Kwestia terminu na wniesienie powództwa w sprawie podjętej uchwały jest istotnym zagadnieniem z uwagi na to, iż mamy do czynienia z terminem zawitym prawa materialnego.
Nie zgadzając się z podjętą uchwałą każdy właściciel lokalu może ją zaskarżyć do sądu. Należy jednak pamiętać o tym, iż prawo do skorzystania z powyższej drogi zostało ograniczone czasowo. Zgodnie z art. 25 ust. 1a ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (dalej u.w.l.) powództwo o uchylenie uchwały może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów. Ta zasadnicza i jedyna regulacja w ustawie niesie za sobą bardzo poważne konsekwencje z uwagi na to, iż jest to termin zawity prawa materialnego, a więc charakteryzujący się dużym rygorem prawnym, gdzie brak podjęcia czynności w przewidzianym terminie powoduje zarazem utratę tego prawa. Jednocześnie co należy podkreślić terminy materialne nie podlegają przywróceniu chyba, że taką możliwość przewiduje przepis określający dany termin. Ta szczególna sytuacja nie występuje jednak w niniejszej sprawie.
Tym samym, wniesienie powództwa po terminie (6 tygodni od dnia podjęcia uchwały) będzie skutkowało jego oddaleniem przez sąd (sąd w tym wypadku bada z urzędu czy termin został zachowany czy też takie zdarzenie nie miało miejsca).
Jednakże równie ważnym co zachowanie terminu jest kwestia jego poprawnego obliczenia, a przede wszystkim od jakiego momentu należy to zrobić. Zgodnie z art. 25 ust 1a u.w.l. w przypadku podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli termin do wniesienia powództwa należy liczyć od tegoż dnia (dotyczy to osoby obecnej jak i nieobecnej), natomiast jeśli do podjęcia uchwały doszło w trybie indywidualnego zbierania głosów to mając również na uwadze art. 23 ust. 3 u.w.l. termin do wniesienia powództwa będzie biegł od chwili dokonania pisemnego powiadomienia o treści uchwały (np. wysłanie tekstu uchwały listem poleconym). Mimo, iż ustawodawca pominął kwestię regulacji biegu terminu dla uchwał podejmowanych częściowo na zebraniu, a częściowo w drodze indywidualnego zbierania głosów, to wydaje się, iż prawidłowym w tym zakresie będzie stanowisko mówiące, iż bieg terminu do wniesienia powództwa powinien być liczony od dnia powiadomienia na piśmie członków wspólnoty mieszkaniowej o treści podjętej uchwały.
Powyższe uwagi odnoszą się w sytuacji prawidłowego zawiadomienia o zebraniu. Natomiast pojawia się pytanie co w sytuacji odnośnie biegu terminu, gdy zawiadomienie o zebraniu było wadliwe tzn. niezgodne z art. 32 u.w.l. lub nie było go w ogóle? Należy przyjąć, iż w razie braku powiadomienia dla właściciela o zebraniu, który go nie uzyskał, nie rozpoczyna się bieg terminu do zaskarżenia podjętej na nim uchwały, tak samo gdy zawiadomienie ma wady w postaci niewymienienia wszystkich mających zostać podjętych uchwał odnośnie każdej z nich. Jego bieg natomiast powinien być liczony od dnia powzięcia wiadomości przez właściciela o treści przedmiotowej uchwały.
Jednocześnie z uwagi na brak regulacji w u.w.l. jak obliczyć ten 6 -tygodniowy termin, zgodnie z art. 1 ust. 2 u.w.l. jesteśmy zmuszeni sięgnąć do art. 112 ustawy kodeks cywilny. Tak więc przykładowo termin 6- tygodniowy do wniesienia powództwa w przypadku prawidłowo zwołanego zebrania członków wspólnoty mieszkaniowej na środę, upływa za 6 tygodni w środę o 24.OO. Termin ten zostanie również zachowany jeśli pismo procesowe zostanie oddane w polskiej placówce pocztowej zgodnie z art. 165 § 2 kodeksu postępowania cywilnego.
Jednakże gdyby się tak zdarzyło, iż upłynął termin do wniesienia powództwa to nie jest to sytuacja bez wyjścia kończąca ostatecznie sprawę, gdyż ustawodawca przewidział pewne możliwości, niejako niweczące prekluzję.
Tomasz Bis
Przydatne orzeczenia: wyroku SA w Katowicach z dnia 11 listopada 2003r (I ACa 8/03); wyrok SA w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2013 r. (sygn. akt I ACa 1409/12); wyrok SA we Wrocławiu z dnia 19 września 2012 r. (I Aca 912/12); wyrok SO w Szczecinie z dnia 13 listopada 2013 r. ( sygn. akt I C 672/13); wyrok SA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2013 r. (sygn. akt I Aca 493/12).