Czasami jesteśmy jak niewidomi,mając oczy nie widzimy otaczającego nas świata wokół nas.Zatrzymujemy się jak na stopie w pewnym momencie naszego przemierzania ścieżkami życia.Niby stoimy i mamy czas na dostrzeganie otoczenia  to zapierdalamy wzrokiem w tak zaślepionym kierunku,że nie potrafimy dostrzec potrzebnych chwil wyciągnięcia ręki tym który mogą nas potrzebować.Czasem egoistyczne postępowanie rani tych którym podanie ręki,prosty gest może dać więcej szczęścia niż sobie wyobrażamy.Zatrzymać siś,przystopować,zauważyć.Niby tak niewiele ale wielu nie potrafi tego zrobić by im przysłowiowa korona nie spadła z głowy...