Artykuł przedstawia zbawienną moc alg oraz metody ich pozyskiwania do produkcji kosmetyków.
Wstęp
Morze jest skarbnicą bardzo wielu cennych surowców. Przede wszystkim wykorzystywane są one w kosmetyce, a także w przemyśle farmaceutycznym. Jednym z najcenniejszych, dobrze wszystkim znanym składnikiem, są algi. Zachwycamy się także działaniem innych produktów takich, jak: woda morska, sól morska, błoto a także glinki. Morze jest bardzo hojne, dlatego nie należy marnować darów, które nam podsyła. Morze uleczy nie tylko nasze ciało, ale także duszę. (Jabłońska. K.,2012)
Okazuje się, że już w starożytności korzystano z właściwości specyfików pochodzących z morza. Powstało specjalne określenie zabiegów, które wykorzystują jego dary. Zdefiniowano je mianem thalassoterapii. Nazwę tą zawdzięczamy Grekom. Z greckiego thalassos oznacza morze, całość określa terapię, która wykorzystuje morskie skarby. Terapia ta cieczy się dużym powodzeniem. Placówki, które wykorzystują takiego typu zabiegi, muszą znajdować się w odległości, co najwyżej 400 metrów od morza. Ponieważ „eko” kosmetyki są bardzo popularne korzysta z nich coraz więcej osób, a ośrodki oferujące takie zabiegi cieszą się dużym powodzeniem.(Jabłońska. K.,2012)
Algi to bardzo zróżnicowana morfologicznie grupa roślin: od organizmów jednokomórkowych np. plankton po wielokomórkowe osiągające ogromne rozmiary. Nie tylko same algi wykorzystujemy jako składnik produktów kosmetycznych czy zabiegów spa, ale także pozyskiwane z nich polisacharydy czy kwasy np. kwas alginowy, agar-agar itp. Glony te uważa się więc za jedne z najbardziej skutecznych i naturalnych komponentów kosmetyków. Dodatkowo metody przetwórstwa alg nie są kosztowne ani zbyt skomplikowane, co tylko zwiększa popyt na te glony (Molski M., 2009).
- Moc alg
Trudno spotkać gabinet kosmetyczny, w którym nie oferuje się zabiegów z algami. Maski
z nich należą do najczęściej proponowanych przez kosmetyczki usług (Jabłońska. K.,2012). Są one źródłem bardzo wielu wartościowych składników aktywnych dla skóry (Kaniewska. M.,2011). Algi to spolszczona forma łacińskiej nazwy algae , które stosowane było do nazwania bez tkankowych organizmów, które żyją w zbiornikach wodnych, a ich ciało zbudowane jest z plechy (Kaniewska M.,2011). Ostatnio podkreśla się korzystny wpływ na skórę oligo- i polisacharydów roślinnych, bogatych w fukozę i ramnozę. Działają one jako inhibitory procesów degeneracyjnych elastyny (są inhibitorami enzymu elastazy) oraz kolagenu (inhibitory kolagenazy). Takie polisacharydy znajdują obecnie duże zastosowanie
w kosmetykach anti-aging (Lamer E., Chwała C. i in., 2012).
1.1 Budowa morfologiczna alg
Algi należą do glonów. Można je spotkać w morzach, oceanach, rzekach i jeziorach wszystkich kontynentów. Wyróżniamy kilka rodzajów. Mogą tworzyć bardzo duże wielokomórkowe plechy lub być jednokomórkowcami. Występują formy przytwierdzone do podłoża, takie, które tylko na nim leżą czy też swobodnie pływają w toni wodnej. Często mają imponujące rozmiary, osiągające nawet kilka metrów (Jabłońska. K.,2012). Ogromną zaletą tych glonów jest zdolność do pochłaniania różnych substancji z otoczenia. Mają szerokie spektrum działania. Do celów kosmetycznych algi są specjalnie hodowane w bardzo czystych zbiornikach wodnych. W Japonii, Kalifornii i na Hawajach mieszczą się ich największe hodowle (Molski M., 2009). Są bardzo cenionym surowcem kosmetycznym, z którego uzyskuje się wartościowe dla naszej skóry czynne składniki. Po odpowiednim przetworzeniu mogą stanowić samodzielny preparat w postaci maski. Najbardziej cenne w składniki odżywcze są algi morskie (Kaniewska M.,2011). Algi najczęściej stosowane w przemyśle kosmetycznym to:
- Morszczyn pęcherzykowy (Fucus vesiculosus)-brunatnica, która zawiera znaczne ilości kwasu alginowego, laminarynę. Częstą znajdziemy ją w składnie kremów wyszczuplających (Kaniewska M.,2011).
