Ten wiersz - refleksję dedykuję Noemi
Las - rytm wszechbytu.
Legenda pachnąca żywicą
otulona w brązowo szary tiul.
Las to gra w zielone z aniołami,
żywy i lepszy od ludzi…
Nigdy nie zdradza
- zawsze czeka.
Obojętny na kierunek
pozornie odważny.
Nie rozumie
plastikowej butelki,
dziurawego wiadra,
rozrzuconych opakowań.
Groźny - sam.
Nie umie się bronić,
boi się obojętności
i…niedopałka,
tępej twarzy ignorantów
kaleczących go butem,
dla których On – LAS
to ofiara podarowana głupcom.
Kiedy przychodzi człowiek z piłą
las przestaje oddychać
i kuli się ze strachu…
obrazki z google
© Janusz D.