Istnieją pewne zasady, które mówią o konieczności wymiany odzieży ochronnej. Powinny znaleźć one swoje odzwierciedlenie w instrukcjach BHP i innych dokumentach w każdym zakładzie.
Po pierwsze: tabela środków ochrony osobistej
Jeśli w zakładzie istnieje dokument zatytułowany „tabela przydziału środków ochrony osobistej”, to określone są tam maksymalne okresy przydatności odzieży i innych środków ochrony osobistej dla każdego stanowiska. Taka tabela musi uwzględniać różnice pomiędzy stanowiskami i może to znaleźć odzwierciedlenie w okresach eksploatacji, np. koszula flanelowa dla pracownika budowlanego będzie użytkowana maksymalnie przez okres 2 miesięcy, a na stanowisku ogrodnika – 4. Oczywiście podane wartości są tylko przykładowe, niemniej jednak idea pozostaje chyba zrozumiała: założenie jest tu takie, że pracownik budowlany szybciej zużyje koszule, a ogrodnik będzie mógł z tej samej sztuki odzieży korzystać przez dłuższy czas.
Choć tabela przydziału jest dokumentem wewnętrznym, ma charakter wiążący. Oznacza to, że czas eksploatacji podany w tabeli, jest okresem maksymalnym i nie może zostać przedłużony. Najczęściej jest to nierespektowane w przypadku pracowników, którym np. kończy się umowa i trzeba byłoby dokonać zakupu odzieży roboczej na okres np. 2 tygodni. Tabela przydziału nie przewiduje tego rodzaju odstępstw, ponieważ obowiązkiem pracodawcy jest zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków każdemu pracownikowi bez względu na okres zatrudnienia.
Bezpieczeństwo i higiena są zagrożone
Odzież robocza jest podstawowym środkiem ochronnym, który ma zmniejszać narażenie pracownika na czynniki szkodliwe. Tu ważna uwaga – zwróć uwagę, że sam termin bezpieczeństwo i higiena pracy zakłada, że pracownik będzie musiał jednocześnie pracować w warunkach higienicznych i bezpiecznych, a nie tylko bezpiecznych, ale niehigienicznych. Można założyć, że dziura w koszuli nie wpłynie specjalnie na bezpieczeństwo pracownika na budowie, bo flanela i tak nie chroni przed większością czynników ryzyka, wszak to nie zbroja. Jeżeli jednak będzie to stanowiło zagrożenie dla higieny, to pracodawca zobowiązany jest wymienić koszulę, choćby do terminu określonego tabelą przydziału jeszcze brakowało sporo czasu.
To pracownik powinien zgłosić pracodawcy (swojemu bezpośredniemu przełożonemu lub innej osobie odpowiedzialnej za zaopatrzenie w odzież roboczą) zapotrzebowanie na nowe elementy wyposażenia ochronnego, w tym nowe buty robocze, spodnie, koszulę, a także wszelkiego rodzaju kaski, maski czy rękawiczki, o ile oczywiście są one na danym stanowisku używane.
Tu chodzi o prestiż
O ile na przykładzie odzieży roboczej może być trudno to wyjaśnić, o tyle już na przykładzie fartucha medycznego dla pielęgniarki dużo łatwiej. Wymienić należy odzież, która nie zagraża ani bezpieczeństwu, ani higienie, ale wygląda niehigienicznie. Oblany lekami fartuch, zniszczone obuwie medyczne i tym podobne: to zagrożenie dla prestiżu przedsiębiorstwa. W przypadku lekarzy i pielęgniarek dochodzi jeszcze zawsze problem potencjalnego zagrożenia higienicznego dla pacjentów lub ich gości, co na placu budowy nie jest tak bardzo istotne, niemniej jednak także w firmach budowlanych należy zadbać o to, aby pracownik był wizytówką zakładu. Zwróć uwagę, że obecnie nawet mechanicy samochodowi, którzy zdecydowanie nie mają czystej pracy, są wyposażani często w białą odzież właśnie dlatego, aby lepiej reprezentowali firmę przed klientami. To także ważny aspekt działalności i nowoczesne przedsiębiorstwo tego rodzaju niuanse musi w swoich planach przewidywać.
Krzysztof Martex sklep bhp