- Listownica palczasta (Laminaria digitala)- poza witaminami i proteinami zawiera laminaryny jod a także fukoidyny. Skłaniki te poprawiają komórkową przemianę materii, co sprawia, że wykorzystuje się ją do produkcji preparatów antycellulitowych i wyszczuplających (Kaniewska M.,2011).
- Listownica cukrowa (Laminaria saccharine)- ten glon jest źródłem kwasy alginowego (Kaniewska M.,2011).
- Chrzęścica kędzierzawa (Chondrus crispus)- zawiera karagen i agar-agar czyli polisacharydy, oprócz tefo jest źródłem witaminz grupy B i witaminy C (Kaniewska M.,2011).
- Alaria jadalna (Alaria esculenta)- zawiera znaczne laminaryny, jodu a także fukoidyny
i związków alginowych (Kaniewska M.,2011). - Spirulina pacifica (Spirulina pacifica)- zawiera znaczne ilości witaminy E. jest cennym źródłem niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych i aminokwasów, które są niezbędnym elementem przy budowie włókien kolagenowych i elastycznych. Spotkamy ją w składzie masek mających na celu spowolnić procesy starzenia skóry (Kaniewska M.,2011).
- Ulwa sałatowa (Ulva lactuca)- sałata morska jest źródłem białka o zbliżonej budowie do elastyny, aosainy, polisacharydów i aminokwasów. Składniki te ochraniają skórę przed wysychaniem, ponieważ tworzą na jej powierzchni film ochronny (Kaniewska M.,2011).
- Wielkomorszcz gruszkowaty (Macrocystis pyriferae)- bogaty jest w alginiany
i wykorzystywany do produkcji mydeł (Kaniewska M.,2011).
Najczęściej stosowaną w kosmetyce algą jest Dunallia salina, ma ona właściwości antyrodnikowe i przeciwutleniające (Marie-Claude Martini, 2007).
Występują trzy główne grupy alg klasyfikowane ze względu na zabarwienie:
- algi zielone- tę grupę stanowią zielenice, ramienice i eugleniny, barwnikiem ich plechy jest zielony chlorofil
- algi brązowe- chryzolity, tobołki, brunatnice, zawierają barwniki takie jak: zielony chlorofil, żółty ksantofil i brunatną fukoksantynę
- algi czerwone- krasnorosty, ich barwnikiem jest czerwona fikoerytryna (Frąc M., 2009).
1.2 Składniki aktywne alg
Do najważniejszych substancji czynnych które wchodzą w skład alg należą m.in.: białka, alkohole, lipidy, barwniki polisacharydy, polifenole, fitoestrogeny, enzymy, witaminy a także składniki mineralne (Kaniewska. M.,2011).
Algi są bardzo bogate w proteiny. Zawierają dużą ilość aminokwasów, które są budulcem dla komórek, zaś aminokwasy są jednym ze składników naturalnego czynnika nawilżającego (NMF). Tworzą na skórze film, dzięki niemu jest ona jedwabiście gładka. Nasz organizm nie jest z wstanie wyprodukować aminokwasów egzogennych, dlatego są one cennym składnikiem. Aosaina to białko, zapobiega ono destrukcji włókien elastynowych poprzez hamowanie aktywności enzymu elastazy (Jabłońska. K., 2012). Białko to jest najlepiej poznaną proteiną zawarta jest m.in. w Ulwie sałatowej (Ulva lactuca). Pośród aminokwasów należy wyróżnić argininę, asparaginę, lizynę, glicynę, serynę i prolinę. Ten ostatni aminokwas jest niezbędnym składnikiem w produkcji kolagenu (Kaniewska M.,2011).
