... o co ja bym dał za to, żeby zawsze było lato ... (zasłyszane)
I tak nadszedł czas na sonet lipcowy (dziewiąty już w kolejności) i mam nadzieję, że dociągnę do dwunastego. Spełni się chyba to wyczekiwanie. Należy się nam w końcu trochę ciepła i słońca, każdy wie, że gdy w lipcu świeci słońce to i plaże są gorące .
Jak nie będzie słońca to nici z kochania, będziemy jako te borsuki siedzieć w norze, bo wiadomo lipcowe deszcze - dla chłopa kleszcze a jak pogoda – większa swoboda.
Co nam w sercach zachlupie to się osuszy w lipcowym skwarze jak na Saharze.
Więc dosyć tego czarnowidztwa. Bądźmy dobrej myśli skoro bielinki, cytrynki i inne pazie królowej już się do poloneza rwą duszą całą, wszelka brać łąkowa przytupuje, pobrzękuje, poświstuje i aż się pali do kujawiaka i krakowiaka i obertasa i chodzonego i tupanego, a jak się rozbuchamy to pójdziemy po całości, nie zapominając o pysznościach leśnych, których tu wymienić nie zdołam. Wspomnę tylko grzybki w marynacie
Póki co nasz Lipień patriota piszczy i krzyczy, kałużami się nie przejmuje i kwiatami się stroi .Mówiąc krótko, chce poszaleć i grzeszyć więc mu sonet nieco pikantny w treści dedykuję:
Jesteś wonna i miodna, chcąc się tobą cieszyć
łowię cię kwiatem lipy, pragnę twego ciała.
Gdy cię maluje słońcem kreska doskonała,
diabeł się wyspowiada, byle tylko grzeszyć
Czując, że ma namiętność zaczyna nas śmieszyć,
a mój zmysł pożądania dzięcieliną pała,
bo wiadomo, że serce u samca nie skała -
kiedy niedopieszczane, to może się speszyć.
Więc pozwól żniwiarzowi ażeby łan kosił,
a ty w lipcowe noce zostań moim dzbanem,
który będzie mnie studził, chłodną wodę nosił.
Gdy będę Twoje uszka tarmosił nad ranem,
zgodzę się na reklamę, by Amor ogłosił,
że jestem napalonym, spienionym bałwanem.
obrazki z google
© Janusz D.