Siedzi szarak pod miedzą i tak myśli sobie:
Jak się kiedyś za friko kasiory dorobię,
zostanę generałem albo milionerem
i zapomnę że byłem dupkiem i frajerem,
kupię ten las i pola zielone hektary,
przyda się własna ziemia, kiedy będę stary.
Rzekł mu znajomy baran: jeśli będziesz zdrowy,
bo co rok musisz płacić podatek gruntowy
a skoro cię fortuna w sakiewkę nie trąca,
nie pociągniesz zbyt długo - robiąc za zająca.
Tu szarak łzę wypuścił - co za podłe czasy,
że dzisiaj na kasiorę każdy tylko łasy,
Bez względu czy jest szują, prorokiem czy osłem…
nie mam innego wyjścia – muszę zostać posłem !
Będą o mnie mówili - poseł złotousty,
a ja się bez umiaru nachepię kapusty.
Lecz by się od roboty wykręcić na pięcie,
najlepiej zaszpanuję w Europarlamencie
i krzyknę tam, w Brukseli: 
Potrzeba paląca,
musimy stanąć murem w obronie … zająca,
który jest w nieustannej życiowej potrzebie
(więc spadek populacji dziś biorę na siebie)
nie o kasę mi chodzi – chodzi o marzenie !
Gdyby mnie chcieli sprawdzić...to jestem w terenie
gdzie doradzam rolnikom, którzy koszą kłosy,
kogo należy poprzeć, abym skosił głosy,
bo nie na darmo kicam po zielonej trawce
(o co mnie pomawiają zazdrosne szubrawce)
Tu zakończę powiastkę morału zwieńczeniem:
Gdy szarak się ugania za swoim marzeniem,
bo go żądza rozsadza i chciałby mieć więcej,
no, powiedzmy miesięcznie, tak ze sto tysięcy,
niejeden na to konto, nad ojczyzną biada !
(stąd tytuł mej powiastki: Ojczysta szarada)
obrazki z netu
Epilog
Jeśli dziś czytelnika tu kusi krytyka,
niech pokornie się wczyta w sens tego wierszyka,
zanim w licznych, świątecznych czynności nawale,
pójdzie aby wypłakać się w konfesjonale.
@Janusz D.