Kolejną substancją czynną, która wchodzi w skład alg jest alkohol. Sobritol sprzyja zachowaniu odpowiedniego nawilżenia skóry gdyż zmniejsza przeznaskórkową utratę wody. Działanie bakteriostatyczne i nawilżające posiada mannitol. Normalizuje wydzielanie gruczołów łojowych, dzięki tej właściwości jest przydatny do pielęgnacji skóry trądzikowej
i tłustej (Kaniewska M.,2011).
W algach znajdują się także lipidy. Spełniają istotną rolę w ochronie naskórka, działają przeciwzapalnie i regenerująco. W skład alg wchodzą miedzy innymi: kwas arachidonowy, eikozapantaenowy, linolowy i gamma-linolenowy (Jabłońska. K.,2012).
Algi bogate są w pigmenty np. beta-karoten. Jest doskonałym antyoksydantem, który ma wpływ na funkcjonowanie skóry, zapewnia ochronę przeciwsłoneczną (Jabłońska. K.,2012).
W skład alg wchodzą węglowodany. Dobrze znanym składnikiem, w który bogate są algi, jest kwas hialuronowy. Podobnym, jeśli chodzi o właściwości i budowę, mukopolisacharyd jest siarczan chondroityny. Z tych wodorostów pozyskać możemy także sorbitol i mannitol, który posiada właściwości bakteriobójcze. Są to alkohole cukrowe, czyli połączenie węglowodanów i alkoholu. Najlepiej sprawdzają się przy pielęgnacji tłustej skóry, gdyż regulują również pracę gruczołów łojowych. Węglowodanem stosowanych do zagęszczania kosmetyków jest kwas alginowy. Na konsystencję produktu ma wpływ także agar, zapobiega on także wysychaniu kosmetyku. Do nabycia w sklepach występuje w postaci proszku, który po zmieszaniu z wodą tworzy żel. W algach znajdziemy także czynne składniki o działaniu wyszczuplającym i antycellulitowym np. laminaryna i fukoidyna. Dzięki temu, że pobudzają krążenie krwi i limfy wspomagają procesy metaboliczne. Karageniany, stosowane jako zagęstniki wpływają również na nawilżenie produktu. (Jabłońska. K.,2012)
Słona woda mórz i oceanów jest bogata w składniki mineralne, wchłaniają je rośliny dzięki czemu są bogatym źródłem mikro- i makroelementów. W algach (szczególnie morskich) znajdziemy znaczne ilości soli mineralnych (Kaniewska M.,2011). W tworzeniu enzymów, hormonów i białek biorą udział mikroelementy, dlatego są bardzo istotne. W algach znajdziemy: brom, jod, kobalt, żelazo, mangan i cynk, który jest najczęściej wykorzystywany, ponieważ reguluje wydzielanie sebum. Ważną rolę w ochronie naskórka spełnia miedz. Cennym pierwiastkiem jest mangan, który spełnia funkcję filtru UV, chroni skórę przed atakiem wolnych rodników, bierze także udział w procesie produkcji melaniny, czyli barwnika odpowiadającego za pigmentację skóry. Pierwiastki takie jak wapń, magnez, potas są najważniejszymi makroelementami. Właściwości regeneracyjne posiada wapń, nadaje się on do pielęgnacji skóry suchej i zniszczonej. Magnez, działa bardzo podobnie. Jest składnikiem przeciwrodnikowym, czyli ochrania skórę. Świetnym nawilżaczem jest potas, oddziałuję na jej bilans osmotyczny (Jabłońska. K.,2012).
Algi nasycone są duża ilością witamin. Możemy w nich znaleźć witaminy z grupy B, witaminę D, K, E, C, A. W niektórych algach znajdziemy dwadzieścia razy więcej witaminy A niż w marchewce. Retinol, czyli witamina A, przynosi doskonałe rezultaty w pielęgnacji skóry dojrzałej. Działa odmładzająco, gdyż stymuluje procesy związane z podziałem komórkowym i pobudza skórę do pracy. Ryboflawina, czyli witamina B2, reguluje gospodarkę hormonalną. Kwas pantotenowy, witamina B5, zapobiega wypadaniu włosów. Pirydoksyna, witamina B6, wpływa na wydzielanie sebum. Witamina C jest aktywatorem syntezy kolagenu, dzięki czemu poprawia jakość tkanki łącznej. Witamina E, inaczej zwana tokoferolem działa regeneracyjnie i utrzymuje w odpowiednim stanie kolagen czy elastan, chroni także skórę przed wolnymi rodnikami. (Jabłońska. K.,2012)
Polifenole, to związki o charakterze antyoksydantów. Ich zadaniem jest ochrona skóry przed szkodliwym działaniem wolnych rodników, a także zapobiegają wczesnemu starzeniu się (Kaniewska M.,2011).
