Supernowa
Gwiazda Betlejemska była kometą, albo supernową. Tak uważają historycy, astronomowie i bibliści.
O kometach pisałem przy okazji innej wigilii. Tym razem napiszę o gwiazdach nazywanych supernowymi.
Widoczne gołym okiem gwiazdy nowe rzadko pojawiają się na nieboskłonie. Supernowe są gwiazdami pojawiającymi się nagle. Gwiazdami o ogromnej jasności.
Dziś niemal nikt nie patrzy w niebo. Nawet astronomowie i astrofizycy patrzą głównie w ekran komputera.
Kiedyś było inaczej.
Mapę nieba warto było mieć w głowie. Szczególnie potrzebna była tym, którzy podróżowali morzem, albo przez piaszczystą pustynię. - Dlatego w starożytności astronomia i astronawigacja tak bardzo rozwinęła się w Egipcie, na Bliskim Wschodzie i w rejonie Morza Śródziemnego.
Nie było GPS i znajomość astronawigacji umożliwiała dotarcie do celu, a często ratowała życie żeglarzy i uczestników karawan.
Trwałość układu gwiazd była także symbolem stałości i niezmienności praw (zasad) rządzących przyrodą. Symbolem wieczności.
Wszelkie zmiany na niebie budziły lęk i w najlepszym wypadku traktowane były jako wróżba.
Ogromne zainteresowanie zjawiskami występującymi na niebie spowodowało, że o terminach pojawiania się komet i supernowych mamy wiele dokładnych informacji z różnych niezależnych źródeł.
Informacje o dacie narodzin Jezusa z Nazaretu znamy z Ewangelii. Daty nie pokrywają się dokładnie. W zimie pierwszego roku naszej ery nie była widoczna żadna kometa, ani żadna supernowa na terenie Palestyny, Bliskiego Wschodu i basenu Morza Śródziemnego. Kilka lat wcześniej pojawiła się na niebie bardzo jasna supernowa.
Wygląda na to, że opowiadanie o przybyciu do Betlejem trzech króli naprowadzonych przez gwiazdę, jest legendą, ale niezależnie od tego supernowe, to niezwykle interesujące zjawisko.
Istnieje dominująca hipoteza dotycząca przyczyn pojawiania się gwiazd supernowych. Ostatnio obserwowana w Galaktyce supernowa nie spełniała modelu narzuconego przez dominującą hipotezę.
W roku 1987 zaobserwowano wybuch zupełnie innej gwiazdy niż to przewidywała obowiązująca teoria. W związku z tym rozszerzono teorię, uznając, że są dwa rodzaje supernowych.
Jednak zagadnienie jest innego rodzaju.
Obowiązująca teoria uznaje, że pierwiastki „ciężkie”, do których zaliczamy metale, ale także krzem, siarkę i wiele innych spotykanych na planetach, asteroidach, księżycach … powstały podczas wybuchów supernowych. Najstarsze skały na ziemi datowane są na ponad 4 miliardy lat. Skały te składają się, oczywiście, z pierwiastków, którym przypisano pochodzenie związane z wybuchem supernowej.
Ostatnio odkryto wielką ilość planet i układów planetarnych. Każdy układ planetarny związany byłby z przeszłym wybuchem supernowej, gdyby teoria była poprawna.
Tyle, że czasu jest zbyt mało.
Zgodnie z teorią Wielkiego Wybuchu, Wszechświat ma około 13 miliardów lat. Ten czas jest zbyt krótki dla wyjaśnienia powstania ogromnej (dziś jeszcze nieznanej) ilości układów planetarnych.
Gdzie jest błąd?
Big Bang (Wielki Wybuch) jest rozwiązaniem tak zwanego „równania kosmologicznego”. Jednym z wielu możliwych rozwiązań. Najprawdopodobniej, to rozwiązanie jest jedynie modelem podobnym do rzeczywistego przebiegu wydarzeń sprzed miliardów lat.
Adam Jezierski
Przeczytaj : >>> Komety i ciemna materia
...