Kiedy usłyszałem w pierwszym czytaniu głos Anioła, który zawołał “donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu, moc niszczenie wszystkiego: “Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom”, przypomniałem sobie zdanie, którego tutaj nie ma, ale które jest w sercach nas wszystkich: “Ludzie zdolni są to uczynić, lepiej od was”. My bardziej aniżeli aniołowie potrafimy wyrządzić szkodę ziemi, “. I to czynimy! Niszczymy Stworzenie, życie, kultury, wartości, nadzieję. Jak bardzo potrzebujemy Bożej mocy, aby opieczętował nas swoją miłością i swoją mocą, aby powstrzymać ten szalony wyścig zniszczenia. Zniszczenia tego wszystkiego, co On nam podarował; najpiękniejszych dzieł, które stworzył dla nas po to, abyśmy je rozwijali, przyczyniali się do ich wzrostu, dla przyniesienia owoców. Kiedy w zakrystii oglądałem zdjęcia sprzed 71 lat (papież odnosi sie do bombardowań Rzymu, jakie dotknęło również tę część, na której znajduje się cmentarz), pomyślałem: “To było straszne, bardzo bolesne. Ale to jest nic w porównaniu z tym, co dokonuje się dzisiaj”. Człowiek zawłaszcza sobie wszystko, uważa się za Boga, za króla. A wojny? Wojny, które wciąż trwają, nie po to, aby zasiewać ziarna życia, ale by niszczyć. To jest przemysł zniszczenia. To także system życia, który wyrzuca te przedmioty, których nie da się naprawić. I tak wyrzuca się dzieci, starców i młodych bez pracy… Tego zniszczenia dokonała kultura odrzucenia. Odrzucane są (całe) narody… To jest pierwszy obraz, jaki przyszedł mi na myśl, słuchając pierwszego czytania.
Drugi obraz w tym samym czytaniu. Oto “wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków..”.Narody, ludzie… Nadchodzą chłody, ci ubodzy, którzy muszą uciekać, by ocalić własne życie, uciekać z domu, ze swojego kraju, ze swych wiosek, na pustynię… I żyją pod namiotami, cierpią chłód, bez lekarstw, odczuwają głód. Bo człowiek-bóg przywłaszczył sobie stworzenie, wszystkie te piękne rzeczy, które Bóg dla nas stworzył. A kto płaci rachunek? Oni! Maluczcy, ubodzy, ci, którzy osobiście doświadczyli odrzucenia. To nie jest jakaś odległa historia. To dzieje się dzisiaj. “Ale ojcze, to daleko stąd….”. To dzieje sie także tutaj. We wszystkich częściach (świata). To dzieje się dzisiaj. Powiem więcej: wydaje się, że ci ludzie, te wygłodniałe dzieci, chorzy, nic nie znaczą, jakby był to inny gatunek, jakby nie byli ludźmi! I ten tłum jest przed Bogiem i błaga: wybaw nas, prosimy, udziel nam pokoju, daj nam chleba, pracy…. Prosimy za dzieci i dziadków, za młodzież, by otrzymała godną pracę”. Są prześladowani za wiarę…. “. “A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli? – To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili”. I dzisiaj, bez żadnej przesady, dzisiaj w dniu Wszystkich Świętych, pragnę, abyśmy pomyśleli o tych wszystkich nieznanych świętych. Grzeszni jak my, bardziej niż my, ale których zniszczono (wyrządzono krzywdę). A ten wielki tłum, który przychodzi z wielkiego ucisku: większość ludzkości doznaje dziś ucisku. A Pan Bóg uświeca ten lud, grzeszny jak my, ale uświęca go w ucisku.
I na koniec, trzeci obraz. Bóg. Pierwszy obraz to zniszczenie; drugi ofiary; trzeci Bóg. Bóg: “obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi – usłyszeliśmy w drugim czytaniu – ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest, tzn. nadzieja”. I to jest to błogosławieństwo Boże, które nam jeszcze towarzyszy: nadzieja. Nadzieja, że Bóg zlituje nad swym ludem, nad tymi, którzy doświadczają wielkiego ucisku. A także, że zlituje sie nad tymi, którzy powodują zniszczenie, by się nawrócili. I w ten oto sposób wzrasta świętość Kościoła, z tymi ludźmi, z nami, którzy zobaczymy Boga takim, jaki jest. A jaka winna być nasza postawa, jeśli chcemy włączyć sie w ten naród i iść ku Ojcu na tym świecie zniszczenia, wojen, ucisku? Naszą postawą, jak słyszeliśmy w Ewangelii jest postawa Błogosławieństw. Tylko ta droga doprowadzi nas do spotkania Boga. Tylko ta droga uchroni nas od zniszczenia, dewastacji ziemi, dzieła stworzenia, moralności, historii, rodziny, wszystkiego. Tylko ta droga: przyniesie nam trudności, eh? Przyniesie nam problemy. Prześladowanie. Ale tylko ta droga poprowadzi nas do przodu. I w ten sposób ten lud, który tak wiele cierpi z powodu egoizmu niszczycieli, naszych braci niszczycieli, ten lud kroczy do przodu przy pomocy Błogosławieństw, z nadzieją odnalezienia Boga, spotkania się z Nim twarzą w twarz, z nadzieją bycia świętymi w tym momencie ostatecznego spotkania się z Nim.
Niech Pan nas wspomaga, da nam łaskę nadziei a także odwagi wyjścia z tego wszystkiego, co powoduje zniszczenie, relatywizm życia; co powoduje wykluczenie z pośród innych, wartości, tego wszystkiego, co otrzymaliśmy od Boga, pokoju. Niech nas wyzwoli od tego i udzieli łaski kroczenia z nadzieją znalezienie się pewnego dnia twarzą w twarz z Nim. A ta nadzieja, bracia i siostry nie zawodzi.