Dysmutaza ponadtlenkowa, to enzym, który występuje w ludzkim organizmie, jest on naturalnym antyoksydantem (Kaniewska M.,2011).
Fitoestrogeny to grupa substancji działająca podobnie do żeńskich hormonów płciowych- estrogenów. Mają zbawienny wpływ na ukrwienie skóry, pobudzają jej regenerację, przyczyniają się do większej produkcji kwasu hialuronowego, działają odmładzająco, więc są ważnym składnikiem kremów przeciwzmarszczkowych (Kaniewska M.,2011).
Omega plankton jest bogatym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych szeregu omega-3. Kwasy omega-3 biora udział w tworzeniu ceramidów, chronią skórę przed utrata wilgoci, łagodzą podrażnienia, są zmiataczami rodników. Omega plankton wchodzi w skład kosmetyków do pielęgnacji skóry, a w szczególności skory narażonej na szkodliwe oddziaływanie środowiska np. toksyn, promieniowania UV (Lamer E., Chwała C. i in., 2012).
1.2.1 Kwasy urynowe
Kwasy urynowe są to pochodne monosacharydów i powstają przez utlenianie grupy alkoholowej heksoz. Kwasy te maja właściwości redukujące i nie ulegają fermentacji. Wśród roślin kwasy urynowe są rozpowszechnione zwłaszcza w kwaśnych polisacharydach (śluzach, gumach, pektynach). Należy do nich kwas znajdujący się w ścianach komórkowych glonów (alg)- kwas D-mannurowy. Kwas ten powstaje z D-mannozy i wchodzi w skład polisacharydu- kwasu alginowego. Kwas alginowy obficie występuje w niektórych gatunkach algo z klasy Brunatnic. W kosmetykach kwas alginowy ma działanie nawilżające i ochronne na skórę, a także jako substancja zagęszczająca służy do regulowania konsystencji produktów kosmetycznych (Lamer E., Chwała C. i in., 2012).
1.2.2 Galaktany
Galaktany maja bardzo duże znaczenie w fitoterapii i kosmetyce. Polisacharydy te, czyli polimery D- lub L-galaktozy, występują jako składniki ścian komórkowych glonów (Krasnorostów, Brunatnic). Z glonów otrzymuje się galaktany: agar-agar (agar) i karagen (karagenina). Agar-agar otrzymuje się przez ekstrakcje gorącą wodą wybielonych na słońcu krasnorostów z rodzajów: Gelidium, Gracillaria, Eucheuma, które występują w oceanach Spokojnym, Indyjskim i Atlantyckim. Agar po wysuszeniu ma postać pasm, bryłek, płatków lub proszku. W zimnej wodzie pęcznieje, a po ogrzaniu do temp. Około 100 stopni C rozpuszcza się, a po ochłodzeniu do temp. Poniżej 50 stopni C tworzy galaretę. Zawiera około 90% polisacharydów, 20% wody i 4-5% składników mineralnych. W kosmetyce agar jest stosowany jako środek poprawiający rozsmarowywalność, zagęszczający i żelujący (Lamer E., Chwała C. i in., 2012).
Karagen surowy to wysuszone i wybielone plechy glonów- krasnorostów (Chondrus crispus i Gigartina mamillosa), z których wyługowuje się goracą wodą mieszaninę karagenin w postaci soli potasowej lub magnezowej.Wyługowana z karagenu karagenina rozpuszcza się w gorącej wodzie, a po ochłodzeniu tworzy żel. W kosmetyce w odniesieniu do skóry związki te pełnią funkcje osłonową i ochronną, a także świetnie ją nawilżają. W przemyśle kosmetycznym karagenianów używa się w kosmetykach pielęgnacyjnych, działających powlekająco i ochronnie na skórę, łagadzących podrażnienia skóry suchej np. po nadmiernym opalaniu się (Lamer E., Chwała C. i in., 2012).
