Tym razem, jak ktoś tu ładnie kiedyś ujął ten sposób wyrazu, komentując jeden mój tekst, kompilacja cytatów - głównie z Biblii, nie tylko dla wierzących ku zastanowieniu...
Artykuł ten prezentuje moje poglądy religijne i nie ma na celu obrażania uczuć innych Chrześcijan, chcę tylko skłonić wszystkich, aby zajrzeli do źródła wiedzy, w którym mieszczą się wszystkie prawdy naszej wiary - Pisma Świętego.
Komu według Słowa Bożego mamy wyznawać swoje grzechy i kto może je odpuszczać?
Człowiek rodzi się w grzechu, gdyż od początku swego życia jest odłączony od Boga. Sam nie jest w stanie z tym grzechem walczyć, ponieważ natura ludzka jest skażona: "Oto urodziłem się w przewinieniu I w grzechu poczęła mnie matka moja."/Psalm 51,7/
Jak zatem możemy sobie z tym poradzić? Kto może nas oczyścić?
Tylko powierzając się Bogu, możemy walczyć z grzechem. Jedynie Bóg ma moc odpuszczania grzechów i oczyszczenia nas z win: "Zakryj oblicze swoje przed grzechami moimi I zgładź wszystkie winy moje. Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!" /Psalm 51, 11.12/.
Aby otrzymać Boże przebaczenie musimy odczuć autentyczny żal z powodu naszych złych uczynków. Nie strach przed karą, nie odprawiona na szybko pokuta, nie powierzchowny żal, ale szczera skrucha człowieka, który wie, że zranił swego Ojca w niebie, prowadzi do otrzymania łaski odpuszczenia grzechów: "Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże."/Psalm 51,19/.
Niektórzy uzurpują sobie prawo do dopuszczania grzechów w imieniu Boga, powołując się na słowa Jezusa z Ewangelii Jana "którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" /Jana 20,23/.
Czy należy rozumieć, że jakiś człowiek posiadł moc należną tylko Bogu? Jak brzmi cały fragment tego przesłania:
"(21)...Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. (22) Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! (23) Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane."/Jana 20,21-23/.
Zobaczmy, co jeszcze mówi Biblia o odpuszczaniu lub zatrzymywaniu grzechów:
"A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśli cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie /Mt 18. 15–18/.
Ładnie słowa te podsumowuje myśl, którą znalazłam na stronie pn. Szukaj Boga: "Na tym właśnie polega owo zatrzymywanie lub odpuszczanie grzechów przez wyznawców Chrystusa. Innymi słowy: jeśli ktoś z członków wspólnoty dopuszcza się pijaństwa lub innych wymienionych grzechów, to zbór powinien go ostrzec zgodnie ze słowami Chrystusa (Mt 18. 15–18). Jeśli się opamięta, zbór powinien mu odpuścić; jeśli jednak na przekór będzie trwał w grzechu, to wspólnota ma obowiązek go wykluczyć spośród siebie (por. 1 Kor 5. 1–6; 1 Tm 1. 20). Jak widzimy, procedura ta nie ma nic wspólnego ze spowiedzią uszną, jak również nie dotyczy wszystkich grzechów z przeszłości danego człowieka, lecz wyłącznie grzechów jawnych. Świadczą o tym także inne słowa: Są ludzie, których grzechy są jawne i bywają osądzone wcześniej niż oni sami; ale są też tacy, których grzechy dopiero później się ujawniają. /1 Tm 5. 24/ " (cytat za http://www.szukajboga.com/Spowiedz-1.html - informuję, że nie wszystkie artykuły z tej strony muszą być zgodne z moimi poglądami i nie biorę odpowiedzialności za ich treść).
Co zatem z "Uszną spowiedzią"? Czy jej ustanowienie znajduje uzasadnienie w Piśmie Świętym? Nie. Nigdzie w Nowym Testamencie nie przeczytamy, że Jezus lub Apostołowie udzielali spowiedzi innym ludziom. Wręcz przeciwnie, czytamy:
„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości... Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i całego świata.” /1J.1:9; 2:1-2/.
Komu zatem mamy wyznawać grzechy?
1. Bogu: "Odwróć się od tej nieprawości swojej i proś Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł serca twego" /Dz.8:22.
„Niech zginą wraz z tobą pieniądze twoje, żeś mniemał, iż za pieniądze można nabyć dar Boży (…) Przeto odwróć się od tej nieprawości swojej i proś Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł serca” /Dz.8,20.22/.
2. Sobie nawzajem - wyznajemy grzechy braciom, wobec których zawiniliśmy: „Wyznawajcie grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni” /Jakuba 5:16/.
I mamy sobie nawzajem odpuszczać wyznane winy: „Jeśliby zgrzeszył twój brat, strofuj go, a jeśli się opamięta, odpuść mu. A jeśliby siedemkroć na dzień zgrzeszył przeciwko tobie, i siedemkroć zwrócił się do ciebie, mówiąc; Żałuję tego, odpuść mu” /Łukasza 17,3-4/. Tak mają postępować Chrześcijanie, zgodnie ze słowami modlitwy: "I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom" /Mateusza 6,12/.
