Vivi odwróciłem twe myśli
Z pochmurnej zatoki smutku nie ma już szlaków zapomnianych.
Odpływa ostatni statek rozpaczy w kierunku słońca,
otulona milknę nadzieją by wrócić,
jestem gotowa na zejście z drogi wspomnień beze mnie…
Posępne twarze ubrane w złość są wszędzie, bez tlenu,
zabójcze spojrzenia penetrują przestrzeń i odchodzą.
Niszczące słowa skryte za fałszywym uśmiechem bez znaczenia,
pomocne dłonie pozornie chcą ratować, kiedy są zimne…
Nie ma tylko jednego raju wśród kolorowych ptaków,
zwycięska siła rodzi się z piekieł, stając się ogrodem,
uwięzieni bogowie odzyskują wolność iluminacji,
przeznaczenie nasłuchuje rozkazów -już nie zgasną.
Wiara wskrzesza zgaszone emocje i stają się niebem
posklejane „ja” na nowo jest jednością i żyje,
zrozumienie doświadczenia przegania strach i żal i tamten sen…
Zmienić bieg natury może tylko miłość i dotyk twoich dłoni.
obrazki z google
© Vivi91 and © Janusz D.