1.3 Zastosowanie alg
Glony mają wszechstronne działanie kosmetyczne dzięki temu, że zawierają ogromne bogactwo różnorodnych substancji czynnych. Zawierają spore ilości niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych oraz węglowodanów, które tworzą film ochronny na powierzchni skóry. Sprawia to, że osłaniają ją przed niekorzystnym działaniem czynników atmosferycznych i zbyt dużą utrata wody. Dzięki swoim właściwością poprawiają mikrokrążenie i wspomagają komórkową przemianę materii, powoduje to skuteczne wyniki
w kuracji antycellulitowej i wspomaga w walce z otyłością. Podobne działanie ma jod, zawarty jest w substancjach śluzowych alg. Algi hamują procesy zapalne dzięki właściwością przeciwbakteryjnym, przeciwutleniającym i przeciwwirusowym. Dostarczając skórze niezbędnych aminokwasów i protein, odżywiają ją, regulują wydzielanie sebum, napinają skórę a także chronią ją przed odwodnieniem. Zawierają naturalne filtry przeciwsłoneczne dzięki czemu chronią nas przed działaniem UV (Kaniewska M., 2011). Nic, więc dziwnego, że wchodzą w skład peelingów, kosmetyków do kąpieli, toników czy balsamów. Są obecne także w kosmetykach kolorowych dzięki zawartości pigmentów.
Algi dzięki swoim właściwością stosowane są przy produkcji leków. Wodorosty te stosuje się w celu oczyszczenia jelit, wspomagają przemianę materii, wykorzystywane są w walce ze schorzeniami kobiecymi i reumatycznymi, potrafią zapobiegać osteoporozie, regulują także poziom cukru we krwi (Jabłońska K.,2012).
Warto zwrócić uwagę na właściwości alg słodkowodnych, które, obok gatunków morskich, również są źródłem wielu substancji biologicznie czynnych. Obecnie przemysł farmaceutyczny i kosmetyczny jest zdominowany przez surowce pochodzące z alg morskich. Jednak wzrost zanieczyszczenia środowisk morskich może doprowadzić do zwiększenia zainteresowania algami słodkowodnymi jako surowcami o wysokiej jakości i aktywności biologicznej (Szchroeder G., Messyasz B. i in., 2013).
Immobilizacja przez kap¬sułkowanie funkcjonalnych i wartościowych związków jest obszarem zainteresowań również w kierunku produkcji tzw. „żywności wzbogaconej”. Dzięki temu możemy zaopa¬trywać się w produkty spo¬żywcze, w których dodatkowo występują niezbędne do pra¬widłowego funkcjonowania witaminy i mikroelementy. Furcellaran jest anionowym polisacharydem siarczanowym pozyskiwanym z czerwonych alg Furcellaria lumricalis, który wydaje się być obiecującym biomateria¬łem do kapsułkowania, gdyż jest nietoksyczny, biodegra¬dowalny i biokompatybilny, a wydajność kapsułkowania, jaką udało się osią¬gnąć przy pomocy tego materiału sięgała 97% (Laos K., 2007). Drugi rodzaj immobilizacji polega na „zamykaniu” komórek w materiałach włóknistych lub porowatych. W metodzie tej wyróżnia się pułapkowanie oraz zamykanie wewnątrz membran półprzepuszczalnych. Alginian jest kopolimerem kwasu ß-D-mannurowego i α-L-guluronowego, uzyskanym metodą ekstrakcji z brązowych alg Phaeophyceae. W obecności kationów dwuwartościowych Ca2+ (Bonin S., 2008). Kwas alginianowy tworzy porowaty żel, idealny do kolonizacji i uzyskania dużego stężenia biomasy w nośniku. Matrycę polimeru uzyskuje się przez żelowanie w łagodnych warunkach, co umożliwia zamknięcie komórek
z minimalną utratą ich aktywności. Najpowszechniej stosowana technika to zawieszanie komórek w alginianie sodu i wkraplanie tej mieszaniny do roztworu chlorku wapnia, w ten sposób otrzymuje się porowate kulki z uwięzionym biokatalizatorem, biomasą mikroorganizmów lub białkiem enzymatycznym (Bonin S., 2008).
