Dobry copy nie może obejść się bez znajomości narzędzia, którym operuje na co dzień, a więc alfabetu.
O ile reguły języka polskiego wydają się być dość zawiłe i mogą stanowić problem dla cudzoziemca, o tyle historia pisma jest wspólna dla wszystkich mieszkańców ziemi.
Jego początki nie są już chyba dziś możliwe do ustalenia. Jedyne co można o nich powiedzieć to to, że proces ten odbywał się dość niezależnie w rożnych zakątkach świata, które niegdyś nie miały ze sobą żadnego kontaktu.
Za jeden z najwięcej liczących sobie lat artefaktów, który da się jednoznacznie zaklasyfikować jako pismo, uznać należy bez żadnych wątpliwości wątpienia znalezioną na terytorium Rumunii w miejscowości Tărtării (chodzi o tak zwana kulturę Vinča) tabliczkę oraz taki sam artefakt z terenów dzisiejszej Grecji z miejscowości o nazwie Dispilo – oba datuje się na okolice pięciu tysięcy trzystu lat przed naszą erą.
Zupełnie oddzielną grupę znalezisk stanowią rzeczy pochodzące z Chin. W tym przypadku ciekawostką jest, iż niektórzy uczeni sadza, że najstarsze ich okazy mają nawet ponad osiem tysięcy lat! Należy jednak zauważyć, iż opisane znaleziska nie są bezpośrednimi dowodami na istnienie w tych czasach pisma ale raczej świadczą o wykształcaniu się pewnego zestawu symboli za pomocą których ówcześni ludzie się komunikowali. Co ciekawe, za ich pomocą nie dałoby się jednak zapisać żadnej złożonej wypowiedzi w formie zdania.
Najstarszymi i potwierdzonymi naukowo systemami znaków, dzięki którym takową informacje można już było przekazać, są hieroglify egipskie oraz sumeryjskie pismo klinowe ale także nierozszyfrowane do dziś pismo cywilizacji doliny Indusu oraz kreteńskie pismo hieroglificzne. Pismo ogamiczne, a także Majów pojawiło się znacznie później, jednak całkowicie niezależnie od przed chwila wspomnianych, stąd tez i ich różną specyfika oraz mechanizmy działania.
Jako pierwsze pismo stosujące zapis alfabetyczny (właściwie abdżadowy) zaklasyfikowano pismo fenickie, które powstało w okolicach jedenastego wieku przed naszą erą. To właśnie ono stanowi pień, z którego wyrastają w większości wszystkie współcześnie używane systemy piśmiennicze. Zauważyć jednak należy, iż niektóre z nich powstały w wyniku ewolucji alfabetu fenickiego i nalezą do grupy reprezentującej tak zwany typ sylabiczno-alfabetyczny – należy do niego pismo greckie, hebrajskie, arabskie, gruzińskie, ormiańskie, a także etiopskie. Tutaj należy również zlokalizować pisma indyjskie oraz rodzaje pism z południowo-wschodniej Azjil.
Obecnie na świecie istnieje już tylko jedno pismo nie mające korzeni w fenickim – chińskie. Dla ścisłości należy dodać, iż spokrewnione z nim systemy (takie jak kanji), a także stworzony sztucznie hagul (związany z językiem koreańskim) również nalezą do tej grupy (niefenickich).
Ciekawostką jest fakt, iż do tej pory naukowcy nie ustalili czy używany przez naszych „bratanków” Wegrów rowasz, a także pisma słowiańskie (praprzodek głagolicy) wzorowane były na starszych metodach zapisu czy tez powstawały samodzielnie.
Dobry i świadomy copy powinien bowiem wiedzieć, skąd wywodzi się narzędzie jego pracy – język – bo historia jego jest fascynująca i nie tak jednoznaczna jak wydaje się wielu.