W okresie największej świętości było ich dwa różne, ale smakowite gatunki - szlachetne i błotne.
Ich obecność w jeziornych wodach świadczy o ich czystości. Były głównym składnikiem chłopskiego jadłospisu. Moda na rakowe menu przywędrowała do nas z Francji i Niemiec. Populacja tych stworzeń została w głównej mierze zniszczona przez dżumę rakową. Dlatego do dziś te skorupiaki wpisane są w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ich mięso jest bardzo delikatne, ma mnóstwo w4tamin i mikroelementy, a niewiele kalorie. Ich jedzenie to nie lada wyczyn zdolności manualnych. Odrywamy główkę, z której można wyssać pyszny, pikantny sok. Usuwamy kilka pierwszych pierścieni, aby mieć lepsze dojście do smakowitego mięsa. Nie zapominajmy również o rakowych szczypcach. Są przepyszne.