1.4 Formy i metody przetwarzania alg
Znając ich wartość dla współczesnej kosmetyki, poszczególne firmy prześcigają się
w sposobach zapewnienia produktu jak najlepszej jakości. Proces „obróbki” technologicznej rozpoczyna się już od momentu połowu. Niejednokrotnie firmy kosmetyczne nie skupują surowca od firm zewnętrznych, tylko same zajmują się połowem. Dzięki temu mogą decydować o wyborze najlepszego do tego miejsca. Związane jest to często z większymi kosztami, ale firmy mają pewność, że zapewniają bogaty w składniki czynne i czysty ekologicznie surowiec. Duże znaczenie ma również pora roku, w czasie, której dokonuje się połowu. Niektóre koncerny kosmetyczne wybierają do tego celu tylko określone dni, np. okres zrównania dnia z nocą, kiedy to algi mają największą zawartość minerałów
i pierwiastków śladowych. Kolejnym krokiem w tym procesie jest suszenie alg. Do niedawna suszono je na słońcu, następnie mielono. Okazało się jednak, że jeśli nawet duża ilość substancji czynnych zawartych w algach nie ginie podczas tego procesu, to jednak uzyskany produkt z czasem traci swe właściwości. Zaczęto poszukiwać innych metod suszenia, tak aby produkt końcowy zachował pełną gamę składników aktywnych (Błaszczyk-Czyż A., 2011).
Algi pojawiają się w różnych formach. Są jednym z nielicznych surowców, który po przetworzeniu może być stosowany, jako samodzielny preparat kosmetyczny, stosowany jako maska. W wyniku skomplikowanych procesów technologicznych otrzymuje się różne formy alg gotowych do korzystania.
Pierwsza to algi mikronizowane- powstają w następujący sposób: najpierw zostają wysuszone, zmielone następnie przeniesione do bębnów. W nich po wpływem zmienionego ciśnienia a także niskiej temperatury pękają ściany komórek glonów. W wyniku tego procesu zostają uwolnione substancje aktywne. Kolejnym krokiem jest zebranie ich
w formie proszku, który jest gotowym produktem do użytku. Po dodaniu wody do alg mikronizowanych pęcznieją (Kaniewska M., 2011).
Kolejny rodzaj przetwarzania to liofilizacja. Jest to suszenie sublimacyjne (sublimacja – proces zmiany stanu skupienia ze stałego w gazowy pomijając stan ciekły), odbywa się
w temperaturze niższej niż 0 ºC przy bardzo obniżonym ciśnieniu. W procesie liofilizacji najpierw surowiec zostaje zamrożony w temperaturze do 40- -50 ºC poniżej zera. Dzięki temu giną substancje powodujące fermentowanie naturalnego produktu, bakterie chorobotwórcze oraz pleśnie. Następnie woda w postaci kryształków lodu zostaje odparowana w komorach próżniowych. Ostatnim etapem procesu jest końcowe dosuszenie, odbywające się
w temperaturze 40-50 ºC. Liofilizacja jest jedyną do tej pory znaną metodą pozwalającą otrzymać wysuszony produkt końcowy, który praktycznie nie różni się od świeżego. Z tą różnicą, że tak spreparowany może przetrwać w każdych warunkach, zachowując wartości odżywcze i strukturę komórkową (Błaszczyk-Czyż A., 2011). Algi są najpierw mrożone
a następnie rozdrabniane. Kolejnym etapem jest odciągnięcie wody w warunkach niskiego ciśnienia. W ten sposób powstaje miałki proszek, który jest gotowy do użytku. Algi liofilizowane są bardziej wartościowe od mikronizowanych, gdyż pomija się etap suszenia,
w czasie którego może dojść do ubytku niektórych cennych składników aktywnych (Kaniewska M., 2011). Po dodaniu wody do tak otrzymanego proszku uzyskujemy plastyczną maskę alkową, która zastyga w krótkim czasie. Maska taka często wzbogacana jest
o składniki aktywne (Jabłońska K., 2012). Algi suszone taką metodą w pełni zachowują swoje pierwotne właściwości organoleptyczne a także wartości biologiczną i odżywczą (Błaszczyk-Czyż A., 2011).