Dość interesujący tekst na temat spowiedzi usznej i pokuty dostępny jest na stronie:
Jak zatem możemy sobie z tym poradzić? Kto może nas oczyścić?
Tylko powierzając się Bogu, możemy walczyć z grzechem. Jedynie Bóg ma moc odpuszczania grzechów i oczyszczenia nas z win: "Zakryj oblicze swoje przed grzechami moimi I zgładź wszystkie winy moje. Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!" /Psalm 51, 11.12/.
Aby otrzymać Boże przebaczenie musimy odczuć autentyczny żal z powodu naszych złych uczynków. Nie strach przed karą, nie odprawiona na szybko pokuta, nie powierzchowny żal, ale szczera skrucha człowieka, który wie, że zranił swego Ojca w niebie, prowadzi do otrzymania łaski odpuszczenia grzechów: "Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże."/Psalm 51,19/.
Niektórzy uzurpują sobie prawo do dopuszczania grzechów w imieniu Boga, powołując się na słowa Jezusa z Ewangelii Jana "którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane" /Jana 20,23/.
Czy należy rozumieć, że jakiś człowiek posiadł moc należną tylko Bogu? Jak brzmi cały fragment tego przesłania:
"(21)...Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. (22) Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! (23) Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane."/Jana 20,21-23/.
Zobaczmy, co jeszcze mówi Biblia o odpuszczaniu lub zatrzymywaniu grzechów:
"A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśli cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie /Mt 18. 15–18/.
Ładnie słowa te podsumowuje myśl, którą znalazłam na stronie pn. Szukaj Boga: "Na tym właśnie polega owo zatrzymywanie lub odpuszczanie grzechów przez wyznawców Chrystusa. Innymi słowy: jeśli ktoś z członków wspólnoty dopuszcza się pijaństwa lub innych wymienionych grzechów, to zbór powinien go ostrzec zgodnie ze słowami Chrystusa (Mt 18. 15–18). Jeśli się opamięta, zbór powinien mu odpuścić; jeśli jednak na przekór będzie trwał w grzechu, to wspólnota ma obowiązek go wykluczyć spośród siebie (por. 1 Kor 5. 1–6; 1 Tm 1. 20). Jak widzimy, procedura ta nie ma nic wspólnego ze spowiedzią uszną, jak również nie dotyczy wszystkich grzechów z przeszłości danego człowieka, lecz wyłącznie grzechów jawnych. Świadczą o tym także inne słowa: Są ludzie, których grzechy są jawne i bywają osądzone wcześniej niż oni sami; ale są też tacy, których grzechy dopiero później się ujawniają. /1 Tm 5. 24/ " (cytat za http://www.szukajboga.com/Spowiedz-1.html - informuję, że nie wszystkie artykuły z tej strony muszą być zgodne z moimi poglądami i nie biorę odpowiedzialności za ich treść).
Co zatem z "Uszną spowiedzią"? Czy jej ustanowienie znajduje uzasadnienie w Piśmie Świętym? Nie. Nigdzie w Nowym Testamencie nie przeczytamy, że Jezus lub Apostołowie udzielali spowiedzi innym ludziom. Wręcz przeciwnie, czytamy:
„Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości... Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i całego świata.” /1J.1:9; 2:1-2/.
Komu zatem mamy wyznawać grzechy?
1. Bogu: "Odwróć się od tej nieprawości swojej i proś Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł serca twego" /Dz.8:22.
„Niech zginą wraz z tobą pieniądze twoje, żeś mniemał, iż za pieniądze można nabyć dar Boży (…) Przeto odwróć się od tej nieprawości swojej i proś Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł serca” /Dz.8,20.22/.
2. Sobie nawzajem - wyznajemy grzechy braciom, wobec których zawiniliśmy: „Wyznawajcie grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni” /Jakuba 5:16/.
I mamy sobie nawzajem odpuszczać wyznane winy: „Jeśliby zgrzeszył twój brat, strofuj go, a jeśli się opamięta, odpuść mu. A jeśliby siedemkroć na dzień zgrzeszył przeciwko tobie, i siedemkroć zwrócił się do ciebie, mówiąc; Żałuję tego, odpuść mu” /Łukasza 17,3-4/. Tak mają postępować Chrześcijanie, zgodnie ze słowami modlitwy: "I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom" /Mateusza 6,12/.
Dość interesujący tekst na temat spowiedzi usznej i pokuty dostępny jest na stronie:
http://www.rumburak.friko.pl/BIBLIA/sakramenty/pokuta.php (informuję, że udostępnienie tego artykułu nie jest jednoznaczne z tym, że zgadzam się z resztą prac opublikowanych na tej stronie - nie wszystkie teksty tu publikowane zgodne są z moimi poglądami).
Moje poglądy religijne przedstawiam na blogu:
Moje poglądy religijne przedstawiam na blogu:
Anetta Stępnik