"Kiedy człowiek widzi swój koniec, chce wiedzieć, że jego życie nie poszło na marne". (Marek Aureliusz)
Gladiator
Każdy ma jakąś własną
szklaną wieżę.
W kryształowych pryzmatach
przeglądają się hologramy zdarzeń.
Doskwierające wspomnienia
zamykają nas we wnętrzach
tych azylów -
tam w zbawczej ciszy
szukamy ukojenia.
Całe nasze życie,
w tym również poezja,
to nieustanna, kontrowersyjna,
a w przypadku poezji w miarę rozsądna -
walka z przytłaczającą nas rzeczywistością
i z własnymi myślami.
Lecz cisza jest matką dźwięków.
Toteż w końcu kryształowe ściany
dzwonią natarczywie rosnącym
echem z zewnętrza.
Patrzę z wysokości wieży na otaczający świat
i w końcu wracam jak gladiator
znów gotów wziąć się z nim za bary...
Autor: Piotr Stanisław Issel
obrazek z Internetu