Spotykamy algi suszone w całości. W takiej postaci stosuje się je do okładów na ciało
w zabiegach rehabilitacyjnych wykorzystujących wodę, czyli balneoterapii, a także
w herbatkach. Istnieją też ekstrakty wodne, są to wody o różnej wartości pH i temperaturze (Jabłońska K.,2012).
Kolejną znaną formą są ekstrakty rozpuszczalnikami niepolarnymi. Jest to wyodrębnienie lipidów i witamin odpowiednim rozpuszczalnikiem, którym może być np. heksan, olej roślinny, eter czy dwutlenek węgla. Przy użyciu ciśnienia w taki sposób można uzyskać ampułki (Jabłońska K.,2012).
- Algi stosowane są także w formie cytofiltratów bardzo bogatych m.in. w:
oligoelementy, siarkę, miedź - Cystynę, a także metioninę
- witaminy takie jak: B1,B2,B6,C A, E, β-karoten ( Martini M-C, 2007).
Z wybranych w specjalny sposób alg norweskich wykonuje się tabletki i mączkę zwaną Vitalia. Organizacja do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa ONZ (FAO) uznała, że utworzenie adekwatnej ilości plantacji alg w dużym stopniu może zmniejszyć brak protein, który występuje na całym świecie. Z pewnego jeziora w Meksyku o powierzchni 3 ha uzyskuje się każdego dnia tonę alg. Możną sądzić, że w przyszłości algi mogą rozwiązać problem głodu, który zagraża światu (Rudowska I., 1974).
Algi mogą być przyjmowane doustnie, w formie suplementów uzupełniających dietę lub w celu poprawiania stanu naszej skóry. Ampułki produkuje się z różnych odmian alg. Zawarte w nich proteiny i mikroelementy w wyniku ekstrakcji zostają oczyszczone,
a następnie zagęszczone do formy koncentratu. Algi zalecane są także dla osób z problemami alergicznymi, ponieważ posiadają zdolność wiązania radioaktywnego strontu, baru i kadmu, dzięki czemu zapobiegają wnikaniu jonów tych metali do przewodu pokarmowego (Dylewska- Grzelak J., 1999).
BIBLIOGRAFIA:
Błaszczyk-Czyż A. 2011. ALGI- kosmetyczny hit. Cabines 25: 16
Bonin S. 2008. Mikroorganizmy immobilizowane [w:] Agro przemysł, nr 6
Frąc M., Tys- Jezierska S., Tys J. 2009. Algi- energia jutra (biomasa, biodiesel) [w:] Acta Agrophysica, nr 13
Jabłońska K. 2012. W: Raabe J. Oblicza kosmetologii. Spółka Wydawnicza. Warszawa
Kaniewska M. 2011. Kosmetologia podstawy. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Warszawa
Lamer- Zarawska E., Chwała C., Gwardys A. 2012. Rośliny w kosmetologii i kosmetologii przeciwstarzeniowej. Wydawnictwo PZWL. Warszawa
Laos K. 2007. Innovative Food Science & Emerging Technologies, nr 8
Lasoń E., Ogonowski J. 2008. Kapsułkowanie w przemyśle spożywczym [w:] Techniki i metody, nr 3
Martini M-C. 2007. Kosmetologia i farmakologia skóry. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa
Molski M. 2009. Chemia piękna. Wydawnictwo PWN. Warszawa
Pylewska- Grzelakowska J. 1999. Kosmetyka stosowana. Wydawnictwo szkolne i edukacyjne. Warszawa
Rudowska I. 1974. Kosmetyka lekarska. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich. Warszawa
Szchroeder G., Messyasz B., Łęska B., Fabrowska J., Pikosz M., Rybak A. 2013. Biomasa alg słodkowodnych surowcem dla przemysłu i rolnictwa [w:] Przemysł chemiczny, nr 92
AUTORZY ARTYKUŁU: Natalia Maślak, Natalia Wąsiewicz