Wiele kobiet twierdzi, że to właśnie pierwsze trzy miesiące ciąży są najtrudniejsze. Nie mamy jeszcze pewności, co się dzieje z naszym organizmem.
Zmiany hormonalne wprowadzają olbrzymie zamieszanie, zarówno w ciele, jak i w psychice, a do tego jest to okres, w którym zarodek, a potem już płód, nie jest jeszcze całkowicie bezpieczny. To w tym trymestrze dochodzi bowiem do samoistnych poronień. Przyjrzyjmy się zatem bliżej temu, co dzieje się z kobietą i jej dzieckiem w pierwszych kilkunastu tygodniach ciąży…
Dla przypomnienia dodajmy w tym miejscu, że pierwszy trymestr trwa od pierwszego dnia ostatniej miesiączki do 13 tygodnia ciąży (mniej więcej trzy miesiące). Drugi trymestr to okres od 14 do 26 tygodnia. Trzeci od 27 do 40.
0 – 4 tydzień ciąży
Zapłodnione jajeczko kilka dni wędruje przez jajowód do macicy, która już w tym czasie przygotowuje się do przyjęcia zarodka – powoli powiększa się i rozpulchnia. Gdy zarodek (wielkości mniej więcej główki od szpilki) jest już we właściwym miejscu, mama może zaobserwować u siebie niewielkie plamienie (tzw. implementacyjne). Od tej chwili organizm kobiety zaczyna hormonalną rewolucję (produkcja HCG, zwiększone wydzielanie estrogenu i progesteronu). Wszystko po to, aby - z jednej strony zatrzymać tworzenie kolejnych jajeczek, z drugiej natomiast – wytworzyć przyjazne i bezpieczne środowisko dla płodu. Zaczyna powstawać łożysko, pojawia się płyn owodniowy, macica się dalej powiększa, rusza rozwój mózgu, rdzenia kręgowego, serca i układu pokarmowego dziecka. U kobiety pojawiają się pierwsze charakterystyczne objawy ciąży, które mogą – niestety – być bardzo dokuczliwe w tym okresie: zmęczenie, senność, nudności i wymioty, nadwrażliwość piersi, kłopoty z cerą, bóle w podbrzuszu.
5 – 9 tydzień ciąży
Nieprzyjemne objawy ciąży, które pojawiły się w pierwszym miesiącu, utrzymują się zwykle przez kolejne tygodnie, przybierając często na sile. Nudności nie ustępują. Piersi są jeszcze bardziej nabrzmiałe i obolałe. Organizm zaczyna zatrzymywać wodę, co powoduje dyskomfort kobiety. Zmienia się łaknienie. Pojawia się konieczność częstego oddawania moczu, gdyż powiększająca się macica uciska pęcherz. Do tego dochodzą bóle głowy i częste, męczące wahania nastrojów, jako efekt zachodzących cały czas w organizmie zmian hormonalnych. Przyszła mama może odczuwać skurcze w dole brzucha. Zdarzają się również silne napady głodu. Dokuczają problemy z cerą, zaparcia, kłopoty ze snem i nieustanne zmęczenie.
A co u malucha? W piątym tygodniu dziecko może mierzyć już nawet 4 mm. Kształtuje się u niego system trawienny i płciowy, intensywnie rozwija się cały czas układ nerwowy, a serce podejmuje już pracę! Zaledwie tydzień później dziecko ma 6 mm i kształt rogalika. Widać już zawiązki układu oddechowego, pęcherzyki, które staną się oczami, przewody, z których powstaną kanały słuchowe, są zaczątki przyszłych rączek i nóżek, a także naczyń krwionośnych oraz nerek. Drugi miesiąc to czas najbardziej intensywnego wzrostu płodu oraz jeden z najważniejszych okresów ciąży, bo właśnie wtedy różne czynniki zewnętrzne mogą najbardziej zaszkodzić dziecku, zaburzając jego prawidłowy rozwój. Tymczasem… nadchodzi siódmy tydzień i mamy kolejne nowości. Zaczynają się wykształcać organy płciowe. Większość narządów jest już na swoich miejscach. Dziecko waży 1 gram i rośnie o milimetr dziennie! W ósmym tygodniu rozwija się buzia (nosek, wargi, powieki). W maleńkim 15- milimetrowym ciałku zaczyna krążyć krew, powstaje żołądek, płuca i szkielet - cienki jak igiełka! W dziewiątym dziecko waży ok. 4 gramów. Porusza tułowiem i kończynami, czego jeszcze mama nie odczuwa, ale co już widać w badaniu USG.
