...
W populacji zarozumialstwo może występować w różnym stopniu natężenia. Istotna jest skala pomiarowa i stosowana terminologia.
Oto proponowana skala zarozumialstwa:
1) Zwykłe prymitywne zarozumialstwo.
2) Hipomania.
3) Megalomania zwana też manią wielkości.
4) Wielkoduszność.
Zarozumialstwo przejawia się stałym podkreślaniem swojego znaczenia. Demonstrowaniem swojej wiedzy, urody, pochodzenia, swoich znajomości, swoich umiejętności. Często połączone jest z deklaracjami skromności lub wyjątkowej skromności osobistej zarozumialca. Przekonaniu o swojej nadzwyczajności towarzyszy nieskrywane poczucie wyższości spowodowane większą „wiedzą”, „urodą” , „osiągnięciami". Zarozumialstwo może być niezwykle uciążliwe dla otoczenia.
Na portalu eioba.pl przykładem prostego prymitywnego zarozumialstwa jest komentator (hejter) Serpico.
Wyższe stopnie zarozumialstwa to hipomania i megalomania.
Hipomania jest uciążliwa głównie dla hipomaniaka, jego rodziny i najbliższego otoczenia. Hipomaniak jest zachwycony sobą i przekonany o swojej nadzwyczajności lekceważy zagrożenia.
Hipomania jest uważana za chorobę, podobnie jak mania wielkości (megalomania).
Megaloman stale opowiada o swojej wielkości i to może być bardzo uciążliwe dla otoczenia, jeżeli megaloman narzuca swoje towarzystwo i swoją narrację.
Najwyższym stopniem zarozumialstwa jest Wielkoduszność.
Człowiek wielkoduszny jest do tego stopnia przekonany o swojej nadzwyczajności, że wszelkie objawy krytyki przyjmuje z wyrozumiałością dla idiotów, którzy wpadają na pomysł, żeby krytykować przejawy jego wielkości. Wielkoduszny nie przyjmuje do siebie zdarzającej się czasem krytyki ze strony otoczenia.
Wielkoduszny cieszy się uznaniem społecznym i czasami z polecenia innego „autorytetu” zostaje guru prostych prymitywnych zarozumialców.
Adam Jezierski
...
Przeczytaj >>>. Narcyzm u dzieci i dorosłych