JustPaste.it

dobre książki fantasy

W dobrych książkach fantasy wszystko jest możliwe, ponieważ rządzi w nich magia, która potrafi także zmieniać nasz rzeczywisty świat.

W dobrych książkach fantasy wszystko jest możliwe, ponieważ rządzi w nich magia, która potrafi także zmieniać nasz rzeczywisty świat.

 

Mamy różne gusty, odmienne upodobania, ale literatura fantasy dla wielu miłośników tego gatunku, staje się odskocznią od teraźniejszości, ucieczką w świat nieskrępowanej niczym wyobraźni.

Mity i legendy, czyli o literackich inspiracjach
Dobre książki fantasy czerpią inspiracje z mitów, legend i podań, z różnych okresów historii i kultur.
Odnajdujemy w nich czytelne odwołania do motywów, które istniały już setki lat temu. Nawiązują chociażby do mitologii greckiej, irlandzkiej i germańskiej, ale z równie dobrym skutkiem czerpią z doświadczeń lat późniejszych.

orly-i-wrony-d-iext24025032_small.jpg



„Orły i wrony”
W świecie przedstawionym  książki zatytułowanej „Orły i wrony” J.M.R. Michalskiego dominuje fantastyka. Podobnie jak w średniowiecznych pieśniach, autor opisuje liczne walki.  Motorem napędowym akcji utworu są dzieje rodu Baszowieckich oraz Rucksenbergów. Zarówno obywatele, jak i żołnierze zostali uwikłani w toczące się pomiędzy nimi spory obfitujące w dworskie intrygi, podstępy, pożogi. Bohaterowie (niczym Kmicic i Wołodyjowski) stają do licznych pojedynków na szable, które decydują o życiu i śmierci. Pojawia się także motyw skarbu.

Czas i przestrzeń
Akcja utworu przenosi nas do średniowiecza, jednak sądząc po sposobach walki, jest to schyłkowy okres tej epoki. W książce J.M.R. Michalskiego rozwój fabuły koncentruje się na opisie i przebiegu walk, które są krwawe, momentami wręcz zbyt drastycznie i turpistycznie opisywane.
Warto przy tym jednak podkreślić, że autorowi nie brakuje rozmachu i zacięcia wojennego. Trzeba być dobrym strategiem, mieć odpowiednie przygotowanie teoretyczne, żeby szczegółowo przedstawiać walki.

Postacie główne i drugoplanowe
Nie ulega wątpliwości, że narrator zna się na psychice ludzi i doskonale tę wiedzę wykorzystuje. Charaktery postaci, pomijając ich romanse i intrygi, są czytelne, ale nie przerysowane. Autor zadbał bowiem o to, żeby były autentyczne.