Najbardziej elementarną definicją idiomu jest stwierdzenie, że jest to wyrażenie w danym języku, którego znaczenie jako pewnej całości jest całkowicie odmienne od znaczenia poszczególnych użytych w nim słów odczytywanych pojedynczo. Warto tu również dokonkretnić, że idiomy bardzo często (ale nie zawsze!) bywają swoiste i charakterystyczne dla określonego języka – choć oczywiście zdarzają się i takie, które dzięki zapożyczeniom stają się wspólne dla wielu języków. Niezależnie jednak od znaczenia czy pierwotnego języka pochodzenia danego idiomu, wszystkie tego rodzaju wyrażenia mają jedną cechę wspólną: mają stałą formę i bardzo rzadko (jeśli w ogóle) ta forma może ulec zmianie – ujmując rzecz inaczej: idiom ma konkretne znaczenie właśnie dzięki swej takiej, a nie innej formie i jest to cecha właściwa wszystkim idiomom niezależnie od języka, w którym występują.
I tu pojawia się problem...
Z reguły idiomów w naszym ojczystym języku używamy bez zastanawiania się nad tym i zazwyczaj nie mamy z tym problemów – stanowią one bowiem istotną część naszego idiolektu (czyli zasobu słownictwa właściwego danemu człowiekowi) i są nam zwykle przekazywane przez rodziców, nauczycieli i inne osoby, z którymi rozmawiamy. Problem znajomości odpowiedniej ilości idiomów nabiera natomiast zupełnie innego wymiaru w sytuacji, gdy poznajemy język obcy, bowiem przyswojenie przynajmniej podstawowego zasobu idiomów staje się w zasadzie konieczne, abyśmy mogli prowadzić swobodne konwersacje w danym języku bez narażania się na potencjalne niezrozumienie naszego rozmówcy.
Na gruncie języka angielskiego mamy do czynienia z sytuacją dość specyficzną, bowiem liczba idiomów jest ogromna i nie sposób jest poznać wszystkie tego rodzaju wyrażenia – z drugiej jednak strony w powszechnym użyciu jest zaledwie ułamek tej całości, tak więc liczba zwrotów idiomatycznych, które koniecznie należałoby znać, jest w sumie dość ograniczona.
Jak to przetłumaczyć?
Ciekawą cechą angielskich idiomów jest to, że dość często podczas tłumaczenia tekstów z angielskiego na polski używa się właśnie idiomów: sztandarowym przykładem tego rodzaju sytuacji jest angielskie wyrażenie "to kick the bucket" (umrzeć), które tłumaczy się zwykle jako "kopnąć w kalendarz" (umrzeć), choć jest jeszcze do dyspozycji zdecydowanie bardziej obrazowe "wąchać kwiatki od spodu".
Na koniec wspomnijmy jeszcze o kolejnej specyficznej cesze idiomów w języku angielskim: obok wersji wspólnych dla wszystkich lub większości wariantów tego języka istnieją także idiomy specyficzne tylko dla danej odmiany. Doskonale widać to na przykładzie idiomu "as dry as dust", które występuje zarówno w brytyjskiej, jak i w amerykańskiej odmianie angielskiego i które (obok znaczenia dosłownego, czyli "bardzo suchy") należałoby przetłumaczyć jako "nudny jak flaki z olejem". Jednakże w brytyjskim angielskim zdecydowanie częściej używa się określenia "as dull as ditchwater", natomist w amerykańskim angielskim spotkamy się z idiomem "as dull as dishwater", które tłumaczy się również jako "nudny jak flaki z olejem". Zresztą zagadnienie podobieństw i różnic pomiędzy dwoma powyżej wspomnianymi wariantami języka angielskiego to ciekawy temat na zupełnie oddzielne rozważania...
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, odwiedź stronę www.bs-ict.pl