Jonathan Whicher – człowiek, który stał się legendą jeszcze za życia. Wybitny, inteligentny, przenikliwy i błyskotliwy pracownik Scotland Yardu. Jeszcze lepszy komunikolog. Korzystał z niestandardowych metod prowadzenia śledztwa ze względu na językową barierę konwersacyjną w momencie przybycia do Polski.
Główny bohater korzystając z ogromnej wiedzy z zakresu komunikacji interpersonalnej niewerbalnej, wynikającej ze zdobytego doświadczenia zawodowego, jest w stanie prawidłowo odczytać każdy gest wykonany podczas przesłuchania. Szczególnie sprawdza się to w przypadku konfrontacji z osobą, która może zostać postawiona w stan oskarżenia. Pozwala to na zdemaskowanie kłamstwa, wyczucie, czy dana osoba ma coś ukrycia, bądź też sprytną zmianę strategii konwersacyjnej w celu uzyskania istotnych informacji. Mniejsze znaczenie w niektórych sytuacjach okazuje się mieć dowód z analizy grafologicznej pisma. Inspektorowi pozwala to perfekcyjnie ocenić w jakim stanie psychicznym znajduje się osoba, która pisała, czy jest to osoba poczytalna, stabilna emocjonalnie. Mało tego. Talent do rozwiązywania iście skomplikowanych zagadek kryminalnych u błyskotliwego funkcjonariusza objawia się za pomocą samospełniającej się przepowiedni (future spin). Prowadzący dochodzenie bez pudła wie czy szuka osoby jeszcze żywej czy już ciała.
Śledczy, któremu trudno dorównać, któremu wielu może buty pucować, niestrudzony w poszukiwaniu prawdy, tylko prawdy i zawsze prawdy. W celu jak najlepszego pełnienia służby ku większej chwale Jej Królewskiej Mości na każdym kroku wykazywał tak zwany szósty zmysł. Wzór detektywistycznych cnót wszelakich nie tylko dla zainteresowanych kryminalistyką, kryminologią, wiktymologią, ale także wybitna osobowość, która inspiruje. Pisarzy także. Do napisania świetnej książki, posiadającej wielowątkowość i prezentującej skomplikowany, wielomiesięczny proces wyjaśniania sprawy.
Polecam.
Monika Makowiecka