a trucizny odstąpią;. Albowiem żył będzie ten którego imię, zostanie ujawnione. " Teraz trucizna spala jak ogień, i to było twardsze niż płomień i piec, i majestat Boga powiedział: I powiadam, że Isis ma trwać we mnie, i że moje imię przechodzi od mnie do niej. Wtedy Bóg ukrył się przed bogami, a jego miejsce w łodzi przez miliony lat było puste. A kiedy czas przyszedł dla  Ra, by przyjść, Isis mówi do jej syna Horusa,  "Bóg połączył się przysięgą z Tobą, Ty będziesz Jego oczyma" (czyli słońce i księżyc). Takie teraz było imię wielkiego boga (Horus) pobranego od niej-  Isis, a ona, powiedziała: "Odejdź, trucizna, wyjdzie z Ra. Oczy Horusa, idźcie z Bogiem, i świećcie poza jego ustami. To  ja, która pracuje, to ja to uczyniłam, upadłam na ziemię  zwyciężyłam truciznę!  Imię wielkiego boga zostało mu odebrane ,teraz  Ra może żyć i umrzeć ,  "Są to słowa z Isis, wielkiej bogini, królowej bogów, która uznała Ra przed sobą [1]

Widzimy więc, że nawet do wielkiego boga Ra zostały przypisane wszystkie słabości i kruchości śmiertelnego człowieka, i że "bogowie" i "boginie" mogą umrzeć i zginąć. W rezultacie wydaje się, że słowo "Bóg" powinno być zarezerwowane do wyrażania nazwy Stwórcy Wszechświata, i że „neteru”, zwykle tłumaczone "bogowie", powinno być przetłumaczone  za pośrednictwem innego słowa, ale  słowo to, powinno być  niemożliwe, aby je mówić. [2]

(1). Hieratyczne tekst tej historii został opublikowany przez Pleyte i Rossi, Le Papyrus de Turynie , 1869-1876, pll. 31-77 i 131-138; francuskie tłumaczenie to zostało opublikowane przez M. Lefebure, którzy po raz pierwszy ujęło prawdziwy charakter kompozycji, w ​​AEG. Zeitschrift , 1883, s.. 27 ff, a tłumaczenie przez Wiedemann w swojej kolekcji "Sonnensagen," Religion der alten Aegypter , Münster, 1890, s.. 29 ff.

(2). Podobny problem istnieje także w języku hebrajskim, na elomhim oznacza Boga i "bogowie"; porównać Psalm lxxxii, i]..

Nawet Bóg Ra nie był najwyższym Bogiem dla Egipcjan, był Jeszcze większy Bóg, którego imienia nie wypowiadano.

 

 

Przez to jak był  Bóg przedstawiany w egipskich tekstach wszystkich epok,Dr Brugsch,  Emanuel de Rouge i inni wybitni egiptolodzy doszli do zdania, że ​​mieszkańcy  doliny Nilu, od najdawniejszych czasów, znali i czcili jednego Boga, bezimiennego , niezrozumiałego i wiecznego.

 

 

W 1860 de Rouge napisał:

Bóg Egipski jest jeden i jest najwyższym i samoistnym bytem, jest wiecznością, Jest wszechmocny; przypisywane jest mu stworzenie świata i wszystkich istot żywych, do tego posiada atrybuty najwyższego Boga; nieśmiertelności duszy. Egipcjanie posiadali, również dogmat o karach i nagrodach:. takie są trwałe podstawy, które, pomimo wszystkich odchyleń i wszystkich ozdób mitologicznych, muszą zapewnić  wierzeniom starożytnych Egipcjan najbardziej zaszczytne miejsce wśród religii starożytności "[3] Dziewięć lat później , omówił on trudność pogodzenia wiary w jednego Boga z politeizmem, który istniał w Egipcie od najdawniejszych czasów, powtórzył swoje przekonanie, że Egipcjanie wierzyli w jednego Boga , który stworzył człowieka, i który obdarzył go nieśmiertelną duszą [4] W rzeczywistości, de Rouge  powtarza co Champollion-Figeac  napisał w 1839 roku: ". Egipska religia to czysty monoteizm, który objawiał się zewnętrznie przez symbolikę politeizmu ". [5] M. Pierret przyjmuje pogląd, że teksty pokazują nam, iż Egipcjanie wierzyli w jednego, nieskończonego i wiecznego Boga.  Powtarza stwierdzenia  Jean-François Champollion w "La pantheon Egyptien" (6).

 Ale najnowszym zwolennikiem teorii monoteistycznej jest dr Brugsch, który zebrał kilka charakterystycznych fragmentów tekstów z tych fragmentów, możemy wybrać:. -

 

Bóg jest jeden, i nikt inny nie istnieje  z Nim - Bóg jest jeden, ten, który uczynił wszystkie rzeczy - Bóg jest duchem, ukrytym duchem, duchem duchów, wielki duch Egipcjan, boski duch - Bóg jest od początku, a On był  początkiem. On istniał, gdy nic innego nie istniało, a co istnieje Stworzył, jest On Ojcem początku - Bóg jest wieczny On, który jest wieczny i nieskończony i wytrwa na wieki wieków - Bóg jest ukryty i nikt nie zna jego formy. A i nikt nie był w stanie odszukać swojego podobieństwa w Nim, On jest ukryty dla bogów i ludzi,  On jest tajemnicą. Nikt nie wie, w jaki sposób Go poznać - Jego Imię pozostanie ukryte; Jego Imię jest tajemnicą dla Jego dzieci. Jego imiona są niezliczone, są wielorakie i nikt nie zna ich liczby - Bóg jest Prawdą i On żyje przez prawdę i On karmi prawdą. On jest królem prawdy, On bowiem stworzył ziemię skutkiem tego - Bóg jest życiem i przez Niego wszystko żyje.

(3). Études des Rituel Funéraire des Anciens Égyptiens (in Revue Archéologique), Paryż, 1860, p. 72.

(4). La croyance à l'Unité du Dieu suprême, à ses attributs de Créateur et de Législateur de l'homme, qu'il a doué d'une âme immortelle; voilà les notions primitives enchâssées comme des diamants indestructibles au milieu des superfétations mythologiques accumulées par les siècles qui ont passé sur cette vieille civilization. Zobacz na konferencji religii starożytnych Egipcjan  (w Annales de Philosophic Chrétienne, 5ième Série, t. xx., Paryż, 1869, pp. 325-337

(5). Égypte, Paryż, 1839, p. 245 , col. 1.

(6). Le Panthéon Égyptien,  Paryż , 1881, p. 4.]

Reasumując, czyż nie widzimy podobieństw jak Egipcjanie nazywali, przedstawiali swojego Boga, a opisem Boga chrześcijan?

A przecież Biblia to „słowo Boże”

Może jednak ludzie chcą tak postrzegać Boga, a może chrześcijanie skopiowali  opis Boga od Egipcjan? Któż to wie?

C.D.N