... parafraza znanego dawnego wierszyka dla dzieci - transponowana na dzisiejszą populację.
ZADUFANYM
Kto ty jesteś?
Człowiek wielki.
Jaki znak twój?
Nieład wszelki.
Czym twa ziemia?
Mą poddaną.
Czym zdobyta?
We władanie
mi ją dano!
Czy ją kochasz?
Gnębię szczerze.
A w co wierzysz?
W pieniądz wierzę!
Najgorsze co w życiu może spotkać
człowieka zadufanego:
dar wielkiej inteligencji dostać
w służbie egoizmu swego.
Autor: Piotr Stanisław Issel
Obrazki zapożyczone z internetu