Większość z nas czytając tytuł tego artykułu zadaje sobie pytanie: „co to takiego?”. W tym artykule postaram się wyjaśnić, co to jest ślub jednostronny, jak się odbywa i kto może
taki ślub zawrzeć.
Mówiąc o ślubie zawieranym w Kościele katolickim, mamy na myśli sakrament, który zamierzają przyjąć osoby wierzące. W dzisiejszych czasach zdarzają się sytuacje, że tylko jedna z osób, chcących zawrzeć związek małżeński, wyznaje wiarę w Boga. Czy możliwe jest, aby ksiądz udzielił ślubu tylko jej? Otóż okazuje się, że tak.
Na czym to wszystko polega? Otóż każda z pań marzy od najmłodszych lat o pięknej białej sukni i ślubie w kościele. Jednak życie bywa przewrotne i czasami bywa tak, że los stawia na naszej drodze człowieka, z którym chcemy spędzić resztę życia, jednak wyznaje on inną wiarę niż my. Czy w takiej sytuacji pozostaje nam tylko ślub cywilny? Otóż, nie. Znaleziono na to sposób, którym jest ślub jednostronny. Obecnie śluby te stały się bardzo popularne z tego względu, iż częste wyjazdy do innych krajów sprzyjają poznawaniu, a niekiedy zakochiwaniu się w osobach wyznających inną religię. Co w takim razie należy zrobić, aby wziąć ślub jednostronny?
Wszelkie kwestie prawne dotyczące zawierania tego typu ślubów są zawarte w Instrukcji Episkopatu Polski o przygotowaniu do zawarcia związku małżeńskiego w Kościele katolickim z dnia 13.12.1989 roku. Znajdziemy tam informację dotyczącą ślubu jednostronnego, zawieranego przez osoby wyznające religię katolicką oraz osoby po stronie niekatolickiej, jakimi są:
* osoby nieochrzczone,
* osoby ochrzczone, jednak od najmłodszych lat wychowywane były we wspólnocie kościelnej niekatolickiej,
* osób, które zostały wprawdzie ochrzczone w Kościele katolickim, ale od najmłodszych lat, jeszcze przed używaniem rozumu, były wychowywane w środowisku ateistycznym,
oraz takie osoby, które:
* uważają się za niewierzących lub ateistów,
* wprawdzie nie formalnie, ale praktycznie i publicznie odstąpili od Kościoła, tak że faktu tego odstępstwa nie da się ukryć,
* trwają notorycznie w cenzurach kościelnych,
* ostentacyjnie nie praktykują.
Zagłębiając się dalej możemy przeczytać, że ksiądz ma obowiązek poinformować o zobowiązaniach partnera, który jest katolikiem, a które wynikają z zawarcia związku małżeńskiego. Zrozumienie, wypełnianie i tolerowanie tychże zobowiązań jest wymogiem, który należy spełnić. Ponadto następuje pouczenie, które dotyczy obojga małżonków. Informacja o trwałości, wyłączności i nierozerwalności związku małżeńskiego również powinna zostać przekazana przez kapłana. Istnieje jeszcze jeden warunek, który należy spełnić. Mianowicie strona niekatolicka musi złożyć zobowiązanie, że nie będzie stawać na drodze współmałżonkowi w wypełnianiu jego praktyk religijnych, a także nie będzie stawiać sprzeciwu, aby wszystkie dzieci zostały ochrzczone i wychowywane w Kościele katolickim.
Jak wygląda ślub jednostronny?
Z reguły nie różni się znacząco od tradycyjnego ślubu, pod warunkiem, że władze kościelne wyrażają zgodę, aby taki ślub odbył się podczas Mszy świętej (niekiedy odbywa się bez Mszy świętej). Często zaproszeni na tę uroczystość goście nie dostrzegają, że czegoś zabrakło czy coś odbyło się inaczej. Na ślubie jednostronnym nie zabrania się obecności duszpasterza niekatolickiego, który – jeżeli wyraża chęć – może przeczytać fragment Pisma Świętego lub wygłosić przygotowaną na tę okazje mowę. Podczas przysięgi składanej przez małżonków, partner nie należący do Kościoła katolickiego nie wypowiada słów: „Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.".
Niestety niewiele osób wie, że istnieje ślub jednostronny. A szkoda, bo jest on receptą dla ludzi pragnących być razem, a wyznających odmienne religie. Jest kilka formalności, przez które należy przejść, jednak warto, chociażby po to, aby nie pozbawiać współmałżonka możliwości korzystania z sakramentów świętych.