10 – 13 tydzień ciąży
Trzeci miesiąc to tak naprawdę czas, w którym można już formalnie mówić o płodzie, a nie tylko o zarodku, bo wykształcone są już wszystkie potrzebne do życia narządy, które zaczynają ze sobą współpracować. Mózg rozwija się jak szalony, bo w tempie 250 tys. neuronów na minutę. To robi wrażenie! Wykształcają się już powoli indywidualne rysy twarzy dziecka, które w dziesiątym tygodniu mierzy 4 cm i waży ok. 5 g! Najważniejsze jest to, że maluch w tym okresie jest już znacznie bezpieczniejszy i bardziej odporny na ewentualne negatywne czynniki z zewnątrz, ale staje się za to wrażliwy na emocje. Pozytywnie odczuwa spokój i zadowolenie mamy, źle reaguje natomiast na jej stres. W jedenastym tygodniu prostuje się kręgosłup, a skóra zaczyna nabierać koloru (do tej pory była przezroczysta). Główka stanowi w zasadzie połowę ciała, które osiąga teraz 6 cm i 8 g. Podczas badań u ginekologa można obserwować ruchy dziecka i usłyszeć bicie jego serca (160 uderzeń na minutę). Tydzień dwunasty przynosi kolejne zmiany. Jest już ukształtowany profil twarzy, zaczynają rosnąć włosy, rozpoczyna się produkcja i wydalanie moczu. Dziecko potrafi także otwierać buzię i uczy się przełykania oraz rozpoznawania smaków. Staje się coraz bardziej ruchliwe, ma 7 cm, 15 g i zaczyna wchodzić w interakcję ze swoją mamą. Pod koniec pierwszego trymestru, czyli ok. trzynastego tygodnia, dzieje się jeszcze więcej: maluch stroi miny, robi fikołki, ziewa, ssie kciuk, bawi się pępowiną, miewa czkawkę. Ważąc 20 g, mierzy teraz 8 cm. Od tego czasu, czyli od początku drugiego trymestru, tułów dziecka będzie rósł szybciej niż głowa, dzięki czemu proporcje ciała wrócą do normy.
Ostatnie tygodnie pierwszego trymestru ciąży to także czas zmian dla mamy. Przybywa jej ok. 2 kg. Przede wszystkim, rośnie brzuch, co może być już widoczne gołym okiem. Talia zaczyna zanikać. Nie powoduje to jeszcze rozstępów czy bolesnego rozciągania skóry, ale już w tym momencie warto o nią zadbać, stosując kosmetyki, które dodadzą jej elastyczności. Niektóre z dotychczasowych dokuczliwych objawów ciąży się nasilają (np. parcie na pęcherz), inne powoli ustępują (m.in. ciągła senność), a jeszcze inne znikają całkowicie (problemy z włosami czy cerą). Są także dobre strony wychodzenia z tego trymestru. Mówi się, że kobieta pięknieje – i nie jest to tylko „ludowe porzekadło”. Rzeczywiście zmiany hormonalne powodują, że skóra staje się gładka, włosy nabierają blasku, lepiej się układają, nie wypadają, a nawet jest ich więcej. Jeżeli cera była brzydka, teraz ten problem najprawdopodobniej zniknie. Do tego wszystkiego, w naturalny sposób powiększają się piersi. U większości (choć nie jest to regułą) kobiet mijają w tym okresie także nudności i huśtawka nastrojów, zatem ciężarna jest piękna, seksowna i zadowolona z życia :) Jest spokojna o swoje dziecko, bo ryzyko poronienia jest znacznie mniejsze. Burza hormonalna już nie szaleje w organizmie. Kończy się dużo fizycznych uciążliwości i zmniejsza się strach o dziecko. To początek najprzyjemniejszego etapu ciąży.
Teraz trzeba tylko o siebie dbać, jeść dla dwojga, a nie za dwoje, podjąć wskazane na tym etapie ciąży aktywności fizyczne (pływanie, gimnastyka, seks) i cieszyć się życiem – swoim i tym drugim :)
Więcej informacji znajdziesz na: http://www.osesek.pl/ciaza-i-porod/kalendarz-ciazy.html