... zanim zima w objęciach śniegu świat utuli, wspomnijmy paletę barw w tej jesiennej chwili...
W PARKU WSCHODNIM JESIENIĄ
Na sztalugach starodrzewu Parku Wschodniego
Jesień rozpięła blejtram nieba błękitnego,
wiatrem na nim zaklęła chmur baranki białe,
które na barwna scenę z góry spoglądały.
Słońce twarz nurza w srebrnym zwierciadle Oławy,
nad nią wierzby garbate chylą łyse głowy.
Zeschły splot sitowia nurtu spowalnia siłę –
tę zaś pieniste wody jazu obudziły.
Taniec kolorów koi nerwy, pieści oczy.
Brązy, czerwienie, żółcie, fiolety, zielenie
zdobią drzewa, choć część wiatr z liści ogołocił.
Stonowana paleta barw zaściela ziemię.
Jeszcze aleja wierzb pokręconych się trzyma,
baldachim zżółkłych włosów nad ścieżką rozpina,
zwisłe strąki warkoczy zaś w strumieniu moczy,
który park rozlewiskiem kolistym otoczył.
Na skraju rozświetlonej trawiastej polany
nagie brzozy się tulą do zielonej ściany
gęstego, dorodnego świerku zagajnika –
ten zakusom Jesieni zawsze się wymyka.
Jej żniwo najobfitsze listopad przynosi,
z dębów, klonów, jesionów liście sprawnie kosi,
grabów, lip, buków, krzewów także nie pominie –
hamując wegetację ostrzega o zimie.
Dziś chłodny wiatr w porywach wśród gałęzi pląsa,
w służbie pani Jesieni barwne liście strąca.
W majestatycznym locie ku ziemi szybują –
Miękkie, gęste kobierce na dróżkach szykują.
Swoistym pięknem pory roku odurzony,
chłonę malarski pejzaż jak zauroczony.
Spacer zawiódł mnie aż nad brzegi rozlewiska,
a tu się wśród wysepek sitowia przeciska
stadko łabędzi – rodzina z tego zakątka –
rodzice i już duże trzy „brzydkie kaczątka”.
Białe i szarawe, w asyście dzikich kaczek,
dostojnie żeglują – fartem było je zobaczyć.
Za mostkiem wodospadzik wśród skałek wiruje,
a chętny psiak z topieli patyk aportuje…
Nagle w sielankę palba wystrzałów się wdziera,
podrywa z tafli kaczki, śpiew ptaków zamiera.
Na drugim brzegu z długim murem zaporowym –
miejska strzelnica sejfu powiększa zasoby.
Wśród huku strzałów pryska nastrój spacerowy –
Ktoś w tym mieście miał pewnie… dupę zamiast głowy.
Wybaczcie – tyłek? Może bezmóżdża uchyłek?
Tyłek ma każdy; dupę – TYP BEZ WYOBRAŹNI.
Musi być WAŻNY, skoro biznes przeforsował;
Wśród podobnych zasrańców „wrażliwość” szlifował.
Autor: Piotr Stanisław Issel