JustPaste.it

Oto natura człowieka

Jeden z moich wierszy

Jeden z moich wierszy

 

Oto natura człowieka

Dokąd ten świat zmierza?
W jakie myśli nas uderza,
Jak serce pęka na kawałki,
Gdy plany gną się jak zapałki,
Gdy pustka nas wypełni,
Gdy ktoś błąd popełni?
Dokąd nasza łza popłynie?
Ile jeszcze czasu upłynie,
Nim zdobędziemy odwagę,
Gdy zachowamy powagę,
Gdy braćmi się staniemy
Gdy zatrzymamy się i powiemy:
„Tyle czasu minęło,
Tyle osób zginęło,
Tyle łez rozlanych,
Tyle słów przelanych,
Tyle mordów, tyle grozy,
Te wojny, walki i obozy…
Tyle krwi dzieci i ich matek,
Tak dużo murów, ścian oraz klatek,
Jestem człowiekiem i żałuję,
Pieczę nad grobami sprawuję,
Jestem człowiekiem, waszym bratem,
Lecz człowiek człowiekowi od zawsze był katem!”
Musi jeszcze zginąć wiele osób,
Zapomnieć, przebaczyć nie sposób…
Jestem człowiekiem i za ludzi się wstydzę…
Jestem człowiekiem i z człowieka szydzę…
Człowiek – istota wiedzą obdarzona!
Człowiek – istota wiecznie oburzona!
Jeden gatunek, jedna rasa!
Jedna idea i jedna masa!
Jeden instynkt – zabić swego brata,
Bez śmierci, bez krwi nie da się już ujrzeć świata…